Αν ρωτήσω το μαξιλάρι μου για μένα, θα μου πει για το πείσμα μου, για τη δύναμή μου, καθώς και για το πώς του εξομολογούμαι τα συναισθήματα και τις φιλοδοξίες μου. Θα με μαλώσει για την αυτοκαταστροφή μου, αλλά θα μου θυμήσει όσα έζησα, όσα με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Αδυναμία μου τα ειλικρινή μάτια, ο ωραίος λόγος και η ουσία των πραγμάτων. Απεχθάνομαι τους μίζερους ανθρώπους, τους άσκοπους καφέδες και τις ρυτίδες που θα με σημαδέψουν με τον καιρό.
