Τον θόρυβο που κάνει η σιωπή τον αναφέρουν πολλοί στιχουργοί, έχεις όμως αναρωτηθεί ποτέ σε τι αναφέρονται; Είναι κάτι που βιώνεις συχνά, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη. Κάποιες φορές η σιωπή είναι μονόδρομος, κυρίως όταν ξέρεις πως ο αληθινός θόρυβος μόνο ταραχή μπορεί να προκαλέσει.
Υπάρχουν άτομα που δε μιλάνε πια. Κάποτε ίσως είπαν τα πάντα και τώρα έμεινε μόνο η σιωπή να τους δένει. Αν θεωρείς πως η σιωπή χωρίζει τους ανθρώπους κάπου κάνεις λάθος. Η αμφίπλευρη σιωπή, εκείνη που βρίσκει σύμφωνους όσους την επιλέγουν, είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Μπορεί να μην υπάρχει λεκτική επικοινωνία, μα να νοιάζεσαι σαν να μιλάτε κάθε μέρα. Μαθαίνεις για εκείνους κι εκείνοι για εσένα. Αν βρεθείτε μπορεί να κάνετε απλώς ένα νεύμα, μα η σιωπή του στόματος δεν προμηνύει και τη σιωπή του βλέμματος. Ίσως χωρίς να συνεννοηθείτε αποφασίσατε πως τα λόγια δε σας ταιριάζουν, μπορεί να τα βρήκατε καλύτερα με τη σιωπή. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν επικοινωνείτε.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που τα λόγια είναι απλά περιττά. Η κοινή τήρηση σιωπής δεν είναι κάτι που προαποφασίζεται μα προκύπτει με φυσικό τρόπο. Πολλές φορές με το να σχολιάσεις μια κατάσταση δεν την εξελίσσεις, την καταστρέφεις. Την κάνεις λιγότερο σημαντική στα μάτια σου, στο μυαλό σου και στη διάθεση που την περικλείει. Οι λέξεις δεν είναι πάντοτε αρκετές για να περιγράψεις αυτό που σκέφτεσαι κι όσο η τηλεπάθεια ως τεχνική δεν αποτελεί έμφυτο χαρακτηριστικών των ανθρώπων, θα συνεχίσουμε να προτιμούμε τη σιωπή. Εκείνη που κρύβει τόμους λέξεων κι εκθέσεις συναισθημάτων.
Ακόμη κι όταν η σιωπή είναι προϊόν αμηχανίας, πάλι επικοινωνία μπορεί να θεωρηθεί. Το να μην μπορείς να αρθρώσεις λέξη συνεπάγεται την απάντησή σου. Όταν δεν μπορείς να βρεις τις λέξεις που ταιριάζουν ως αντίλογος, δε σημαίνει πως δεν έχεις κάτι να πεις. Η σιωπή που σε κάνει να νιώθεις αμήχανα είναι μια ξεκάθαρη απάντηση σε όποιον θέλει να σε ακούσει. Είσαι σε μια θέση λίγο άβολη και οι λέξεις δε στέκονται σύμμαχοί σου. Όλοι γνωρίζουν πως η σιωπή της αμηχανίας κρύβει ένα «Άλλαξε συζήτηση ή φύγε». Είναι μια ειλικρινής απάντηση που απλώς δεν ακούγεται.
Είναι και κάποιες άλλες σιωπές που αν ντυθούν με λόγια θα κλάψουν μάτια. Σιωπές πληγωμένες που κρύβονται και προκαλούν το λιγότερο δυνατό πόνο σε εκείνους που τις επιλέγουν. Σιωπές που κρύβουν παράπονο, θυμό και συναισθήματα. Όταν αυτές οι σιωπές αναπτύσσονται ανάμεσα σε δύο άτομα που αγαπήθηκαν πολύ είναι προφανές πως και οι δύο μπορούν να τις αποκωδικοποιήσουν μα προτιμούν να μην το κάνουν. Ίσως να δοκίμασαν κάποτε να τις ξεσκεπάσουν και να απέτυχαν. Ίσως πάλι και να πέτυχαν μα για τους δικούς τους λόγους να προτίμησαν την αποτυχία. Κανείς δε θα μάθει εκτός από εκείνους. Οι δυο τους ξέρουν πως η σιωπή τους δε συνεπάγεται αδιαφορία μα έναν έντονο μονόλογο που προσπαθούν να αποφύγουν. Όσο το καταφέρνουν είναι νικητές.
Η σιωπή σε κάθε περίπτωση είναι ένας απόλυτα φυσικός τρόπος επικοινωνίας, τον οποίο ωστόσο δεν μπορείς να έχεις με όλους. Δεν επικοινωνούμε με τον ίδιο τρόπο με όλα τα άτομα που γνωρίζουμε, ανεξάρτητα με το ποια σχέση μάς δένει μαζί τους. Το να επικοινωνείς με τη σιωπή σου είναι το στοιχείο εκείνο που σου δίνει να καταλάβεις πως με κάποια άτομα μπορείς να επικοινωνήσεις ουσιαστικά, πως υπάρχει κατανόηση. Για αυτό και η σιωπή είναι ίσως ο πιο δυνατός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων.
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
