Εικοσιτετράχρονη Θεσσαλονικιά. Με θυμάμαι, να χτίζω βήμα-βήμα, τ' όνειρό μου. Παρέα με τον σκύλο μου σε μέρη μακρινά με νεραϊδένια πλάσματα και φτερωτά ζαχαρωτά. Μεγαλώνοντας, γνώρισα τον ρεαλισμό, τον ερωτεύτηκα κι άρχισα να γράφω. Γιατί ως γνωστόν είναι παράνομο να τους δείρω, αλλά κ' αν δεν ήταν, δύσκολα θα τα κατάφερνα. Μίλα μου για γαλανά νερά, ταξιδιάρικες μελωδίες και άλλες εποχές.
Έχει γράψει:
Και κάπου μέσα μας η πυξίδα
― Βάσω Γραμμένου
Κάπου ψάχνω ένα παρελθόν
― Βάσω Γραμμένου
Μήπως τελικά είναι σωστά έτσι;
― Βάσω Γραμμένου
Στην ακροθαλασσιά
― Βάσω Γραμμένου
Έτοιμοι να πέσουμε κι εμείς μαζί της
― Βάσω Γραμμένου
Εκεί είναι η διαφορά
― Βάσω Γραμμένου
Όταν πέφτει το σκοτάδι
― Βάσω Γραμμένου
Για να μην υπάρχει απορία
― Βάσω Γραμμένου
Πόσο ακόμα;
― Βάσω Γραμμένου
Καθαρά στην τύχη όλα
― Βάσω Γραμμένου
