Τα φοιτητικά χρόνια ίσως είναι από τις καλύτερες περιόδους της ζωής του ατόμου για να ταξιδέψει. Όχι με την έννοια της χαλάρωσης και της επανάπαυσης, αλλά με την έννοια της ελευθερίας των επιλογών και της ευελιξίας για κατανομή των δραστηριοτήτων. Δεδομένου άλλωστε, ότι οι περισσότεροι νέοι ανεξαρτητοποιούνται σε σχετικά μεγάλη ηλικία –κατά μέσο όρο μετά τα 25– χωρίς όμως αυτό να είναι απόλυτο, τους δίνεται η δυνατότητα να επιλέγουν, χωρίς άγχος κι ιδιαίτερους περιορισμούς, το τι θα κάνουν.
Παράλληλα, οι νέοι κι ιδιαιτέρως αυτοί που δεν εργάζονται, έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο και την ευκαιρία να οργανώνουν εκδρομές, για να ξεφύγουν από την καθημερινή ρουτίνα του προγράμματός τους. Τελικά, επιστρέφουν με νέες εικόνες, ιδέες και λιγότερο άγχος. Κι εκτός αυτού, στα συγκεκριμένα τα ταξίδια έχουν την ευκαιρία να έχουν περισσότερο χρόνο για τον εαυτό τους ή και για εκείνα τα πρόσωπα που θα βρεθούν μαζί τους.
Γενικότερα, αυτά τα ταξίδια έχουν αρκετά οφέλη στη συγκεκριμένη ηλικία, όπως το ότι βοηθούν στην ανανέωσή μας, στο να βλέπουμε φίλους ή να κάνουμε και τη δική μας ενδοσκόπηση. Άλλωστε τι θα μπορούσε να είναι πιο ωραίο από αναμνήσεις από τριήμερα ή διακοπές των φοιτητικών χρόνων;
Ενώ λένε πως ο καλός ταξιδευτής δεν έχει σταθερά σχέδια και δεν έχει καμιά πρόθεση να φτάσει κάπου.
Κοιτώντας τα ταξίδια από μια διαφορετική οπτική πλευρά, μπορούμε να δούμε πως είναι μια ευκαιρία για ψυχαγωγία. Ως φοιτητές, πολλές φορές δοκιμάζουμε νέες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, όπως είναι η πεζοπορία, ορειβασία, καγιάκ, σκι κι άλλες πολλές, που σε άλλες περιόδους της ζωής μας, ίσως να είναι δύσκολο να τις τολμήσουμε.
Ακόμα, μαθαίνεις να οργανώνεις ένα ταξίδι, να προσανατολίζεσαι, να αναμένεις σε ουρές είτε για την πτήση, είτε σε ένα εστιατόριο. Ίσως να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις κι απρόσμενα γεγονότα, ενώ είσαι μόνος ή με την παρέα σου, όπως ένα ατύχημα ή ένα άσχημο μεθύσι.
Ωστόσο, μαθαίνεις τελικά να είσαι πιο υπεύθυνος για τον εαυτό σου, εφόσον εσύ είσαι αυτός που λογοδοτεί για τα πράγματα που εσύ διαχειρίζεσαι, μαθαίνεις να γίνεσαι υπομονετικός και καλλιεργείς κοινωνικές δεξιότητες. Κάπου εκεί, μάλλον θα θυμηθείς, να είσαι πιο ευγενικός, που λέει κι η καημένη η μαμά.
Εκτός, βέβαια, από το γεγονός πως τα φοιτητικά χρόνια είναι εκείνα που προβλέπονται για αποδράσεις, δίνεται ταυτόχρονα κι η ευκαιρία για να γνωρίσει κανείς την ιστορία ενός τόπου, μέρη σπάνιας αρχιτεκτονικής, καθώς και τον πολιτισμό ενός λαού. Ενώ, παράλληλα, τα ταξίδια στο εξωτερικό, βοηθούν στην εκμάθηση κάποιων συγκεκριμένων λέξεων, καθώς θα χρειαστεί να συνεννοηθείς με κάποιον ντόπιο ή ακόμη και να εξασκήσεις μια γλώσσα που έχεις διδαχθεί.
Παρόμοιες τέτοιες προκλήσεις, μπορούν να τονώσουν και το γνωστικό σου υπόβαθρο, καθώς και την αυτοπεποίθησή σου, βλέποντας τον εαυτό σου να ηγείται της συνεννόησης μιας ολόκληρης ομάδας με τους ντόπιους κατοίκους μια περιοχής, πόλης ή και χώρας.
Επιπλέον, μαθαίνεις νέους τρόπους ζωής, ανοίγεις τους ορίζοντές σου και ξεφεύγεις από κάθε στερεότυπο της γενιάς σου για άλλους λαούς, πολιτισμούς, φυλές κι ανθρώπους. Γνωρίζεις νέα βιώματα, παίρνεις μαθήματα κι επιστρέφεις με νέες εμπειρίες όντας λίγο πιο σοφός από πριν.
Και το πιο σημαντικό; Σε κάθε ταξίδι που κάνουμε, συνήθως υπάρχουν αρκετά άτομα και φίλοι που γνωρίζουμε, ενώ το ίδιο το ταξίδι αποτελεί αφορμή για τη δημιουργία νέων σχέσεων. Άλλωστε, κάνοντας φίλους σε ένα συγκεκριμένο μέρος, μπορείς στη συνέχεια να γνωρίσεις αυτόν τον τόπο, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που ζει κι εργάζεται εκεί αρκετά χρόνια.
Παράλληλα, γνωρίζεις άτομα, στα οποία μπορείς να ανοιχθείς πιο εύκολα αφού δε σε ξέρουν, μπορείς να ενισχύσεις την τόλμη σου γνωρίζοντάς τους, αλλά και να διατηρήσεις σχέσεις με κάποιους από αυτούς, σε περίπτωση που θέλετε να επισκεφθείτε το ίδιο μέρος.
Και μέσα από αυτές τις εμπειρίες και τις φιλίες, μπορεί μετά να αποφασίσεις να ξαναβρεθείς σε αυτό το μέρος που επισκέφθηκες, είτε μέσω ενός προγράμματος Erasmus, είτε για το μεταπτυχιακό σου.
Ενώ ακόμη καλύτερα –σε ορισμένες περιπτώσεις– να μείνεις σε αυτό το μέρος μόνιμα και να ξεκινήσεις μια νέα ζωή, από την αρχή, μακριά από κάθε τι που θα σου θυμίζει πράγματα που δε θες.
Το ταξίδι, όπως κι η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα αναγκαία για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε χαρούμενοι στην καθημερινότητά μας.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Δρόσου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
