Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι πάντοτε δίκαιες. Συνήθως ο ένας προσπαθεί λίγο παραπάνω. Δεν είναι απαραίτητα αυτός που αγαπά περισσότερο αλλά αυτός του οποίου ο χαρακτήρας έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να διαθέτει περισσότερη υπομονή κι έχει μάθει να διεκδικεί αυτό που αγαπά. Ακόμη κι αν δεν είναι σίγουρος γι’ αυτή του την επιλογή, ακόμη κι αν ξέρει πως οι άνθρωποι είναι περαστικοί. Είναι θέμα εγωισμού, θες υπόθεση πείσματος; Μπορεί να ‘ναι και καθαρή αγάπη, σε καμία περίπτωση όμως δε θα καταθέσει εύκολα την παραίτησή του. Μπαίνει στον χορό και χορεύει, ακόμη κι αν το άτομο που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά δεν ξέρει τα βήματα. Ευελπιστεί πως θα τα μάθει, ίσως να αναλάβει κι εξολοκλήρου τον χορό, θα δείξει.
Είναι το άτομο που θεωρεί πως το να βρεις κάποιον που σου ταιριάζει απόλυτα είναι ακατόρθωτο. Γι’ αυτό κι όταν βρίσκει κάτι πολύ κοντά σε αυτό, ξέρει πως δεν πρέπει να το χάσει. Ξέρει πως σπάνια οι άνθρωποι βρίσκουν κάποιον με τον οποίο νιώθουν το ίδιο ελεύθεροι όσο όταν είναι μόνοι. Θεωρεί πως όπου υπάρχει αγάπη, όλα τα άλλα περισσεύουν. Είναι κουτό να επικεντρώνεις το ενδιαφέρον σου σε οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα όταν βρίσκεις κάποιον που σε κάνει να βιώνεις τα όμορφα.
Είναι το άτομο που θα υποχωρήσει στον καβγά, θα ζητήσει συγνώμη κι ας μην το θεωρεί απαραίτητο, θα κάνει πως ξέχασε τον λόγο που νευρίασε. Όχι επειδή έχει σκοπό να μην επικοινωνήσει τον θυμό του μα γιατί θεωρεί πως τα θετικά συναισθήματα είναι πιο σημαντικά από τα αρνητικά. Ο θυμός και νεύρα είναι καταστάσεις εφήμερες και δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να στενοχωρεί ανθρώπους που αγαπάμε όταν κάνουν την εμφάνισή τους. Είναι το άτομο που όσες φορές πίστεψε πως κάτι έχει τελειώσει, έμεινε λίγο παραπάνω, έκανε υπομονή και περίμενε, μήπως κάτι αλλάξει. Και δεν είναι πως δεν μπορεί να πάει παρακάτω- σίγουρα όχι με ιδιαίτερη ευκολία όμως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Απλώς πιστεύει στους ανθρώπους και στις σχέσεις που τους ενώνουν. Θεωρεί πως η υπομονή και η επιμονή, αν συνεργαστούν, μπορεί να γεννήσουν κάτι πολύ όμορφο.
Κι όταν τελικά αποφασίσουν να φύγουν, καθόλου εύκολο δεν είναι. Αρχικά δε γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να τα παρατήσουν. Δυσκολεύονται να διακρίνουν αν πράγματι αυτό που τους ωθεί να το τελειώσουν είναι τα δικά τους συναισθήματα ή η επαναλαμβανόμενη ματαίωση από την άλλη πλευρά. Περνούν από φάσεις διαπληκτισμού με τον εαυτό τους αφού ακόμη κι αυτός τους σαμποτάρει όταν πρόκειται να δώσουν ένα τέλος μέσα τους. Δεν το δέχονται ότι οι σχέσεις κάνουν τον κύκλο τους και τέλος. Κι όταν το αντιλαμβάνονται προσπαθούν με κάθε μέσο να το αποφύγουν. Όμως εκεί δεν παίζουν πλέον μόνοι. Είναι το σημείο που σιωπηλά παρατηρούν τη διάθεση του άλλου και καταλήγουν στην τελική τους απόφαση.
Κι όταν τελικά καταλάβουν πως αυτό ήταν, η απόφαση παίρνεται στιγμιαία μα μόνιμα. Είναι η φάση που όλη η ιστορία που είχαν δημιουργήσει στο κεφάλι τους τσαλακώνεται και πάει στο άγνωστο. Σαν ένα γράμμα που τελικά δε θα στείλουν. Σαν ένα μυθιστόρημα που ενώ διάβαζαν για καιρό με ενθουσιασμό, χάνεται ο χαρακτήρας που ταυτίστηκαν και το παρατάνε στη μέση. Κι ούτε που τους νοιάζει η συνέχεια. Είναι αυτή η στιγμή που λες «τέλος» και το νιώθεις, όχι πια σαν μπαμπούλα μα, σαν εμπόδιο που έτσι κι αλλιώς έπρεπε να αντιμετωπίσεις κάποια στιγμή. Οπότε λες «ας είναι τώρα».
Το παράδοξο σε αυτή την ιστορία είναι η απορία που ξαφνικά νιώθουν οι ίδιοι με τον εαυτό τους. Σαν να τον αιφνιδίασαν, σαν να μην τον αναγνωρίζουν. Σαν να αμφισβητούν αυτό που νιώθουν κι ας ξέρουν πως είναι εντελώς αληθινό. Σαν να ανησυχούν πως θα αλλάξουν γνώμη και θα δώσουν παράταση σε κάτι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τους οδηγήσει και πάλι σε αυτό το σημείο. Στο σημείο του απόλυτου κενού που δεν έχεις κίνητρο να συνεχίσεις μα και το οριστικό τέλος μέσα σου δεν έχει γραφτεί και παίρνεις όσους μαρκαδόρους σου απέμειναν και το γράφεις εσύ.
Δύσκολο να τελειώνεις κάτι μέσα σου, μα ακόμη πιο δύσκολο να προσπαθείς για κάτι που η προσπάθεια αποτελεί προσωπική σου υπόθεση ενώ θες κι έναν υποστηρικτή. Το να αναβάλλεις μια κατάσταση μέσα σου μπορεί να είναι χειρότερο από το να ελπίζεις σε κάτι που δε θα συμβεί. Κι όταν τελικά το πάρεις απόφαση, πρέπει να κλείσεις τα μάτια σε αυτά που φαντάζεσαι και να κατεβάσεις τον διακόπτη των σκέψεων που σαμποτάρουν την απόφασή σου. Μόνο έτσι θα πετύχει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
