Καλλιόπη Τζήμα
Στον κόσμο που με καταδίκασαν να ζω, ψάχνω παραθυράκια για να χαζεύω τους υπόλοιπους τους κόσμους που δεν έχουμε ευκαιρία να δούμε με τις παρωπίδες που μας φορούν. Βάφω μαύρα τα όνειρά μου, και τα πιτσιλώ από μακριά με τα χρώματα των βημάτων που κάνω στη ζωή μου – είτε ευθεία είτε στραβοπατήματα. Κάνω αυτό που θέλω• ακόμα και όταν δεν ξέρω τι θέλω. Λάθη, πάθη και έρωτες που με οδήγησαν εδώ, τα κρατώ μέσα μου και τα σβήνω σε δάκρυα και σε τασάκια πνιγμένα με αποτσίγαρα. Εγωίστρια και ξινή, αλλά και απαλή σαν βούτυρο άμα με κάνεις να σε νιώσω δικό μου. Στο κάτω κάτω βρε γλυκούλια είμαι πιόνι όπως όλοι σε αυτό το παιχνίδι της ζωής, αλλά όπως σε κάθε παιχνίδι το κάθε πιόνι παίζει το δικό του μοναδικό ρόλο.