Οι πανελλαδικές έφτασαν στο τέλος –ένδοξα ή άδοξα–, οι ενδοσχολικές έχουν αρχίσει κι έχει φτάσει κι εκείνη η στιγμή, όπου με πιο καθαρό μυαλό έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι τι θα κάνεις στη ζωή σου. Και σίγουρα πλέον έχεις μια καλύτερη εικόνα γι’ αυτό που θέλεις ν’ ακολουθήσεις και την καριέρα που θα σου ταίριαζε περισσότερο. Βάση της απόδοσής σου στις πανελλήνιες αρχίζεις να ετοιμάζεις και το μυαλό σου για ‘κείνα τα σχέδια που θα πρέπει ν’ αρχίσεις να υλοποιείς στο κοντινό μέλλον.
Αρχικά ας ξεκινήσουμε με μια βασική ερώτηση. Γιατί θα έπρεπε η –λανθασμένη ίσως– εντύπωσή σου για την απόδοση στις πανελλήνιες να επηρεάσει τις επιλογές σου; Γιατί ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικούς στόχους και σχολές εκπαίδευσης βασιζόμενος σε κάτι που πιστεύεις εσύ, χωρίς να έχεις τα πραγματικά αποτελέσματα στα χέρια σου; Γιατί θα πρέπει ν’ αλλάξεις τα σχέδια μιας ζωής μέσα σε λίγες μόλις ημέρες;
Μην ξεχνάς πως η ζωή σου δε θα σχεδιαστεί μέσα απ’ τις πανελλήνιες εξετάσεις και δε θα χρειαστεί ν’ αλλάξεις την πορεία σου βάση της απόδοσης. Αυτό που θα διαπιστώσεις είναι πως θα σου ανοιχτούν περισσότεροι δρόμοι στη συνέχεια. Περισσότερες ευκαιρίες θα παρουσιαστούν στην πορεία τις οποίες θα κυνηγήσεις με μεγαλύτερο πάθος κι ευχαρίστηση.
Κι αυτές οι νέες ευκαιρίες μπορεί να περιλαμβάνουν κι ανώτερες σπουδές. Μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία να κάνεις τελικά εκείνο που πάντα ονειρευόσουν κι εκείνο που πάντα ήθελες από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Από τότε που καθόσουν σε ‘κείνο το χαλί στο δωμάτιο που μεγάλωσες και το έπαιζες πιλότος φορώντας τα γυαλιά του μπαμπά σου και στο κεφάλι με το σουρωτήρι απ’ τα μακαρόνια. Ή εσύ που έπαιζες το γιατρό με τον αδερφό σου ή την αδερφή σου κι εσύ φορούσες ένα άσπρο σακάκι από την ντουλάπα των γονιών σου και στ’ αυτιά είχες βάλει τ’ ακουστικά από το στερεοφωνικό του σπιτιού.
Κι όμως, αυτές οι αστείες στιγμές βγαίνουν από μέσα σου κι αυτές οι αυθόρμητες είναι εκείνες που τελικά θα μείνουν. Αν και μικρός, αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι είναι εκείνο που σε τραβάει περισσότερο και τι θα ήθελες ν’ ακολουθήσεις στη ζωή σου. Για να φτάσεις όμως να κάνεις αυτό που θες, θα πρέπει πρώτα να περάσεις κι απ’ το στάδιο των σπουδών.
Κι εδώ έρχονται τα δύσκολα από κάποιο σημείο και μετά. «Γιατί δύσκολα;» θα ρωτούσε κανείς. «Τι καλύτερο από το να σπουδάσεις αυτό που εσύ θες;» θα έλεγε κάποιος άλλος. Κι όμως, όταν φτάνει η στιγμή να συμπληρώσεις σε ‘κείνο το χαρτί, αυτό που εσύ θες να κάνεις, τότε αρχίζουν να μπαίνουν στη μέση τα λόγια του μπαμπά, της μαμάς, του αδερφού, του ξαδέρφου, του μπατζανάκη της μάνας σου κι άλλων πολλών άσχετων που μπορεί να μη γνωρίζουν καθόλου το τι είναι αυτό που θες εσύ.
Για μια οικογένεια θα έλεγα πως αποτελεί ολόκληρο ζήτημα το γεγονός για το τι θα σπουδάσει το κάθε παιδί. Δυστυχώς εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει η άποψη του «να σπουδάσεις δάσκαλος, ιατρός ή δικηγόρος». Γιατί θεωρούν πως εκεί υπάρχει το χρήμα, η δόξα, το μέλλον.
Το κυριότερο όμως που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν είναι πως κανένα από αυτά μπορεί να μην αποτελεί επιλογή δική σου. Νιώθουν περισσότερο ικανοποιημένοι όταν επιλέγουν εκείνοι για ‘σένα θεωρώντας πως δεν έχεις την κατάλληλη ωριμότητα και κρίση να σκεφτείς τι θα ήθελες να κάνεις.
Από προσωπική μου εμπειρία, θα έλεγα πως δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να σπουδάσεις αυτό που εσύ θες και μόνο. Θα ξέρεις πως αποτελεί δική σου επιλογή κι είναι εκείνο που σε «τραβάει» περισσότερο. Είναι εκείνη η επιστήμη ή η τέχνη που σε ελκύει να την ανακαλύψεις και να την κάνεις μέρος της ζωής σου στο μέλλον.
Γιατί όταν με το καλό θα τελειώσουν οι σπουδές, θα φτάσεις σε ‘κείνο το σημείο που θα ξεκινήσεις να ψάχνεις για δουλειά. Και θα φτάσω γι’ ακόμη μια φορά να σε ρωτήσω σ’ εκείνη τη φάση: «Σ’ αρέσει η δουλειά που κάνεις; Τη γουστάρεις;». Θα είναι κάτι με το οποίο θα ασχολείσαι για το υπόλοιπο της ζωής σου κι ο βιοπορισμός σου.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, να μην είναι κάτι που έχεις επιλέξει εσύ να κάνεις; Εκείνο είναι που θα σε γεμίζει και θα σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Σίγουρα δε θα είναι όλες οι στιγμές ρόδινες στη δουλειά σου, αλλά όταν θα κάνεις εκείνο που γουστάρεις, θ’ αντιμετωπίζεις και διαφορετικά κάθε δυσκολία που θα εμφανίζεται.
Ως παράδειγμα θα λάβω τον εαυτό μου. Ποτέ δε θυμάμαι να με πίεσε κανείς για τις σπουδές μου. Ποτέ δε μου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό η οικογένειά μου γι’ αυτό που θέλω να σπουδάσω. Και τώρα βλέπουν πως είμαι χαρούμενος με τη δουλειά μου και την πορεία μου, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως είναι κάτι το οποίο μόνος μου επέλεξα και με κάνει χαρούμενο.
Γι’ αυτό μην ακούς κανέναν κι άρχισε να χαράζεις μόνος σου την πορεία των σπουδών και της ζωής σου.
Υ.Γ.: Μαμά, μπαμπά, σας ευχαριστώ που είχα τη δυνατότητα να επιλέξω εγώ την κατεύθυνση των σπουδών μου και του μέλλοντός μου.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Δρόσου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
