Ανάμεσα στα ιστορικά λαδάδικα και την βιομηχανική Εγνατία οδό, κρύβεται η άλλη πλευρά της Θεσσαλονίκης.
Γεμάτη αντιθέσεις με έντονη προσωπικότητα και δική της ψυχή, η Βαλαωρίτου αποτελεί αναμφισβήτητα πρόταση για τους ξενύχτηδες του Βορρά.
Αν τύχει και τα βήματα σου σε οδηγήσουν στα κρυμμένα σοκάκια της, γοητεύεσαι αυτοστιγμεί από την αρχιτεκτονική της.
Παλιά αρχοντικά, που έχουν επιβιώσει από φωτιά και σεισμούς, χαρίζουν απλόχερα τα παλιά τους πατώματα για να στεγάσουν μουσικές αποχρώσεις και μυρωδιά από τεκίλα.
Μικρές χαριτωμένες μπυραρίες θα σου προσφέρουν ξανθιές, μελαχρινές και κόκκινες σε τραπεζάκια που αράζουν στα πεζοδρόμια, κάτω από τα φώτα της νύχτας.
Χαρντ ροκ μεταλλιές μέχρι ατμοσφαιρική ανατολίτικη ατμόσφαιρα συναντιούνται με βιοτεχνίες του πενήντα που έχουν κρατήσει τις παλιές γραμματοσειρές στις ταμπέλες τους, και χαρίζουν μια κόκκινη ρετρό διάθεση.
Αν είσαι με παρέα, θα αράξεις στο «υποβρύχιο» ή το «gambrinus» για μια χαλαρή μπύρα από αυτές που ξεχνιέσαι και καταλήγουν σε βόλτα αξημέρωτη πριν τα πρώτα πρωινά λεωφορεία.
Για τις ρομαντικές δεσμευμένες ψυχές ή για τα lovebirds των πρώτων ραντεβού, το «coco zen» υπόσχεται το τέλειο περιβάλλον για συζήτηση και φλερτ, κρυμμένο πίσω από τις κουρτίνες του, ενώ η ταράτσα σου προσφέρει θέα από ψηλά και βαρδάρη στα μαλλιά.
Εσύ από την άλλη που είσαι παιδί του κλαμπ και του αθάνατου ελληνικού πιώματος, μην βιαστείς να την αποκλείσεις.
Έχει και για σένα χώρο με την house γωνιά της να χτυπάει δυνατά στα ηχεία μέχρι τις εφτά το χάραμα από τις πόρτες του «elvis» και του «rock an’ rolla» (που σημειωτέον έχει καθρέφτη στην οροφή της τουαλέτας έτσι πληροφοριακά).
Ακόμα κι αν δεν είστε για πολλά πολλά, περάστε να πιείτε ένα σφηνάκι σκέτο οινόπνευμα στο «fast drinks» και να ρίξετε μια κλεφτή ματιά στα σοκάκια της.
Είμαι σίγουρη πως θα σας γοητεύσει.
Άλλωστε η Βαλαωρίτου, όπως και η Θεσσαλονίκη είναι γυναίκες.
Και η γυναίκα, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σε μαγέψει.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
