Τα social media πλέον, θα έλεγε κανείς πως έχουν γίνει το δεξί μας χέρι, τόσο στην επικοινωνία μας με τους δικούς μας ανθρώπους, όσο και στην επικοινωνία με άλλα άτομα, τα οποία γνωρίσαμε κατά την περιήγησή μας μέσα σε αυτά.
Βασικά θα έλεγα πως δεν έχουν γίνει απλά το δεξί μας χέρι, αλλά η προέκταση του χεριού μας, το οποίο πολύ απλώνουμε κάποιοι και θα μας το «κόψουν». Και φυσικά, το Facebook παρά τη μεγάλη διασημότητά του, δεν έχει αγγίξει τόσο τους διάσημους πολιτικούς κι ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, όσο το Twitter.
Tο βλέπουν όλοι ως μέσo συγκέντρωσης διάσημων ηθοποιών, πολιτικών και μοντέλων. Κι έτσι δεν πρόκειται περί ενός απλού social media, το οποίο το χρησιμοποιούν κάποιοι για να μπορούν να συνδεθούν με τους ανθρώπους της ελληνικής και ξένης showbiz, αλλά πρόκειται για ένα μέσο, στο οποίο καθημερινά γίνεται διαγωνισμός κακεντρέχειας. Διαγωνισμός κακίας μόνο και μόνο για να κερδίσουν διασημότητα μερικών δευτερολέπτων και να δουν το δείκτη των follower να αυξάνεται. Αντιθέτως, εκείνος της νοημοσύνης έχει πιάσει πάτο.
Καθημερινά βλέπω αρκετούς να πετάγονται κάτω από το post του κάθε πολιτικού και να γράφουν ό,τι τους κατέβει. Κριτική για το πουκάμισο που φόρεσε ο ένας, τι κάνει η γυναίκα του άλλου, για ποιο λόγο πήγε διακοπές ο τρίτος κι άλλα πολλά μαργαριτάρια.
Κι όχι μόνο αυτό. Βλέπεις και κάτι ωραία hashtags από πολλούς, που εκτός από το γεγονός πως σου βγάζουν τα μάτια, από την άλλη κρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Στάζουν χολή πίσω από την προστασία της οθόνης τους, μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί από άλλους όμοιούς τους και να τραβήξουν κόσμο στο προφίλ τους.
Κάθε σχόλιό τους περιέχει ειρωνεία και βρισιά. Κι αν κάνεις μια βόλτα από το προφίλ τους, τότε καταλαβαίνει κανείς περί τίνος πρόκειται, όταν βλέπεις πως ακολουθούν 750000 άτομα κι έχουν μόλις 30 άλλους να τους ακολουθούν.
Γιατί στάζοντας χολή, δεν κερδίζεις περισσότερους followers, αλλά μάλλον γίνεσαι ρεζίλι μ’ αυτά που γράφεις και τον τρόπο που τα απευθύνεις στον κάθε ένα. Εντάξει, το τρολ είναι καλό κι έχει πλάκα, αλλά υπάρχουν και όρια. Πραγματικά αναρωτιέμαι ποιοι νομίζουν ότι είναι ορισμένοι και τι κερδίζουν από όλο αυτό.
Φτάνει πια με εκείνους που κάνουν πως τα γνωρίζουν όλα και βρίσκονται κάτω από κάθε status διάσημου για να γράψουν τις γνωστές χαζομάρες. Στην τελική, ο διάσημος γουστάρει να τον κράξεις και σου δίνει το δόλωμα να το κάνεις, για ν’ αποκτήσει μεγαλύτερη δημοσιότητα.
Βαρεθήκαμε να βλέπουμε τον κόσμο που δεν έχει προσωπικότητα, να κράζει στο Twitter, θεωρώντας πως έτσι θ’ αποκτήσει μια.
Δεν αφήνετε το Twitter και την ψεύτικη διασημότητα που θεωρείτε πως έχετε; Γιατί ούτε τα hashtags ούτε τα, κατά τα άλλα, «καυστικά» σας σχόλια θα βρουν τόπο. Το μόνο που θα κερδίσετε είναι κανά δυο like κι αυτό ήταν όλο.
Σταματήστε να το παίζετε αυτό που ποτέ δεν ήσασταν, μόνο και μόνο γιατί σας δίνει το Twitter αυτή την ευκαιρία.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
