Φιλήθηκαν, λέει, δυο άντρες στο στόμα σε ελληνική τηλεοπτική σειρά κι όλοι έχουν κάτι να πουν. Τα περισσότερα από τα σχόλια είναι θετικά κι αυτό χαροποιεί ιδιαίτερα τους συντελεστές της, μα και όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις της ελληνικής showbiz. Αναρτήσεις του τύπου «η αγάπη δεν έχει χρώμα, φύλο και ηλικία» στα social media, υποστηρίζουν πως η συγκεκριμένη σκηνή έχει ανεβάσει το επίπεδο της ελληνικής τηλεόρασης και μέσω (και) αυτής ευελπιστούν πως σε λίγα χρόνια η ομοφοβία θα εξαλειφθεί από τις οθόνες μας. Κι αν ανήκεις στην ομάδα των ατόμων που θα βγει και θα βροντοφωνάξει πως είσαι περήφανος που παίχτηκε αυτή η σκηνή, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείς κι εσύ κι εγώ κι όλοι γιατί ακόμη το βλέπουμε ως κάτι διαφορετικό.

Ακόμη κι αν ξέρεις πως υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που επικρίνουν το γεγονός και το θεωρούν αφύσικο. Ακόμη κι αν πιστεύεις πως με αυτό τον τρόπο συμβάλλεις στην «ομαλοποίηση» της κοινής γνώμης. Συμβάλλουμε όντως; Ή μήπως στιγματίζουμε ακόμη περισσότερο μια ήδη –κακώς –στιγματισμένη κατάσταση; Δε βγήκε ποτέ κανείς να σχολιάσει τον ετεροφυλόφιλο γάμο διότι είναι κάτι στο οποίο έχουμε εξασκηθεί οπτικά και γνωστικά και δε νιώθουμε την ανάγκη να το υποστηρίξουμε. Κι ας υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που τον κρίνει αρνητικά. Σε αυτή την περίπτωση όμως, εφόσον ανήκεις στην πλευρά που είναι υπέρ της έγγαμης συμβίωσης, δε θα μπεις στον κόπο να εξηγήσεις σε εκείνους που δεν την υποστηρίζουν πως για σένα αυτό αποτελεί φυσιολογική εξέλιξη, καθώς το θεωρείς αυτονόητο. Σαφώς δεν είναι το ίδιο, αλλά θέλοντας να κάνουμε έναν παραλληλισμό, γιατί το σχολιάζουμε το γκέι φιλί και μας αφορά η υπεράσπισή του;

Επειδή είμαστε πίσω. Επειδή η λέξη «πίσω» είναι κι αυτή μια ωραιοποίηση της κατάστασης για να μην παραδεχτούμε κοινώς πως αδυνατούμε να αποδεχτούμε τη φύση μας. Γιατί εν έτει 2003, όταν αποκωδικοποιήθηκε πλήρως το ανθρώπινο DNA κι ολοκληρώθηκε η σύσταση του εμβολίου κατά του HPV από μια μερίδα ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο, μια άλλη μερίδα στην Ελλάδα, χαρακτήρισε «απαράδεκτη» μια σκηνή γκέι φιλιού στην ελληνική τηλεόραση. Κι όχι μόνο είχε αυτή την άποψη, αλλά δε δίστασε να την εκφράσει δημόσια και να μπει πρόστιμο 100.000 ευρώ στο κανάλι που «τόλμησε» να προβάλλει μια τέτοια σκηνή. Γιατί σου λέει «Τι πρότυπα είναι αυτά που προβάλλεις στα παιδιά μας;».

Είναι ο ίδιος όμως, που επιτρέπει στον κάθε σκηνοθέτη και σεναριογράφο να προβάλλει γελοιοποιημένα προφίλ ομοφυλόφιλων, υστερικές περσόνες, που θεωρητικά εκπροσωπούν την LGBTQ+ κοινότητα, στην πραγματικότητα όμως απέχουν από το ρεαλιστικό τους προφίλ. Γενικώς η απόδοση των ομοφυλόφιλων στην ελληνική τηλεόραση, ιδίως τα προηγούμενα χρόνια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και πλήρως ρατσιστική, αλλά αυτό δε μας απασχόλησε και πολύ ώστε να γεμίσουμε τα social με υποστηρικτές αναρτήσεις. Γιατί το περιμέναμε. Γιατί ήρθε μοιραία και μπαστακώθηκε σαν τσίχλα στο πεζοδρόμιο. Γιατί δε σκεφτήκαμε ποτέ πώς εκπροσωπείται ένα κομμάτι της κοινωνίας μόνο κι αποκλειστικά καρικατουρέ κι αν όχι, τότε τιμωρείται ο σκηνοθέτης.

Γιατί πλέον μας φαίνεται άξια σχολιασμού η εικόνα ενός ομοφυλόφιλου ρεαλιστικά κι όχι το αντίθετο. Διότι το αντίθετο το έχουμε συνηθίσει, το δεχτήκαμε σε μεγάλες δόσεις μέσω της τηλεόρασης. Και δε μιλάμε για τόσο καιρό πριν. Κι αυτό είναι ίσως και το πιο σοκαριστικό. 18 και κάτι χρόνια μετράμε από όταν έπεσε το πρόστιμο στον Παπακαλιάτη, όμως τότε δεν υπήρχαν social για να «ακουστούν» περισσότερες απόψεις. Και μάλιστα, υπήρξε τιμωρία της σειράς από ένα θεσμικό κρατικό όργανο που είναι υπεύθυνο για την τήρηση της ποιότητας στην τηλεόραση. Και δεν άνοιξε ρουθούνι που δυο άνθρωποι που φιλιούνται θεωρήθηκε εικόνα άξια προστίμου, γιατί ο ένας δεν ήταν γυναίκα κι ο άλλος άντρας.

Δεν είναι θέμα νοοτροπίας, κουλτούρας και εκπαίδευσης μόνο. Είναι δικαίωμα, αυτό της ελευθερίας. Είναι θέμα κριτικού στοχασμού και λογικής. Δεν είναι «γκέι» φιλί, είναι φιλί. Δεν είναι «υποστηρίζω την ισότητα», είναι «είμαι κομμάτι του ίσου».

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

 

Φωτογραφίες από αρχείο ANT1 κι Ελεύθερο Τύπο

Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου