Οι εργένηδες αποφεύγουν την παρέα με ζευγάρια

Έχεις υπάρξει σίγουρα μόνος. Αδιαμφισβήτητα μπορείς να θυμηθείς τον εαυτό σου και σε σχέση. Έχουν ξημερώσει πολλές μέρες με καρδούλες κι αγκαλιές-κεφαλοκλείδωμα κι ορισμένες άλλες με διπλή, αμέριμνη πιρουέτα στο εργένικο κρεβατάκι σου. Φυσικά έχεις περάσει από ποικίλα στάδια όντας δεσμευμένος. Από εκείνα που η μουσική έπαιζε, η ντάμα άρπαζε τον καβαλιέρο κι ο χορός καθαγίαζε την αγάπη έως και τ’ άλλα, που ο παρτενέρ σε ξενύχιαζε ή αποδεικνυόταν εξαιρετικά βαρύς για τις φιλόδοξες φιγούρες σου. Έχουν καταγραφεί βράδια που η ευγνωμοσύνη σε πλημμύριζε κι ορισμένα που λαχταρούσες να σπάσεις ένα-ένα τ’ άπλυτα πιάτα στο κεφάλι του συντρόφου σου. Ξέρω. Θα ήταν πιο εύκολο να τα πλύνεις. Ε, λοιπόν, ουδέποτε ήσουν άνθρωπος των εύπεπτων λύσεων. Ας το παραδεχτούμε.

Αν όλα πήγαν κατ’ ευχήν και τις δοκιμασίες του πρότζεκτ «σχέση» πέρασες επιτυχώς, τότε σε συναντώ σήμερα σε κυριακάτικα χουχουλιάσματα στο σπίτι με πιτζάμες κι ατημέλητα μαλλιά ή σε εξόδους σε εστιατόρια, με τους υδατάνθρακες να σφιχταγκαλιάζουν τους γοφούς και τον έρωτά σας. Ωστόσο, αν τελικά έσπασες περισσότερα πιάτα από όσα έπλυνες, έπαθες μια σχετική ασφυξία από κεφαλοκλειδώματα τύπου «Ρωμαίος κι Ιουλιέτα» ή απλώς βαρέθηκες ν’ αναπαράγεις ανιαρές φιγούρες σε γλυκερές χορογραφίες, τότε πέρασες στην αντίπερα όχθη.

Εργένηδες: Ανθρώπινο είδος με ευσεβείς πόθους και τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης. Οι πιο τακτικοί θαμώνες του γυμναστηρίου και του κομμωτηρίου. Σύμφωνα με πρόχειρες κι άκρως ανακριβείς έρευνες ψωνίζουν τριπλάσιες φορές περισσότερες τον μήνα απ’ τους ζευγαρωμένους φίλους τους κι αγοράζουν κυρίως στιλάτα βραδινά ενδύματα. Κυκλοφορούν έξω πολύ συχνά κι αρέσκονται σε νύχτες με άφθονο ποτό, μουσική και ξέφρενα λικνίσματα. Υποχρεώσεις προσωπικές δε διαθέτουν, ζήλιες δε θα τους κάνει άνθρωπος για τις αλλεπάλληλες μπαρότσαρκες. Αποφεύγουν τις συγκεντρώσεις σε σπίτια τα Σαββατόβραδα και τις αργίες καθώς –το είπαμε– απολαμβάνουν την ελευθερία τους μα συγχρόνως καιροφυλακτούν και για το επόμενο κελεπούρι που θα χτυπήσει την αδέσμευτη πόρτα τους.

Οι εργένηδες τη σκούφια τους δεν την πετούν για παρέα με τα ζευγάρια. Κάτι προσωπικό εναντίον τους, φυσικά, δεν έχουν απλώς υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στη μέση. Οι λόγοι της συχνά αντιθετικής πορείας τους θα μπορούσαν να συνοψιστούν στους ακόλουθους:

Ανθούν διαφόρων ειδών ζευγάρια. Ασφαλώς κάπου θα έχεις συναντήσει και το πλέον επικίνδυνο είδος όλων, τους «αγαπούληδες». Οι «αγαπούληδες» ζουν κι αναπνέουν για τις εκδηλώσεις στοργής. Και να τα φιλιά, τα χάδια, τα χαριτωμένα προσωνύμια. Θα ορκιζόσουν μάλιστα πως μια μικρή ροπή στη φιγούρα τους χαρακτηρίζει. Αρέσκονται να δίνουν δακρύβρεχτους λόγους αιώνιας αφοσίωσης μπροστά στο εργένικο ακροατήριό τους. Μοιράζουν γενναιόδωρα τα πολύτιμα μυστικά της ευτυχισμένης σχέσης τους στους λιγότερο τυχερούς. Οι« αγαπούληδες» πιστεύουν ότι οι εργένηδες τους αποφεύγουν διότι φθονούν τον έρωτά τους μα στην πραγματικότητα η αντικοινωνικότητα κι η υπερφίαλη διάθεσή τους μια ελαφριά αλλεργική αντίδραση την πυροδοτεί. Εξάλλου οι αδέσμευτοι που επιθυμούν να χαζέψουν ρομαντζάδα κατεβάζουν μια χολιγουντιανή ταινία καλύτερα. Πιο όμορφοι πρωταγωνιστές κι εγγυημένος γάμος στο τέλος.

Προχωράμε. Πολλά ζευγάρια μεταλλάσσονται μετά τη σχέση. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο έξω καρδιά, δραστήριος φίλος με τη μακρά προϋπηρεσία σε ελεύθερο κάμπινγκ κι εξτρίμ αθλήματα εξελίσσεται βαθμιαία σε ράθυμο υπναρά που ρίχνει διαφημιστικό διάλειμμα στα όνειρα μονάχα για την αγαπημένη του μακαρονάδα στο ιταλικό της γειτονιάς. Οι αδέσμευτοι τον έχουν βαδίσει τον συγκεκριμένο δρόμο κι ακόμη παλεύουν με το σωσίβιο στην κοιλιά. Με λίγα λόγια διανύουν πια μια άλλη περίοδο, λιγότερων θερμίδων και πιο άγριας εξερεύνησης και καθόλου δε γλυκοκοιτάζουν εξόδους ρουτίνας.

Αρκετοί μεταλλάσσονται κι ως χαρακτήρες μετά τη σχέση. Φυσικά και θες να δεις τον Αχιλλέα, αλλά τον παλιό κι αγαπημένο Αχιλλέα, αυτόν τον ανέμελο καλαμπουρτζή κι όχι τον φοβισμένο τύπο που μετρά τα λόγια του μήπως και παρεξηγηθεί η αγαπημένη του. Εν συντομία, επιθυμείς χαλαρότητα κι ανεπιτήδευτη διάθεση κι όχι μίζερες δηλώσεις τύπου «Μαράκι μου, με παρεξήγησες. Η Σαρλίζ Θερόν δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Δεν ξέρω ποιος δαίμονας με κατέλαβε και ξεστόμισα ότι διαθέτει ωραία κορμοστασιά. Εξάλλου δεν έχεις παρατηρήσει πως καμπουριάζει;».

Οι εργένηδες έχουν στιλ κι άποψη. Καθόλου δεν αναζητούν την κολόνα του σπιτιού τους. Στο κάτω-κάτω κλείνουν ραντεβού με τον πλέον φημισμένο αρχιτέκτονα και γεμίζουν το σαλόνι τους με τις πιο περίτεχνες κολόνες, αν πράγματι αυτό λαχταρούν. Μην τους προκαλείς, σε παρακαλώ. Στέκονται στα πόδια τους με αέρα αυτοδυναμίας και φίνα βραδινά κομμάτια ένδυσης –θυμήσου τις θρυλικές εξορμήσεις τους στα μαγαζιά–, μα άνθρωποι είναι και κάπου-κάπου λυγίζουν. Η τακτική συναναστροφή με ζευγάρια μια μικρή νοσταλγία τους προκαλεί κι ενίοτε τους γυρίζει πίσω σε εποχές περασμένες, όταν έπιαναν τον άλλοτε αγαπημένο απ’ το χέρι, περιδρόμιαζαν σε ιταλικά εστιατόρια κι έκρυβαν βαθιά στην καρδιά το αχαλίνωτο πόθο τους για την Σαρλίζ Θερόν.

Οι εργένηδες πλήττουν αφόρητα με τις ζευγαροσυζητήσεις. Το έχουμε περάσει όλοι λίγο-πολύ αυτό το μαρτύριο. Αναφέρομαι φυσικά στις υπέροχες βραδιές που τα σπίτια γεμίζουν ζευγάρια κι η κουβέντα περιστρέφεται γύρω απ’ τις συνήθειες των μελών τους.

-«Ο Σάκης μου αργεί πολύ στο μπάνιο. Το τραβάει η ψυχή του το αφρόλουτρο».

-«Τι σύμπτωση. Και ο Διονύσης τα ίδια. Γεμίζει την μπανιέρα με αιθέρια έλαια και παπάκια».

-«Ο Θοδωρής μου τέτοια προβλήματα δεν αντιμετωπίζει, αλλά αφήνει το στόμιο του αφρόλουτρου ανοιχτό».

-«Κι η Μαρία αυτά έκανε παλιά, μα τώρα την έχω στρώσει».

Κάπου εδώ η αδρεναλίνη κυλά στο σώμα κι η συζήτηση ανάβει. Ας μη λησμονούμε φυσικά και τις τσαχπίνικες προσπάθειες των πλέον ανταγωνιστικών ζευγαριών ν’ αποδείξουν ότι εκείνα είναι τα πιο μονιασμένα και συντονισμένα στον ρυθμό της παντοτινής αγάπης:

-«Mε τη Μάνια δέκα χρόνια κλείνουμε και κρίση δεν έχουμε περάσει ούτε για δύο λεπτά».

Ξεροβήχεις. Θυμάσαι τη Μάνια προ διετίας να φλερτάρει ακόμη και τους αρσενικούς γάτους και να σκέφτεται να χωρίσει τον αρραβωνιάρη. Μπα… Στον ύπνο σου θα το είδες κι αυτό τελικά.

Και κάπως έτσι, οι μέρες ξημερώνουν, σκοτεινιάζουν και χάνονται, τα ζευγάρια ερωτεύονται, συνάπτουν σύμφωνα συμβίωσης, παντρεύονται, χωρίζουν. Οι εργένηδες γίνονται ζευγάρια και τα ζευγάρια εργένηδες. Κι οι ισορροπίες των παρεών αλλάζουν διαρκώς, όπως εξάλλου και της ίδιας της ζωής που δε σταματά να μας εκπλήσσει.