Για αλλού πήγαινα, στην Γαλλική κατέληξα. Πού αλλού; Στην ομορφότερη και πιο ρομαντική πόλη, την Θεσσαλονίκη. Γράφω γιατί δεν έχω το θάρρος να ξεστομίσω αυτά που νιώθω. Κοινωνική αλλά ταυτόχρονα κι εσωστρεφής, με μία δόση χιούμορ που πολλοί δεν το αντέχουν. Μισώ τα μέτρια, εκτός του καφέ! Οι δικοί μου με αποκαλούν ψυχαναγκαστική και αγχωτική και, ναι, είμαι! Μην κάνεις το λάθος να μου πεις ψέματα κοιτώντας με στα μάτια. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μακαρόνια, μουσική και καλή παρέα. Λατρεύω τους ανθρώπους που ζουν την κάθε στιγμή σαν να ‘ναι η τελευταία. Αγαπημένος μου στίχος «Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά, ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά»
