Αν δε με ανάγκαζε και η ζωή να γίνομαι πού και πού ρεαλίστρια –ποτέ βέβαια για πολύ- , θα έμενα για πάντα με τους φανταστικούς φίλους της παιδικής μου ηλικίας! Θαυμάζω τους ανθρώπους που υποστηρίζουν τις αξίες και τα ιδανικά τους μέσα στο πέρασμα των χρόνων και δεν χάνουν ποτέ την προσωπικότητα τους. Αυτούς που έχουν ευγένεια και όμορφους τρόπους, ευαισθησίες για τα ζώα και χιούμορ. Αγαπώ τη ζωή (πλέον) και έχω μια κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρω να την αγαπήσω και να την γευτώ ακόμα περισσότερο!
