“She believed she could change the world, so she became a teacher” Κάπως έτσι έγινα δασκάλα με ανήσυχο και μονίμως διχασμένο πνεύμα. Απ’ το Ναύπλιο στην Πάτρα, με κρυφό πόθο πάντα τη Θεσσαλονίκη. Αγαπώ τους αληθινούς ανθρώπους, τα ζεστά χαμόγελα και τη σοκολάτα. Ηρεμιστικό μου ο χορός. Δεν πιστεύω στο κάρμα αλλά στο ότι οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους. Τρέμω στην ιδέα των απωθημένων και του κακού καφέ. Κρύβομαι πίσω απ’ το χαρτί και τις λέξεις μου και πιστεύω ότι «αν θέλεις κάτι πες το πριν να είναι αργά». Αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε…. Γράψ’ το!
