Μεγάλωσα σ’ έναν ανύπαρκτο πλέον ελαιώνα στην Αγία Παρασκευή, την εποχή που τα παιδιά έπαιζαν στις αλάνες άφοβα και τα σπίτια έμεναν ξεκλείδωτα τα βράδια.
Ήμουν το κορίτσι με τα μονίμως πληγωμένα γόνατα, που του άρεσε να απλώνει τα χέρια στους ανέμους, ν’ αφήνει τα μαλλιά του να κυματίζουν έρμαια τους και να γεύεται τη βροχή στα χείλη του.
Ισόβιος και μοναδικός τρόπος έκφρασης το γράψιμο, που μέσα απ’ αυτό, τα όνειρα πάντα αποπλανούν την πραγματικότητα.
Έχει γράψει:
