Έχουμε δύο οικογένειες: αυτή που μας γέννησε κι εκείνη που επιλέξαμε

Μόνο που ακούμε τη λέξη «οικογένεια» η ταραχή στο μυαλό μας ηρεμεί, αισθανόμαστε μια ζεστασιά κι ίσως να σχηματίζουμε κι ένα χαμόγελο. Είναι απ’ τις λέξεις που αφήνουν μια θετική χροιά στ’ αφτιά μας. Υπάρχουν, όμως, δύο είδη οικογένειας. Η οικογένεια μέσα στην οποία γεννιόμαστε και συνδεόμαστε μαζί τους εξ αίματος κι εκείνη που επιλέγουμε στην πορεία αναπτύσσοντας συναισθηματικούς δεσμούς.

Κάποιοι πολλές φορές μπορεί να νιώσουμε πως δεν ταιριάζουμε με την οικογένειά μας, απέχουμε απ’ τον τρόπο σκέψης ως τα γούστα κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Είναι εκείνες οι στιγμές που αδυνατούν να σε καταλάβουν και δεν μπορείς να τους δικαιολογήσεις, όταν αισθάνεσαι πως δεν ανήκεις εκεί κι απορείς. Αναρωτιέσαι μήπως σε μπέρδεψαν στο μαιευτήριο ή είσαι υιοθετημένος και σου το κρύβουν.

Για το αίσθημά μας αυτό, την αμφιβολία και τη συναισθηματική απόσταση ανάμεσά μας τη λιγότερη ευθύνη έχουν οι καβγάδες και τα μαλώματα. Αυτά είναι μέσα στη ζωή και δεν μπορείς να τα αποφύγεις, ειδικά όταν υπάρχει καθημερινή τριβή. Νιώθεις έτσι λόγω της διαφορετικής νοοτροπίας. Απορείς πώς γίνεται, αφού μεγαλώσατε μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους, να έχετε τόσο αντικρουόμενες απόψεις για τη ζωή και τον κόσμο. Ναι, με τους γονείς σου και τους παππούδες σου μαζί μεγάλωσες, απλά εσύ ξεκίνησες απ’ το μηδέν ενώ εκείνοι είχαν ήδη κάποια χρόνια πάνω τους, χρόνια που ισοδυναμούν με άλλες αντιλήψεις.

Το επικρατέστερο σενάριο (μετά την αντιδραστικότητα τη εφηβείας) είναι να συνειδητοποιήσεις αυτό το χάσμα ανάμεσα σε σένα και την οικογένειά σου στην επιστροφή σου αφού έχεις φύγει για μεγάλο διάστημα απ’ το πατρικό σου, έχεις επισκεφτεί νέους τόπους, έχεις συναντήσει νέα ερεθίσματα, έχεις συναναστραφεί άλλες κουλτούρες, έχεις ακούσει πολλές διαφορετικές γνώμες κι έχεις βιώσει ξεχωριστές εμπειρίες. Όταν γυρίζεις πίσω είναι φορές που νιώθεις λες κι άλλαξες πλανήτη. Άσπρο λες εσύ, μαύρο λένε εκείνοι. Το χειρότερο είναι ότι προσπαθούν να σε πείσουν για το μαύρο.

Πάντα έψαχνες κάπου να ταιριάξεις. Ένα περιβάλλον διαφορετικό, κάπου που δε θα σε στραβοκοιτούσαν αν έλεγες κάτι άλλο απ’ αυτό που ‘χουν συνηθίσει να ακούν. Και το βρήκες! Κι είναι υπέροχα. Γιατί πριν κάνεις τη δική σου κοινωνικά επίσημη οικογένεια, πριν παντρευτείς και κάνεις παιδιά, γνώρισες πέντε-έξι ανθρώπους κι είπες «εδώ είμαστε, εδώ ανήκω». Είναι οι δικοί σου άνθρωποι, που σε καταλαβαίνουν, είναι οι κολλητοί σου.

Γνωρίσατε πολύ κόσμο για να καταλήξεις εσύ σ’ εκείνους κι εκείνοι σε σένα. Μπορεί να έχεις (ή να θεωρείς) πολλούς φίλους, εκείνοι οι ελάχιστοι, όμως, είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά. Είναι αυτοί που θα πάρεις τηλέφωνο όταν θα έχεις ανάγκη να μιλήσεις κάπου, όταν θα χωρίσεις ή όταν δε θα σου χωράει το παλιό σου τζιν. Θα μοιραστείς τη χαρά σου και ξέρεις πως θα χαρούν διπλά για σένα. Τους παραπονιέσαι και τους γκρινιάζεις και σε ακούν στωικά. Πρόσφατα ρώτησα ένα φίλο μου αν μπορώ να του γκρινιάξω λίγο κι η απάντηση του ήταν «από πότε ρωτάς;». Τέτοιους φίλους θέλουμε.

Σε συνεφέρουν όποτε χρειάζεται, αφού πρώτα σου έχουν προσφέρει τον ώμο τους να κλάψεις. Μπορεί κάποτε να σας χωρίζουν χιλιόμετρα, αλλά μιλάτε σε μόνιμη βάση κι υπάρχουν ουσιαστικά στην καθημερινότητά σου και τη ζωή σου. Είναι η οικογένειά σου, αυτή που επέλεξες και σε επέλεξε συνειδητά. Εκείνοι που σου έρχονται στο μυαλό ενώ διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, εκείνοι είναι που έχουν σημασία.

Όλα καλά τελικά. Βρήκες τους ανθρώπους σου, ξέρεις πια πού ανήκεις, πού συμπληρώνεται το παζλ. Μην ξεχνάς, όμως, και τους άλλους, τους λίγο πιο μεγάλους. Εκείνους που σε μεγάλωσαν κι ας μην ταιριάζεις και πολύ μαζί τους. Είναι η οικογένειά σου, οι άνθρωποι που σ’ αγκαλιάζουν –σχεδόν– πάντα, χωρίς να περιμένουν κάτι από εσένα.

Εσύ επιλέγεις πόσο συχνά θέλεις να τους βλέπεις κι επειδή σ’ αγαπούν δε θα σε ζορίσουν για κάτι παραπάνω. Κι αν σε πιέζουν να προχωρήσεις λίγο πιο γρήγορα τη ζωή σου (σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο) είναι για να μπορέσουν να ‘ναι κι αυτοί στις στιγμές σου παρόντες, για να «προλάβουν» όπως συχνά παραδέχονται.

Και μη φοβάσαι! Μη φοβάσαι πως όταν δημιουργήσεις τη δική σου οικογένεια θα κάνεις τα ίδια. Δε θα τα κάνεις! Κι αυτό γιατί έχεις τη γνώση πια. Απλά κράτα μόνο τα καλά και προχώρα.