Κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε περάσει από αρκετές πόλεις, είτε ως έφηβοι και μαθητές, είτε ως φοιτητές, όπου και περάσαμε τις ωραιότερες στιγμές. Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι φοιτητής, γνωρίζεις την πόλη που ζεις με εντελώς διαφορετικό μάτι, με μια οπτική γωνία που πιο μικρός πίστευες πως δεν υπάρχει.
Έχουμε περπατήσει σε μέρη που οι γονείς μας έλεγαν πως δεν πρέπει και σε μέρη όπου οι μόνιμοι κάτοικοι μιας περιοχής έλεγαν πως ήταν τα πιο επικίνδυνα. Κι όμως σε αυτά τα μέρη, περάσαμε είτε τις ομορφότερες είτε τις πιο τρομακτικές στιγμές. Θα έχουμε πάντως κάτι να θυμόμαστε από αυτές τις τοποθεσίες. Από αυτά τα σοκάκια, από αυτά τα στενά.
Ενώ από την άλλη, πόσα πράγματα έχουμε χάσει όταν κλεινόμαστε μέσα στο σπίτι μας. Πόσες εκδηλώσεις, πόσα πάρτι, πόσες εκδρομές και πόσες συναντήσεις με τους φίλους; Και δεν έχουμε χάσει μόνο αυτά. Έχουμε χάσει την καλύτερη ευκαιρία που μας δίνεται. Να γνωρίσουμε την πόλη μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ακόμη και μια βόλτα μόνοι μας, θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε μέρη και σημεία, τα οποία ποτέ δεν καταλάβαμε πως υπήρχαν και να τα εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο. Θα μας βοηθήσει να βρεθούμε σε τοποθεσίες μοναδικές και να μπλεχτούμε μέσα στον κόσμο και στους τρελούς ρυθμούς του.
Και το σημαντικότερο είναι πως εκεί θα συναντήσουμε νέα πρόσωπα και σίγουρα πάντα κάποιος θα βρεθεί να σου χαμογελάσει, να σου πει μια όμορφη κουβέντα και να σε κοιτάξει μέσα στα μάτια. Γι’ αυτό άλλωστε πάρα πολλές φορές, συνδέουμε τα μέρη που πηγαίνουμε, με τους νέους ανθρώπους που γνωρίζουμε.
Είναι ένας τρόπος να μείνει χαραγμένο στο μυαλό μας, τόσο το μέρος, όσο κι εκείνος ο άνθρωπος που γνωρίσαμε εκεί. Οι στιγμές που περάσαμε κι αυτά που είπαμε θα μείνουν εκεί. Κ όταν μετά από χρόνια και καιρούς που θα βρεθούμε και πάλι στο ίδιο μέρος, θα έχουμε αναμνήσεις από μια πρώτη γνωριμία ή από εκείνη την όμορφη κοπέλα που είδαμε και το παιχνίδι που κάναμε με τα μάτια.
Ωστόσο, βέβαια, δεν μπορώ από την άλλη να καταλάβω εκείνους τους ανθρώπους που είναι όλη την ημέρα, κλεισμένοι μέσα σε ένα σπίτι και δεν κάνουν βήμα έξω από αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει έστω κι ένα μέρος μέσα σε μια πόλη, που να μην του αρέσει. Ένα σημείο το οποίο ευχαριστιέται να πηγαίνει και να περνάει όμορφες στιγμές.
Σίγουρα, πολλές φορές το κλείσιμο μέσα στο σπίτι οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες ή στο γεγονός πως απλά δε θέλουμε να βγούμε γιατί με κάτι δε νιώθουμε καλά.
Και να πω και τη δική μου αλήθεια; Πέρασα από αυτή την κατάσταση για ένα χρόνο στη ζωή μου. Ζω σε μια καταπληκτική και τεράστια πόλη, όπου μέχρι πέρυσι, πήγαινα μόνο μέχρι το super market. Και μετά από ένα χρόνο που γνώρισα όλη την ομορφιά του μέρους που μένω, όλες τις εναλλακτικές λύσεις για ένα ποτό, ένα καφέ, μια συνάντηση, τότε απλά είπα στον εαυτό μου «πόσο μαλάκας ήσουν;»
Ζω σε μια καταπληκτική και τεράστια πόλη, όπου μέχρι πέρυσι, πήγαινα μόνο μέχρι το super market. Και μετά από ένα χρόνο που γνώρισα όλη την ομορφιά του μέρους που μένω, όλες τις εναλλακτικές λύσεις για ένα ποτό, ένα καφέ, μια συνάντηση, τότε απλά είπα στον εαυτό μου «πόσο μαλάκας ήσουν;»
Κατάλαβα πως έχασα ένα πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μου, κλείνοντας τον εαυτό μου μέσα σε 4 τοίχους και κοιτάζοντας συνέχεια ένα παράθυρο, όπου δεν έδειχνε και τίποτα το ιδιαίτερο. Γιατί όταν βγήκα από αυτό δωμάτιο κι είδα ένα άλλο «παράθυρο» εκεί έξω στα δρομάκια της πόλης, τότε κατάλαβα την ομορφιά, τις εμπειρίες και τις στιγμές που έχανα.
Δε θα ξεχάσω κι εκείνο το βράδυ που πήρα απλά την τσάντα στον ώμο και πήγα απλά για να περπατήσω μέσα στα μικρά στενά, με τους ανθρώπους να ξεχύνονται από τις μπιραρίες κι άλλους να φωνάζουν σαν τους χαζούς. Μπορώ να πω πως ήταν από τις πιο όμορφες βόλτες που έχω κάνει τους τελευταίους μήνες.
Κι όχι γιατί ήταν μια απλή βόλτα, αλλά γιατί ήταν ένα βραδινός περίπατος, στον οποίο γνώρισα νέο κόσμο, νέα πρόσωπα, νέα μέρη και το κυριότερο, μπόρεσα να γνωρίσω μια διαφορετική πλευρά της πόλης. Θα έλεγα πως μπόρεσα και γνώρισα το πραγματικό της πρόσωπο, πέρα από τις τυπικότητες της καθημερινότητας.
Έτσι, λοιπόν, μπόρεσα να μάθω να ζω την πόλη μου και να την περπατάω. Έτσι γνώρισα νέους ανθρώπους και δημιούργησα αναμνήσεις.
Μη μένεις μέσα, λοιπόν. Βγες εκεί έξω και γνώρισε όλες εκείνες τις ομορφιές που έχεις χάσει μέχρι τώρα. Βρες εκείνα τα μέρη που θα σου αρέσουν και θα σε γεμίζουν. Εκείνα τα σημεία που θα σου φέρνουν όμορφες στιγμές στο μυαλό.
Γιατί ακόμη και σε χωριό να ζεις, πάντα θα υπάρχει ακόμη κι εκείνο το ένα παγκάκι ή ένα πάρκο που θα σου έχει μείνει στο μυαλό και θα ΄χει σφηνωθεί στις αναμνήσεις σου, για κάτι όμορφες στιγμές που πέρασες εκεί.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
