Η εμπιστοσύνη, ξέρεις, δεν είναι κάτι αυτονόητο. Μην περιμένεις να σε πιστέψουν με τη μία, πόσο μάλλον να αφεθούν και να στηριχτούν σε όσα εσύ δηλώνεις κι υπερασπίζεσαι. Ανέκαθεν ήταν έτσι οι άνθρωποι, δε φταίνε τα χρόνια και η κοινωνία. Ίσως κάπου να επηρέασαν κι αυτά, μα η εμπιστοσύνη είναι κάτι πολύ προσωπικό που σπάνια θα χαρίσεις απλόχερα και απερίσκεπτα.
Γι’ αυτό να σέβεσαι όσους στηρίζονται στα λεγόμενά σου και δεν τ’ αμφισβητούν. Και κυρίως πάλεψε να μην τους απογοητεύσεις. Γιατί ακόμη κι αν κάποια στιγμή αποφασίσουν να τη μοιραστούν, να σου δώσουν ένα κομμάτι τους, μια λάθος κίνησή σου είναι αρκετή για να την πάρει πίσω και με το παραπάνω.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που θα σ’ εμπιστευτούν με τη μία. Που δε θα υψώσουν τοίχο, μήπως και τους πληγώσεις. Δεν είναι ανόητοι, ούτε αφελείς. Συνειδητοποιημένοι, δυνατοί κι υγιείς είναι. Εμπιστεύονται τον εαυτό τους και το ένστικτό τους για τους ανθρώπους, γι’ αυτό και μας εμπιστεύονται. Ίσως σε κάνουν ν’ απορείς με το πόσο ανοιχτοί είναι απέναντί σου, όμως κατά βάθος μπορεί και να ζηλεύεις αυτή τους την άνεση.
Είναι από την άλλη κι εκείνοι που μπορεί να τους έχεις αποδείξει με το παραπάνω ότι αξίζεις την εμπιστοσύνη τους και δε θα στη δώσουν ποτέ. Μην απογοητεύεσαι, δεν έχει να κάνει με σένα. Είναι θέμα δικό τους και τους βασανίζει περισσότερο από όσο εσένα. Μην προσπαθήσεις παραπάνω από ό,τι αξίζει γιατί η εμπιστοσύνη δεν αποκτάται με πίεση, κερδίζεται με τρόπο φυσικό.
Η πιο ιδιαίτερη κατηγορία ωστόσο, είναι εκείνου που το αφήνουν πάνω σου. Που δεν έρχονται προκατειλημμένοι, μα με τη διάθεση να σου δώσουν ό,τι μπορείς ν’ αντέξεις. Ίσως στην αρχή να δώσουν κάτι περισσότερο από αυτό που εσύ μπορείς να διαχειριστείς. Δε θα ξεκόψουν όμως. Θα υψώσουν μόνο έναν μικρό τοίχο, τον οποίο μπορεί και να ευελπιστούν πως θα γκρεμίσεις κάποια στιγμή.
Κι αν τους απογοητεύσεις ξανά, θα μεγαλώσουν λίγο παραπάνω το ύψος του, ίσα για να καταλάβεις πως στις σχέσεις υπάρχουν κι όρια. Κι όσο κι αν αυτό σε λυπεί, ξέρεις πως το φταίξιμο ήταν δικό σου. Θα μπορούσαν, στην τελική, να κρατήσουν άμυνα την πρώτη φορά που πρόδωσες την εμπιστοσύνη τους, μα δεν το έκαναν. Παρέμειναν δίπλα σου, προσθέτοντας απλώς μερικά τούβλα, τα οποία και πάλι είναι στο χέρι σου να εξαφανίσεις ή να πολλαπλασιάσεις μέχρι εκεί που πλέον δε θα έχεις ορατότητα.
Είναι οι άνθρωποι που θα σου ανοιχτούν σχετικά εύκολα, θεωρώντας αυτονόητο πως αξίζεις την εμπιστοσύνη τους. Κομπλιμέντο σου κάνουν, κοίτα να φερθείς ανάλογα. Κι αν δεν το κάνεις, δε θα σε κάνουν να νιώσεις άσχημα, μα θα νιώσουν οι ίδιοι, λες και φταίνε αυτοί. Τότε μια λειτουργία μέσα τους θα κλειδώσει. Για τον επόμενο καιρό θ’ αντιληφθείς κι εσύ μια απόσταση ανάμεσά σας που δεν έχεις ξαναβιώσει. Δεν το κάνουν από κακία, ούτε δε σ’ έχουν συγχωρήσει. Πρόκειται για άμυνα που στον καθένα θα έβγαινε αντανακλαστικά. Θα μείνουν δίπλα σου μα δε θα στα πουν όλα. Γιατί πλέον, στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ξέρουν πως μπορεί και να μην το αξίζεις. Θα σου πουν, όμως, μερικά.
Κι αν κάνεις και πάλι το λάθος να τους προδώσεις, θα κλειδώσουν περισσότερες λειτουργίες τους. Και κάθε φορά που θα τους πληγώνεις εκείνοι θα κλειδώνουν όλο και περισσότερο, ώσπου μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως ο άνθρωπος αυτός που σ’ εμπιστευόταν τόσο πολύ, κατέληξε να σου μιλά σαν να είσαι ένας απλός γνωστός κι όχι ο άνθρωπός του.
Σε πληγώνει αυτό, μα σκέψου πόσο πληγώθηκε ο ίδιος όλο αυτό το διάστημα που ύψωνε τον τοίχο του, που έβλεπε εσένα με τα χέρια σου να παίρνεις τα τούβλα και να τα τοποθετείς, το ένα πάνω στο άλλο, χωρίς ν’ αναλογίζεσαι τις συνέπειες. Γι’ αυτό καλό είναι τα πράγματα να ξεκαθαρίζονται από την αρχή. Αντέχεις την εμπιστοσύνη κάποιου; Πρόσεξε, είναι βαρύ το τίμημα. Αν απαντήσεις θετικά, πρέπει να φερθείς γενναία. Διαφορετικά, μπορείς να το πεις εξ αρχής, πως δε θέλεις να αναλάβεις μια τέτοια ευθύνη. Δεν είναι για όλους άλλωστε, ούτε οι μεγάλες αγάπες, ούτε οι σχέσεις που τα δίνουν όλα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου