Αυτό που σου συνέβη ίσως το προετοίμαζες καιρό πριν

Κάθε τι που συναντάμε καθώς μεγαλώνουμε στο διάβα μας, κάθε τι που έρχεται ξαφνικά στη ζωή μας, ίσως και να μην είναι τόσο ξαφνικό αλλά να το έχουμε προετοιμάσει αρκετό καιρό πριν με τις σκέψεις και τα λόγια μας μέχρι να φτάσει να συμβεί. Ας αναρωτηθούμε για λίγο αν προσέχουμε πραγματικά τι σκεφτόμαστε, ποιες εικόνες αναπαράγουμε και πώς χρησιμοποιούμε τα λόγια μας μέσα στην ημέρα. Τι επιρροή έχουμε εμείς σε αυτά και πώς εκείνα επηρεάζουν εμάς.

Ό, τι μας έχει συμβεί, μάς συμβαίνει και θα μας συμβεί το έχουμε προετοιμάσει καιρό πριν με τη σκέψη μας συνειδητά και μη. Το έχουμε μεγαλώσει όπως η μητέρα το έμβρυο στην κοιλιά της ώσπου να γεννηθεί. Ό, τι σου συμβαίνει τώρα, ας μην πούμε όλα, ας πούμε ένα μεγάλο μέρος των γεγονότων της ζωής σου, τα έχεις προετοιμάσει καιρό πριν. Αυτό δεν είναι κακό, τουλάχιστον όταν το καταλαβαίνεις, διότι μπορείς να ελέγξεις εσύ τις σκέψεις σου και όχι εκείνες εσένα. Το πιο απλό στάδιο είναι αυτό.

Ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο «Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή» λέει την εξής φράση «η ώρα είναι τώρα κι ο τόπος είναι εδώ». Θα μπορούσε το κείμενο να κλείσει εδώ σε αυτή τη φράση, όμως θα συνεχίσω λέγοντάς σου πως είσαι οι σκέψεις σου, μπορείς να είσαι ό, τι θες αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι κι αυτό για να είμαι ειλικρινής δεν είναι εύκολο· όμως γίνεται, θέλει επιμονή, υπομονή και φυσικά θέληση.

Να έχεις εμπιστοσύνη στη διαδικασία, πολλές φορές την απορρίπτουμε, βιαζόμαστε να φτάσουμε στο αποτέλεσμα. Το πιο όμορφο ταξίδι είναι η γνωριμία και η επαφή με τον εαυτό μας, τα πραγματικά θέλω μας που ξεπετάγονται ένα ένα όταν κάνουμε μια παύση από την τρεχάλα. Ο στόχος θα είναι πάντα να κρατάμε δίπλα μας μια αλήθεια. Γνωρίζουμε και βλέπουμε τους ανθρώπους με διαφορετικά μάτια, βιώνουμε τα προκείμενα πιο συνειδητά.

Άλλωστε η ζωή ξέρει τι κάνει, απλά διαλέγει τον πιο δύσκολο δρόμο. Πράγματι δε θα μας φέρει παραπάνω από αυτό που αντέχουμε. Ούτε καν ευτυχία. Μας έχει δώσει ήδη αρκετά πράγματα για να νιώθουμε πληρότητα και όμως εμείς δεν τα βλέπουμε. Σκοπός είναι να μπορέσουμε να τα διακρίνουμε, γιατί θα έχουμε κάνει δουλίτσα με την αυτοπαρατήρηση. Να τα δούμε γιατί θα γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά προς τα πού να κοιτάξουμε. Να νιώσουμε ευγνωμοσύνη όταν πιάνουμε το ποτήρι, να κάνουμε την κίνηση να το φέρουμε κοντά στο στόμα και νιώσουμε το νερό αν δροσίσει όλο το μέσα μας. Απλό ίσως, μα σκέφτηκες ποτέ πόσες φορές ήπιες νερό και ούτε το κατάλαβες; Κάτι τόσο κρίσιμο για την ύπαρξή μας, το προσπερνάμε δέκα φορές τη μέρα. Κάθε κίνηση που κάνουμε, κάθε σκέψη έχει τεράστια δύναμη και μεγάλη επιρροή στη ζωή μας.

Ό, τι μας συμβαίνει έρχεται γιατί το έχουμε ζητήσει με κάποιο τρόπο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς και γιατί προέκυψε, ποια ήταν η αρχή του. Αν όμως αρχίσουμε και παρατηρούμε τη σκέψη μας και πού εστιάζουμε, τότε όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα, θα έχουν νόημα και οι σκέψεις θα αποκτήσουν άλλη δυναμική, αποβάλλοντας οτιδήποτε περιττό και μένοντας σε εκείνα που μοιάζουν με και κρατούν την τόσο απλή σπουδαιότητα που έχει ένα ποτήρι καθαρό και δροσερό νερό.