Εκ Θεσπρωτίας ορμώμενη, ερωτεύτηκα την Αθήνα με την πρώτη ματιά και παραμένει ο μεγάλος μου έρωτας.Οι άνθρωποι είναι η αδυναμία μου και οι αδυναμίες τους μου μαθαίνουν πολλά για τον εαυτό μου. Αγαπώ, ακούω, συγχωρώ και πάω παρακάτω με καρδιά ελαφριά. Δε συμβιβάζομαι και απεχθάνομαι τα υποκοριστικά όπως «ζωούλα», «δουλίτσα», «σχεσούλα», «σπιτάκι».Φάρος της ζωής μου ο γιος μου, που στα εφτά του με μαθαίνει καθημερινά πώς να βλέπω τα πράγματα αλλιώς.
