Ποιος ορίζει την ηθική όταν μοιράζεσαι ανάμεσα σε δύο;

Κι εκεί που νιώθεις ότι ζεις τον απόλυτο έρωτα, πως έχεις βρει επιτέλους τον άνθρωπο που μαζί του μπορείς να φανταστείς το μέλλον χωρίς αυτό να σε πιέζει –στα κρυφά να σε χαροποιεί κιόλας-, εκεί που δεν μπορείς να πιστέψεις πως ένα τέτοιο πλάσμα μαγικό υπάρχει κι όχι μόνο υπάρχει, μα στέκει δίπλα σου γνωρίζεις εκείνο το άλλο άτομο! Εκείνο το «άλλο» που –πανάθεμά το- πού ήταν τόσα χρόνια; Κι ο κόσμος σου ξαφνικά καταρρέει, όλη η ευγνωμοσύνη που ένιωθες για την τύχη σου, γίνεται τώρα κατάρα και μέρα με τη μέρα σκέφτεσαι «Μα πώς είναι δυνατόν;».

Πώς είναι δυνατόν, άραγε, να μαγευτείς από δυο διαφορετικά άτομα ταυτόχρονα; Πώς είναι δυνατόν, να βιώνεις το ίδιο δυνατά συναισθήματα για δυο πρόσωπα; Πόση αγάπη, πόσος έρωτας και πόσος ενθουσιασμός χωράνε μέσα σου και ποια είναι τα κριτήρια που θα επιλέξεις τελικά το πού θα μείνεις;

«Αν αγαπάς δυο ανθρώπους ταυτόχρονα, διάλεξε το δεύτερο γιατί ποτέ δεν αγάπησες πραγματικά τον πρώτο». Ναι. Οκ. Χωρίς να έχω τίποτα κακό να προσάψω στην παραπάνω φράση, θα διαφωνήσω. Γιατί εύκολο να το λες, πώς όμως το κάνεις; Κι αν, αγαπάς πολύ το δεύτερο άτομο, όπως και το πρώτο εξίσου; Γιατί το να αγαπάς δύο ταυτόχρονα, είναι πραγματικά ζόρικο πράγμα μα δε σημαίνει ότι δε συμβαίνει και δεν κρύβει μια αλήθεια συναισθηματική.

Υστέρα μπαίνει και το κομμάτι της ηθικής. Είναι ηθικό ν’ αγαπάς δύο άτομα ταυτόχρονα; Κι αν ναι, γιατί δε μας το έμαθαν ποτέ; Γιατί όλοι μάχονται υπέρ της μονογαμίας; Γιατί όλοι ψάχνουν το άλλο τους μισό κι όχι το ένα τρίτο ή το ένα τέταρτό τους; Άρα αυτό που νιώθεις είναι ανήθικο και μη φυσιολογικό; Άρα έχεις κάποιο πρόβλημα;

Κι έρχεται κάποια στιγμή η Sara Anne de Saint Hubert, ψυχοθεραπεύτρια και σου λέει ότι στη σύγχρονη εποχή, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στο δίπολο «αγαπάω- δεν αγαπάω» αλλά πρέπει να δούμε την αγάπη πιο σφαιρικά, μέσα από τις διάφορες εκφάνσεις της. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μπορούμε ν’ αγαπάμε περισσότερα από ένα άτομα, για διαφορετικούς λόγους ή ακόμα και για τους ίδιους. Ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθεις ταυτόχρονη έλξη για δυο διαφορετικά πρόσωπα γιατί ο καθένας πληροί προϋποθέσεις υποσυνείδητες και γιατί στα συναισθήματά μας, όρια να βάλουμε δεν μπορούμε!

Δεν καταλαβαίνουν τα αισθήματα από ηθική, αξιοπρέπεια και μονογαμία. Οι νόμοι κι οι κανόνες που έχουν θεσπίσει οι άνθρωποι, είναι εντελώς αδύναμοι και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επιβληθούν σε όσα νιώθουμε! Κι αν ακόμη αναρωτιέσαι αν είναι «ανήθικο» το να νιώθεις ερωτικά συναισθήματα για δυο άτομα ταυτόχρονα, η απάντηση είναι ξεκάθαρη : Τα συναισθήματα δεν έχουν ηθική.

Επομένως δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα αν νιώθεις έλξη για δυο ή περισσότερα άτομα, είναι απολύτως φυσιολογικό κι έχει συμβεί στους περισσότερους. Το δύσκολο της υπόθεσης είναι ν’ αποφασίσεις σε ποιο άτομο θα εκφράσεις αυτά που νιώθεις, με ποιον θα μοιραστείς όλα όσα αισθάνεσαι και με ποιον θα καταλήξεις να έχεις σχέση. Γιατί –ας μην ξεχνιόμαστε-, οι σχέσεις έχουν ηθική και η σημασία τους.

Επομένως, καθόλου άσχημα δεν πρέπει να αισθάνεσαι αν έχει φτάσει και για σένα η στιγμή που θα πρέπει να μοιράσεις τις σκέψεις κι όλα όσα αισθάνεσαι ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Άσχημα να νιώσεις μόνο αν κοροϊδέψεις το ένα από τα δύο ή και τα δύο άτομα. Αν αφήσεις αυτό το συναισθηματικό διχασμό να στεναχωρήσει κάποιον άλλο εκτός από εσένα–γιατί εσύ δεν το γλιτώνεις, μεταξύ μας. Άσχημα να νιώσεις αν εξαπατήσεις ή αν κάνεις κάτι που δε θα ήθελες να σου κάνουν. Για’ αυτά που νιώθεις όμως, άσχημα να μην αισθάνεσαι. Δεν ήταν επιλογή σου κι ούτε επιδίωξες να νιώθεις έτσι.