Σου άρεσαν πάντα τα εναλλακτικά τυπάκια, εκείνα που δε συχνάζουν στα στέκια τα νυχτερινά και που προτιμούν τις βραδινές συγκεντρώσεις με την παρέα στα σπίτια. Εκείνοι που ελάχιστη σημασία δίνουν στην εξωτερική τους εμφάνιση, γιατί ξέρουν ότι η ουσία είναι αλλού. Που είναι άνθρωποι ελεύθεροι, μα σαν δεσμευτούν είναι εκεί, πιστοί κι αφοσιωμένοι στη σχέση τους, γιατί την επέλεξαν και η επιλογές τους είναι αποφάσεις σημαντικές. Που βγαίνουν έξω για να γουστάρουν με την παρέα κι όχι για να ψαχτούν ερωτικά· αν κάτσει, έκατσε!
Και οι άλλοι οι «κοινωνικοί», οι ωραίοι, οι καλοστεκούμενοι, καθόλου δε σου ταιριάζουν. Τους θεωρείς «ποζέρια» και θεωρείς πως κανένα κοινό μαζί τους δεν έχεις, γιατί εσύ ξέρεις πως το να φτιάχνεσαι δυο ώρες στον καθρέφτη για να αρέσεις στους άλλους, είναι δείγμα τεράστιας ανασφάλειας. Το να έχεις στο ιστορικό σου δέκα σχέσεις και εκατό «αρπαχτές», δεν είναι μαγκιά, αλλά ικανοποίηση του εγωισμού και τόνωση του ηθικού σου. Δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να τους συναναστραφείς, γιατί έχεις προεξοφλήσει το γεγονός πως μαζί τους δεν πρόκειται να κάνεις προκοπή. Ώσπου γνωρίζεις το άτομο που σου ανατρέπει ό, τι θεωρούσες δεδομένο και σε βγάζει από τη φούσκα της απολυτότητάς σου .
Στην αρχή ξεκινάς με τη σκέψη «ούτε για αστείο», νομίζοντας πως αν απορρίψεις την πιθανότητα να γίνει κάτι, θα είσαι κι υπεράνω. Περνάει ο καιρός και κολλάς και τότε βγαίνουν στη φόρα όλες οι ανασφάλειες. Οι δικές σου. Συνειδητοποιείς πως η εικόνα που τόσα χρόνια είχες στο μυαλό σου, είναι μίλια μακριά από την πραγματικότητα.
Κι αφού η γνωριμία προχωρήσει κι αρχίσετε τις εξομολογήσεις, μαθαίνεις για τις σχέσεις που είχε στο παρελθόν. Δεν έχει πρόθεση να σου κρύψει καμία, άσε που ξέρει πως σίγουρα έχεις εξαντλήσει κάθε πληροφορία που μπορούσες, από κοινούς φίλους και γνωστούς. Κι όταν αναφερθεί στο πλούσιο παρελθόν εσύ φυσικά θα το παίξεις κουλ. Μεγάλοι άνθρωποι είστε, το παρελθόν σας σε καμία περίπτωση δεν εμπλέκεται στο παρόν της σχέσης σας. Μέσα σου όμως;
Τα χρώματα που άλλαξες στο άκουσμα του αριθμού των πρώην, όσα της ίριδας. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα. Συνεχίζεις; Κι αν ναι, για πόσο; Γιατί σίγουρα, το γεγονός πως δεν κατάφερε να μείνει σε μια σχέση για πάρα πολλά χρόνια, υποδηλώνει επιπολαιότητα, σκέφτεσαι με όσα στερεότυπα διαθέτει ο νους του ερωτευμένου. Πως βαριέται εύκολα και πως σύντομα θα είσαι εσύ που θα κλαις με μαύρο δάκρυ που σε παράτησε ο γεμάτος αυτοπεποίθηση σύντροφός σου. Και κάπως έτσι μπαίνεις με προκατάληψη σε μια σχέση, κατεβάζεις ρολά στο μέλλον της κι ανοίγεσαι διάπλατα στο παρελθόν του ενός, πράγμα το οποίο μέχρι τώρα θεωρούσες γελοίο και τραγικό.
Ώσπου έρχεται κάποια στιγμή η θεία φώτιση, να σου εξηγήσει πόσο λάθος κάνεις για ακόμη μια φορά. Να σου αποδείξει ότι το γεγονός πως ο σύντροφός σου έχει ένα πλούσιο παρελθόν, δε θα έπρεπε να σε γεμίζει ανασφάλειες, αλλά να σε χαροποιεί. Πως το τρυπάκι της σύγκρισης, εσού και των πρώην, είναι παντελώς ανώφελο και πως μόνο κακό μπορεί να σου κάνει. Αν ήθελε εξάλλου να είναι με κάποια αυτές , ξέρεις ότι θα μπορούσε να είναι. Δεν είναι λίγοι είναι εκείνοι που υποστηρίζουν άλλωστε πως ο κάθε άνθρωπος είναι οι εμπειρίες του και πως όσες περισσότερες εμπειρίες αποκτούμε, τόσο πιο σοφοί γινόμαστε. Κι όντως στέκει. Γιατί αν δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει ένα πλήθος ανθρώπων, να συναναστραφεί μαζί τους, να ζοριστεί για την καθεμία σχέση απ’ αυτές, να δώσει και να πάρει, να μάθει να ακούει, να μιλάει, να επικοινωνεί, τότε σίγουρα δε θα είχε όλα αυτά που σε εντυπωσίασαν τόσο κι ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δε θα ήξερε και πώς να σε κερδίσει.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι ο σύντροφός σου έχει ένα πλούσιο παρελθόν, δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να προχωρήσεις τη σχέση μαζί του. Και κάθε φορά που θα σκέφτεσαι «είμαι μια αγάπη από τις πολλές», έχε σαν δεύτερη σκέψη το «ίσως και να είμαι η μία».
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου