Πέννυ Λουπάκη
Ασταθής και ονειροπόλα• ήρεμη μεν, απρόβλεπτη δε. Όταν με ρωτάνε, σπουδάζω Κοινωνική Πολιτική. Όταν ψάχνω μέσα μου, ακούω τα χτυποκάρδια στα θρανία του έρωτα. Με μεγάλη αδυναμία στα χαμόγελα και στη μυρωδιά του φρεσκοτυπομένου χαρτιού, όταν ανοίγω ένα καινούριο βιβλίο. Ως άνθρωπος των άκρων, όταν είμαι ευτυχισμένη γελάω δυνατά και όταν λυπάμαι κλαίω με λυγμούς. Αγαπώ περισσότερο τις δημιουργικές μέρες, που ξεκινούν με τον αγαπημένο μου καφέ και μισώ αφόρητα την απραξία. Για να με κερδίσεις; Χαμογέλασέ μου. Για να βαρεθώ; Μίλα μου μίζερα.