Αποδοχή της απιστίας• ωριμότητα ή απάθεια;

Το κεφάλαιο απιστία ήρθε στη ζωή μας σχεδόν αυτόματα με το κεφάλαιο σχέση. Όχι η ουσία της αυτή καθαυτή αλλά ο φόβος μην τυχόν κι ο σύντροφός μας φανεί άπιστος είτε ηθελημένα είτε να παρασυρθεί– λέμε τώρα. Αποτελεί πολύ κοινή ερώτηση μετά από λίγο καιρό σχέσης το «Πώς θα αντιδρούσες στο κέρατο;» με συζητήσεις αν σε έχουν απατήσει ποτέ ή αν έχεις απατήσει εσύ κλπ.

Ο καθένας έχει τη δική του άποψη πάνω στο θέμα και συνήθως είναι απόλυτος μέχρι να του τύχει. Όταν μας τυχαίνει κάτι τέτοιο, συνήθως όταν μας απατούν παρά όταν απατούμε, δρούμε ανάλογα την περίπτωση και πολλές φορές καταρρίπτουμε ό,τι λέγαμε ως τότε.

Η πιο συνηθισμένη άποψη που θα ακούσεις– σε θεωρητικό πάντα υπόβαθρο– είναι το γνωστό «Τι; Τόλμησε να με κερατώσει; Αντίο και πάμε γι’ άλλα». Πόσο εύκολο είναι αυτό όμως; Πόσο εύκολο να πεις αντίο σ’ έναν άνθρωπο που λάτρευες μέχρι χθες; Είναι κοινά αποδεκτό πως είναι από τα χειρότερα να πιάσεις στα πράσα εκείνον που πίστευες για Θεό σου μέχρι πριν μια στιγμή να δίνεται τώρα σε μια ξένη αγκαλιά.

Από την άλλη αν αποφασίσεις να συγχωρήσεις το ταίρι σου, πώς το αντικρίζεις την επόμενη μέρα; Ενώ ξέρεις ότι έκανε σεξ με κάποιον άλλον εσύ πήρες την απόφαση να δείξεις δύναμη και να δεχτείς την ταπεινή συγγνώμη του. Μπαίνεις λοιπόν στη διαδικασία να συνεχίσεις την καθημερινότητά σου όπως πριν. Άντε πες πως τα κατάφερες, να ξέρεις πως αφού του έδωσες άφεση δεν μπορείς να το αναφέρεις στον κάθε επόμενο καυγά, ούτε να το χρησιμοποιείς για να ισοβαθμίζεις τα δικά σου λάθη. Έγινε, συγχώρεσες, τελείωσε, το ξεχνάτε.

Υπάρχουν ορισμένα ζευγάρια που τα έχουν βρει λίγο διαφορετικά σ’ αυτό το θέμα. Είναι περιπτώσεις σπάνιες που ακούγονται ως υπερβολικά πολιτισμένοι στην πλειοψηφία του κόσμου. Τα ζευγάρια αυτά λοιπόν τα έχουν βρει μεταξύ τους. Έχουν συμφωνήσει ορισμένα πράματα όπως ότι η απιστία αποτελεί απλά ένα μικρό παράπτωμα στη ζωή τους και δε νοούνται καν οι έννοιες της συγχώρεσης και της απολογίας.

Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν πως το σεξ είναι κάτι εντελώς σωματικό και διαφορετικό από το συναισθηματικό κομμάτι. Το να κάνει δηλαδή το ταίρι σου έρωτα με κάποιον άλλον αποτελεί απλά μια σωματική του ανάγκη και γνωρίζουν και οι δύο πως δε θα είναι κάτι με διάρκεια ούτε θα μπει ανάμεσά τους. Μπορεί να έχουν μια σιωπηρή συμφωνία του τύπου να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει εκτός σπιτιού, φτάνει να μη μαθεύεται και να παίρνει τις κατάλληλες προφυλάξεις. Αντίθετα είναι κάποιοι που συμφωνούν από κοινού να ενημερώνονται για τις ερωτικές περιπτύξεις του συντρόφου τους για να ξέρουν τι τους γίνεται.

Τα ζευγάρια αυτά μπορεί να τα δεις να περπατούν αγκαλιασμένα στο δρόμο και δε διαφέρουν σε τίποτα με άλλους που έχουν την αντίθετη άποψη. Ίσως να τους εξιτάρει κιόλας αυτή η διαδικασία. Ίσως θεωρούν πως ανανεώνονται και γυρνούν με περισσότερο πάθος στην επίσημη σχέση τους. Το βασικό τους θέμα είναι να μην μπλεχτούν συναισθηματικά γιατί τότε το έχασαν το παιχνίδι.

Πώς μπαίνει όμως ένα ζευγάρι σ’ αυτό το τριπάκι; Κάποιοι άνθρωποι είναι ξεκάθαροι από την αρχή ότι δεν μπορούν να μείνουν πιστοί στη σχέση τους αλλά θέλουν να έχουν και τη σιγουριά τους. Επομένως είναι ξεκάθαροι στο ταίρι τους και δοκιμάζουν να κάνουν αυτή τη συμφωνία. Άλλοι απιστούν μετά από κάποιο διάστημα και το βρίσκουν διεγερτικό οπότε καταλήγουν έτσι. Από τη μία είναι η σκέψη του «ό,τι κι αν κάνει, σε μένα θα γυρίσει» κι από την άλλη η ιδέα του «πώς μπορείς να μοιράζεσαι κάποιον όταν τον θέλεις πολύ;» Αποτελεί έναν πιο ώριμο τρόπο σκέψης ή απλά είναι κάτι συγκαταβατικό και δε θέλει ο ένας τον άλλον τόσο πολύ τελικά; Ποιος ξέρει.  Άβυσσος η ψυχή των ερωτευμένων.