Πέπη Νάκη
Ονειροπόλα ημέρας και νύχτας, συνεχώς διχασμένη ανάμεσα στη φούσκα στο μυαλό μου και τον έξω κόσμο. Η γραφή πάντα υπήρξε η σωτήρια γραμμή ανάμεσα στα δύο και εξασφάλιζε ηρεμία και λογική στο δρόμο που διαβαίνω. Ερωτευμένη με τη θάλασσα και με την ευχή ότι εκείνο το καραβάκι, κάποια μέρα, θα μας πάει εκεί που ανήκουμε.