Όλοι λίγο πολύ θέλουν σε μια σχέση αυτό που τους δείχνει ο άλλος, αυτό και να είναι. Ο πραγματικός, εκείνος που είναι όταν βρίσκεται μόνος του χωρίς κανέναν άλλον. Εκείνος ο εαυτός όμως δεν είναι πάντα τέλεια ντυμένος, ευδιάθετος κι αψεγάδιαστος είναι κι άλλα πράγματα. Είναι πολλά μαζί, άλλες φορές ταυτόχρονα κι άλλες όχι.

Εκείνος ο εαυτός, κοιμάται, ροχαλίζει, τρώει, έχει τις δύσκολες μέρες του, κάποιες φορές δε θέλει να κάνει πραγματικά τίποτα κι αυτό είναι εντάξει. Μπορεί ένα πρωί να μην ξυπνήσει με την καλύτερη διάθεση κι ας φοράει ατσαλάκωτα ρούχα, εκείνος μέσα του να είναι τσακισμένος. Εκείνος ο εαυτός έχει άγχος, φόβους, δεν είναι τέλειος και σίγουρα έχει ανάγκη από αγάπη.

Αγάπη. Μαγική λέξη, με άφθονα συναισθήματα και μέσα σ’ αυτή χωράει μόνο η αλήθεια. Όταν κανείς αγαπάει από την καρδιά του δε βλέπει ελαττώματα στον άλλον. Όταν καταφέρεις να αγαπήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο τον εαυτό σου θα θες να αγαπάς μονάχα έτσι και τον διπλανό. Αγάπη από την καρδιά. Δεν είναι εύκολο, γίνεται όμως.

Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, χρειάζεται να του δίνεις χώρο. Χώρο συναισθηματικό, να κινηθεί ελεύθερα, να εκφραστεί χωρίς να νιώθει ευνουχισμένος από το βλέμμα σου και τα λόγια σου, που θα είναι εκεί να τον επικρίνουν για κάθε του κίνηση.
Στις ανθρώπινες σχέσεις συνήθως δε βλέπουμε αυτό που έχουμε απέναντί μας αλλά αυτό που προσδοκούμε από τον άλλον, ή μάλλον καλύτερα, αυτό που θα επιθυμούσαμε εμείς να είμαστε και δεν μπορούμε. Το εύκολο είναι να φιμώσουμε τον απέναντι, να τον επικρίνουμε και να τον χωρέσουμε σε καλούπια. Στους εαυτούς μας δύσκολα απευθυνόμαστε γιατί ερχόμαστε αντιμέτωποι με εμάς τους ίδιους και ο πιο αυστηρός κριτής τις περισσότερες φορές είσαι εσύ ο ίδιος για σένα. Γιατί όμως να το κάνουμε στον άλλον με τόση ευκολία και να μη δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους να ξεδιπλωθούν μπροστά στα μάτια μας;

Η μοναδικότητα κάθε ανθρώπου δε χωράει σε τίποτα συγκεκριμένο, θέλει να μη χωράει πουθενά. Να υπάρχει και να είναι. Θέλει να δημιουργεί νέους κόσμους και να εκφράζει άφθονο συναίσθημα. Έχει πολλές πτυχές, που αν ο καθένας μας έδινε την ευκαιρία θα καταλαβαίναμε πόσο μεγάλη σύνδεση έχουμε όλοι μεταξύ μας, η μεγαλύτερή μας ανάγκη ίσως είναι να συνδεθούμε, να καταλάβουμε και να μας καταλάβουν. Να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις, οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές παρατηρήστε τους ανθρώπους σας. Κάτι θέλουν να σας πουν που ίσως τους έχετε επιβάλει με τον τρόπο σας να μην το κάνουν, γιατί έχετε στο μυαλό σας κάτι άλλο από αυτό που είναι ο απέναντί σας, κάτι που θα θέλατε να είναι ίσως. Άλλωστε αν κάτι αξίζει να συνοδεύει τους ανθρώπους μας, αυτό είναι μια καλή επικοινωνία, αμεσότητα, κατανόηση. Οι σχέσεις μπορούν να είναι πιο εύκολες, πιο όμορφες και πιο απλές, όπως άλλωστε αξίζουν να είναι.

Να αγαπάτε. Να επιλέγετε τις λέξεις σας με ευλάβεια και να νιώθετε το πόσο μοναδικά μοναδικοί είστε. Να καταλαβαίνετε και να βουτάτε, όσο μένετε στην επιφάνεια δε θα ανακαλύψετε τη μαγεία του βυθού, πρώτα του δικού σας εσωτερικού κόσμου και ύστερα του απέναντι. Σήμερα μπορείτε να έχετε την πιο ροκ σας εμφάνιση κι αύριο ίσως να φοράτε το ατσαλάκωτο κουστούμι σας, δε σας εμποδίζει κανείς και τίποτα, μονάχα εσείς εσάς τους ίδιους.

Σήμερα να είστε αυτό που θέλετε, αύριο κάτι άλλο που ίσως πάλι θέλετε κι οι άνθρωποι θα σας αγαπήσουν και πάλι. Όμως να το θέλετε αυτό που είστε. Να το θέλετε πολύ και να μπορείτε να θέλετε κι αυτό που είναι ο άλλος. Διαφορετικός κι ελεύθερος.

 

 

Συντάκτης: Aggel
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου