Πώς φωνάζεις τον σύντροφό σου μπροστά σ’ άλλους;

«Αγάπη μου», «Μωρό μου», «Ψυχή μου», «Μάτια μου». Αυτές είναι μερικές απ’ τις πιο κλασικές και συνηθισμένες προσφωνήσεις που χρησιμοποιούν τα ζευγάρια μεταξύ τους. Τις έχεις πει, σου τις έχουν πει, όλοι μας τις έχουμε βάλει στην καθημερινότητά μας για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το κάθε ζευγάρι έχει βέβαια και τις δικές του πιο τρυφερές εκφράσεις που χρησιμοποιεί, κυρίως όταν βρίσκονται μόνοι. Ή μήπως όχι; Μήπως ανήκεις στα ζευγάρια που χρησιμοποιούν γλυκά υποκοριστικά κι αστεία παρατσούκλια ακόμα και δημόσια; Κι αν ναι, έχεις αισθανθεί ποτέ άβολα όταν ο άνθρωπός σου σε αποκάλεσε έτσι μπροστά σε γνωστούς, φίλους ή (ακόμα χειρότερα) συγγενείς;

Γενικά, υπάρχει μια κοινωνική συμπεριφορά που καλό θα ήταν να τηρούμε. Η συμπεριφορά αυτή διέπεται από ορισμένους γραμμένους κι άγραφους νόμους. Στους άγραφους εντάσσεται και το ότι αν εσύ θέλεις να φωνάξεις τον σύντροφό σου «ζουζουνάκι μου» μπροστά στους φίλους του, οφείλεις να ‘σαι προετοιμασμένος για τις συνέπειες.

Αρχικά, μπορεί το ταίρι σου να νιώσει περίεργα, ίσως ακόμα και κάπως να σπαστεί. Δεν είναι το «ζουζουνάκι» για την παρέα του κι ούτε θέλει να δίνει αυτήν την εικόνα. Ακόμη, μπορεί να νιώσουν οι φίλοι αμήχανα, γιατί θα αισθάνονται πως εισβάλλουν σε μια προσωπική στιγμή, ενώ κάτι τέτοιο δε θα ισχύει. Τρίτον, μπορεί αργότερα να αρχίσουν την καζούρα. Όχι με αρνητική πρόθεση, αλλά πλάκα στην πλάκα έχει κι ο καθένας τα όριά του και μπορεί να προκύψουν εντάσεις που δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Ναι, για ‘σένα ο άνθρωπός σου παίζει να ‘ναι το πιο γλυκό πλάσμα του κόσμου, ο πιο τρυφερός σύντροφος, να λιώνει για ‘σένα κι εσύ γι’ αυτόν, αλλά όλα αυτά να θεωρεί πως ανήκουν αυστηρά στο μεταξύ σας και πρέπει να κλειδώνονται στην ιδιωτικότητα της σχέσης. Να μη θέλει να τα δείξει παραέξω, απλά γιατί δε νιώθει άνετα όταν έχει θεατές.

Εντάξει, ένα «αγάπη μου» ή «μωρό μου» δεν αποκλείεται να μας ξεφύγει, και μάλιστα ασυναίσθητα, γιατί δεν έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τον άλλον αυστηρά με το όνομά του. Ίσως κάποιοι να χαμογελάσουν, να το βρουν στοργικό και στην πιο σπάνια περίπτωση, άντε, να ακολουθήσουν δύο-τρία άβολα δευτερόλεπτα, αλλά αυτό ήταν, ως εκεί. Κανείς δε θα αισθανθεί περίεργα επειδή ένας σύντροφος προτιμά να απευθύνεται κάπως πιο συναισθηματικά στο ταίρι του.

Η αλήθεια είναι πως ως ένα βαθμό παίζει ρόλο κι η συνήθεια. Δεν έχουμε μάθει να φωνάζουμε το ταίρι μας με το μικρό του. Οπότε αν θελήσουμε να του απευθύνουμε τον λόγο δημόσια κι αν δε θέλουμε παρασυρμένοι να φέρουμε κανένα σε αμηχανία, καλό θα ήταν να φιλτράρουμε και λίγο στο μυαλό μας τον χαρακτηρισμό μας. Τα υπερβολικά και πιο εξεζητημένα, ας μένουν για το σπίτι. Προφανώς και θα μας ξεφύγει κάποτε κάτι, αλλά καλό θα ήταν να μη συμβαίνει επανειλημμένα.

Κι άντε, μπροστά στους φίλους σώζεται και λίγο, το πολύ-πολύ οι πιο ρομαντικές ψυχές να το εκτιμήσουν και να βγάζουν καρδούλες απ’ τα μάτια τους κι οι αγαπημένοι μας κάφροι να μας κράξουν λιγάκι, καλοπροαίρετα πάντα. Αλλά ειδικά μπροστά σε γονείς, συγγενείς, αφεντικά, συναδέλφους, είναι οριακά απαγορευτικό κάτι τέτοιο.

Όχι, σκέψου το λίγο κι εσύ κι απ’ τις τρεις μεριές. Αν φωνάξεις κάπως το ταίρι σου μπροστά στους γονείς του ή στους δικούς σου ή σε κάποιον εργοδότη, δε θα ντραπείς λίγο; Αν αντίστοιχα ο σύντροφός σου σε φωνάξει «κουνελάκι μου» μπροστά στους αντίστοιχους, δε θα πάρουν μια πιο ροδαλή απόχρωση τα μάγουλά σου; Τέλος, μπες στη δική τους θέση. Είναι λίγο αμήχανο και για ‘σένα όταν έχεις μπροστά σου ένα ζευγάρι που εκφράζεται συχνά-πυκνά με τέτοιο τρόπο, πόσο μάλλον αν πρόκειται για ένα απ’ τα παιδιά σου ή συνεργάτες σου.

Ο έρωτας είναι ένα απ’ τα πιο όμορφα συναισθήματα κι η έκφρασή του είναι κάτι αυτονόητο για δύο ερωτευμένους ανθρώπους. Ας κρατάμε, όμως, λίγο τα προσχήματα, όταν δεν είμαστε μόνοι. Μόνο καλό θα κάνει αυτό στη σχέση μας. Δε χρειάζεται να γνωρίζουν όλοι, άλλωστε, πώς φωνάζουμε ο ένας τον άλλον, χάνεται κάπου εκεί η ιδιωτικότητα και –γιατί όχι– η μαγεία.