Βγαίνεις βιαστικά από το μαγαζί και τα μάτια σου είναι βουρκωμένα. Δε σου έκαναν κάτι, μα έτυχε να παίζει το τραγούδι που ακούγατε μαζί τελευταία. Στο δρόμο συναντάς κοινό γνωστό σας και στρέφεις το κεφάλι από την άλλη. Δε θέλεις να σε ρωτήσουν πώς είσαι. Επιστρέφεις στο σπίτι και για μια στιγμή κοιτάζεις τον καναπέ και στέκεσαι εκεί. Λείπει πολύ από εκείνη τη θέση, ξέρεις πως δε θα γυρίσει το βράδυ. Αποφασίζεις να ανοίξεις την τηλεόραση κι ας έχεις χρόνια να δεις. Ίσως αυτό σε βοηθήσει να ξεχαστείς, μα στο λεπτό ακούς τ’ όνομα που δε θέλεις. Τόσα ονόματα κι επέλεξαν το χειρότερο! Κλείνεις την τηλεόραση, κλείνεις τα μάτια και πλέον τα δάκρυά σου κυλούν ελεύθερα. Όλα σας θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα. Κι εσύ με αυτήν τη θύμηση δε νιώθεις καλά αλλά δε σταματάς. Θέλεις να ξεχάσεις μα πώς; Είναι οι μέρες που το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να υποφέρεις -ή έτσι σε βολεύει να πιστεύεις. Όλοι κι όλα παραπέμπουν στην ίδια σκέψη κι εσύ παθητικά επαναλαμβάνεις εικόνες στο μυαλό σου με εσάς, αγκαλιασμένους κάπου να γελάτε.
Είναι δύσκολο να θυμάσαι όταν νιώθεις ευάλωτος σαν άνθρωπος. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να μην μπορείς να σταματήσεις να κάνεις συνειρμούς που κάποτε σε έκαναν ευτυχισμένο μα τώρα έχουν αντίθετη επίδραση πάνω σου. Κι έχεις ταυτίσει τόσες στιγμές σου μαζί με τον άλλον που είναι αναπόφευκτο να μη σκεφτείς τι θα κάνατε τέτοια ώρα αν ήσασταν μαζί. Πού θα πηγαίνατε το βράδυ, τι θα σου έλεγε σχετικά με το θέμα που προέκυψε στη δουλειά, ποια θα ήταν η άποψή του για τα παπούτσια που σκέφτεσαι να αγοράσεις, ακόμη και πόσο θα γκρίνιαζε που ξέχασες να κάνεις το τηλεφώνημα που σου είχε πει. Τώρα όλα αυτά αποτελούν αναμνήσεις κι εξελίσσονται σε φαντασιώσεις, που μεταξύ μας, δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα.
Το να σκέφτεσαι ξανά και ξανά τι συνηθίζατε να κάνετε το βράδυ της Τετάρτης είναι εντελώς ανούσιο. Είναι μια όμορφη ανάμνηση που τώρα πληγώνεις γιατί δεν είσαι σε θέση να τη βάλεις στο συρτάρι με τις καλές σου στιγμές. Εσύ την παίρνεις και τη μετατρέπεις σε κάτι αρνητικό που σε πονάει επειδή για ακόμη μια Τετάρτη δεν επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό. Κατανοητό ότι θες να επαναληφθεί, κατανοητό πως οι συνήθειες που αγαπάμε δε θέλουμε να αλλάζουν, κατανοητή η δυσκολία του να δημιουργήσεις νέες ρουτίνες μα καθόλου ρεαλιστικό αυτό που ζητάς. Ό,τι έγινε ανήκει στο παρελθόν και το να προσπαθείς να το επαναφέρεις νοερά στο παρόν σου, δεν έχει νόημα.
Αν δεν είσαι σε θέση να χαρείς με τις όμορφες αναμνήσεις που δημιούργησες με έναν άνθρωπο, τότε απλώς δεν έχει έρθει η ώρα αυτές να ονομαστούν αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις έχουν διαφορετικό σκοπό, όχι να μας πονάνε. Κι αυτό που τώρα σε λυγίζει δεν είναι οι αναμνήσεις αλλά οι φαντασιώσεις σου που εμπνέονται από τις αναμνήσεις. Ο λόγος που στην πραγματικότητα σε κάνει να νιώθεις άσχημα είναι αυτά που σκέφτεσαι πως θα ήθελες να κάνεις κι όχι αυτά τα οποία έκανες. Καταλαβαίνεις το παράδοξο;
Κάθεσαι και κλαις επειδή δε γίνεται κάτι που φαντάζεσαι πως θα μπορούσε να γίνει. Λυπάσαι, όχι γι’ αυτά τα οποία έζησες αλλά για εκείνα που θα ήθελες να ζεις τώρα. Αν το σκεφτείς όμως καλύτερα δεν έχει λογική αυτό που κάνεις. Διότι με το ίδιο σκεπτικό θα έπρεπε να λυπάσαι για κάθε ιδανική φαντασίωση που έχεις καθημερινά. Θα έπρεπε να στεναχωριέσαι συνεχώς για γεγονότα που θα ήθελες να είναι διαφορετικά. Εκείνα όμως, τα δέχεσαι όπως είναι κι ας μη μοιάζουν μ’ όσα φαντασιωνόσουν. Ίσως να μην κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου και το μαγαζί που θα βγείτε με την παρέα να μην ταιριάζει και τόσο στα γούστα σου. Φροντίζεις όμως να περάσεις όσο καλύτερα μπορείς και στις δύο περιπτώσεις και να προσαρμοστείς σε αυτές. Κι ας μην είναι οι ιδανικές. Κι ας προτιμάς το προηγούμενο επαγγελματικό σου περιβάλλον κι ένα μαγαζί που είχατε βγει πριν δυο μήνες.
Δεν επιλέγουμε πάντα τις συνθήκες στις οποίες πρέπει να προσαρμοστούμε, μα όσο πιο γρήγορα το κάνουμε τόσο καλύτερα θα νιώσουμε. Στην τελική, αν είναι να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις με έναν έρωτα, αντί να το κάνεις όντως, τότε δικαίως ανήκει στο παρελθόν σου.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
