Μπορεί η επιλογή ενός άντρα να πορευτεί μόνος του στη ζωή να αποτελεί μια αμιγώς lifestyle επιλογή ή κρύβει από πίσω ψυχολογικές εμπλοκές; Οι άνδρες με το προφίλ του αμετανόητου εργένη είναι γνωστοί σε όλους μας.
Άλλοι με το πρόσχημα ότι «δεν έχουν ακόμα συναντήσει την κατάλληλη γυναίκα» κι άλλοι λέγοντας ότι «υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω για να κάτσουν μόνο με μία». Μια μικρή αλλά διαρκώς αυξανόμενη μερίδα ανδρών δηλώνει απρόθυμη να «βάλει την κουλούρα» ή να δεσμευτεί με οποιονδήποτε τρόπο με μια γυναίκα και να δημιουργήσει οικογένεια.
Τις περισσότερες φορές, οι ίδιοι οι άνδρες υποστηρίζουν πως έχουν επιλέξει συνειδητά το συγκεκριμένο τρόπο ζωής, ενώ οι γύρω τους συνήθως αμφισβητούν κάτι τέτοιο. Τρίτα άτομα από τον κύκλο τους θεωρούν επίσης πως είναι θέμα χρόνου να βρεθεί εκείνη που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Κι αν δε βρεθεί κι αρχίσουν να περνάνε τα χρόνια, τότε ο υπόλοιπος κόσμος αρχίζει να τους προσάπτει μια ποικιλία αρνητικών χαρακτηρισμών, προσπαθώντας να αποδώσουν κάπου το γεγονός πως δεν έχει βρεθεί ακόμη η γυναίκα που θα τους αλλάξει τη ζωή. Κι εκεί είναι που αρχίζουν να πιστεύουν πως ο άνδρας αυτός είναι είτε «συναισθηματικά ανάπηρος» είτε φοβάται να δεσμευτεί.
Ωστόσο, οι σύγχρονοι εργένηδες φέρουν ακράδαντα επιχειρήματα για το λόγο για τον οποίο είναι ακόμη σε αυτή την κατάσταση. Σου λένε «γιατί να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια εφόσον κάποια στιγμή θα βρεθώ στο τεράστιο δίλημμα του χωρισμού».
Και σίγουρα μια τέτοια κουβέντα αποτελεί μια απλή, φθηνή δικαιολογία στα αυτιά εκείνων που την ακούν. Αλλά τις περισσότερες φορές το ενδεχόμενο του διαζυγίου είναι πραγματικά τρομακτικό για αρκετούς άνδρες κι είναι μια κατάσταση στην οποία δεν επιθυμούν να μπουν σε καμία φάση της ζωής τους.
Μια αλήθεια η οποία έχει παρεξηγηθεί από την κοινωνία μας είναι το γεγονός πως οι άνδρες δε θα επηρεαστούν από ένα διαζύγιο, ενώ οι γυναίκες είναι εκείνες που θα αναλάβουν όλες τις υποχρεώσεις μετά το χωρισμό. Κανείς –σχεδόν– δε σκέφτεται και το συναισθηματικό ή οικονομικό κόστος που θα έχει ένας χωρισμός και για έναν άνδρα.
Με άλλα λόγια, αυτό που είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουν οι «απ’ έξω» είναι το γεγονός πως οι ορκισμένοι εργένηδες δεν έχουν επιλέξει να πορεύονται μόνοι τους στη ζωή από εγωισμό, αλλά από ευαισθησία. Και δυστυχώς, αυτή η ευαισθησία πολλές φορές παρεξηγείται, όταν ένας άνδρας αναφέρει την κουβέντα «σου αξίζει κάτι καλύτερο». Ακόμη κι αν πραγματικά το εννοεί.
Ένας άλλος λόγος που οι άνδρες επιλέγουν να μείνουν μόνοι τους στη ζωή είναι το σεξ. Μέχρι πριν κάποια χρόνια, ένας από τους λόγους που οδηγούσε τους άνδρες στο γάμο, ήταν και το σεξ. Σήμερα οι άνθρωποι μπορούν να βρουν πολύ πιο εύκολα μια συντροφιά για ένα μόνο βράδυ.
Αν σκεφτεί κανείς πως όταν ένας εργένης φτάνει στην ηλικία των 40, αυτόματα καταλαβαίνει πως το μεγαλύτερο μέρος του ανταγωνισμού έχει εξαφανιστεί κι ο ίδιος πλέον φαίνεται να έχει περισσότερες επιλογές. Αντιθέτως τα στερεότυπα θέλουν τις γυναίκες σε αυτή την ηλικία αρνητικά συνδυασμένες με τη μη δημιουργία οικογένειας. Γιατί λοιπόν ένας άνδρας να μην το απολαύσει;
Αντίστοιχα, βλέπουμε πως ένας άλλος λόγος που κρατάει τους άνδρες μακριά από τη δημιουργία σχέσεων ή τους ωθεί στο να έχουν μόνο εφήμερα φλερτ, είναι οι ανασφάλειες που ενδεχομένως να αισθάνονται. Εκείνες οι ανασφάλειες που πολλές φορές τους κάνουν να πιστεύουν πως δεν αξίζουν για μια γυναίκα.
Οι περιστασιακές σχέσεις είναι εξ’ ορισμού σχέσεις που ο άλλος δεν προλαβαίνει να σε γνωρίσει «με τα καλά σου και με τα κακά σου», παρά μένει μονάχα στην επιφάνεια. Άντρες που ενδόμυχα μπορεί να πιστεύουν ότι δεν αξίζουν, αποφεύγουν να αφήσουν τις γυναίκες να έρθουν αρκετά κοντά τους, φοβούμενοι ότι αν αυτό συμβεί, θα τους απορρίψουν.
Πάντως, ανεξάρτητα από το αν η επιλογή ενός άνδρα να μείνει εργένης επιτάσσεται από το lifestyle της εποχής ή κρύβει φόβο δέσμευσης, κατά κανόνα έρχονται στη συνέχεια πιέσεις της οικογένειας και του περίγυρου για τη δημιουργία μιας ζωής, στην οποία ο ίδιος ο εργένης φαίνεται να έχει κλείσει την πόρτα.
Κι η αλήθεια είναι πως τέτοιες πιέσεις μπορούν να επιβαρύνουν τους εργένηδες με άδικους στερεοτυπικούς χαρακτηρισμούς κι εύκολες ερμηνείες. Όσο δύσκολη κι αν είναι η εργένικη ζωή, άλλο τόσο γλυκιά είναι πάρα πολλές φορές. Κι αυτό είναι που συνήθως πονάει, σίγουρα, όμως, μπορεί να ξεπεραστεί.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
