Έχω έναν ολόκληρο κόσμο μες το κεφάλι μου, που πνίγει τις σκέψεις μου. Κάπως έτσι ήδη από τα 14 αναγκάστηκα να τον αφήσω να ξεχυθεί στο χαρτί μήπως και ηρεμήσω.Ο κόσμος αυτός δεν είναι μονόπλευρος κι εγώ έμαθα να κοιτάζω την άλλη του όψη, αυτήν που καλύπτουν οι σκιές της ωραιοποιημένης πραγματικότητας.Η ομορφιά βρίσκεται παντού: στις ανθρώπινες σχέσεις, στο φως και στα χρώματα, μα και στον πόνο, στη σαπίλα και στο σκοτάδι της ατίθασης νύχτας. Ας μη φοβηθούμε τίποτα λοιπόν.
