Όλα όσα μπορείς να καταλάβεις από μια αγκαλιά

Όσα τα λόγια δεν μπορούν να πουν, τα λένε δυο χέρια που κρατούν μέσα τους ό, τι αγαπούν. Είναι εκείνες οι αγκαλιές που τις καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή γιατί αφήνει αποτύπωμα το κούμπωμά τους, η αισθαντικότητα, το νοίαξιμό τους. Όλα τα παραπάνω μπορεί να έχει μια αγκαλιά αρκεί όταν τη δίνεις, να έχεις αγκαλιάσει πρώτα τον εαυτό σου, να τον έχεις νιώσει, να του έχεις φερθεί τρυφερά και να τον έχεις καταλάβει όσο περισσότερο μπορείς, να έχεις έρθει κοντά του.

Τα χέρια μας είναι έχουν σπουδαίες ικανότητες, αγγίζουν, χαϊδεύουν, νιώθουν και ίσως το πιο πολύτιμο είναι ότι έχουν αυτή την τόσο υπέροχη ικανότητα να αγκαλιάζουν. Έχουμε χάσει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, την έννοια της επαφής. Το πόσο σημαντικο είναι να μπορείς να νιώσεις και να μπορεί να σε νιώσει και ο άλλος με έναν τρόπο μοναδικό, χωρίς λόγια, χωρίς τίποτα περίσσιο, με μια απλή κίνηση, συναισθήματα να ξεχειλίζουν και άφθονη αγάπη να ρέει σαν νερό που ήπιες όταν τόσο διψούσες.

Από μια αγκαλιά μπορείς να καταλάβεις πολλά περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη επαφή. Είναι άμεση, μικραίνει την κάθε απόσταση και υπάρχει για το τώρα. Η αγκαλιά είναι δημιούργημα για την ένωση των ανθρώπων και δυστυχώς έχουμε ξεχάσει να την προσφέρουμε και να την τιμούμε όπως της αξίζει, να την απολαμβάνουμε όπως μια καλοκαιρινή βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Τυχεροί οι άνθρωποι που μπορούν και αγκαλιάζουν κάθε μέρα, τυχεροί αυτοί που ξυπνούν και κοιμούνται μαζί της.

Οι αγκαλιές γεννούν συναισθήματα, γνωρίζουμε καλύτερα τους εαυτούς μας, είτε τις προσφέρουμε είτε μας τις προσφέρουν είναι το ίδιο σημαντικές.
Να δίνετε αγκαλιές σε όσους αγαπάτε, αληθινές, από εκείνες που σου μιλούν χωρίς να πουν τίποτα. Αγκαλιές σφιχτές, με σιγουριά ότι βρίσκεστε στο παρόν, μαζί. Αγκαλιές που είναι θερμές, με συμπόνια, με ενσυναίσθηση. Γιατί είναι και κάποιες αγκαλιές που καταλαβαίνεις την απόστασή τους. Είναι παγωμένες, διότι οι άνθρωποι που τις δίνουν είναι παγωμένοι, συναισθηματικά. Δε φταίνε εκείνοι, ίσως έτσι έμαθαν, μπορεί και στην πορεία να ξέχασαν πώς είναι. Αυτά προκαλεί η απόσταση της επαφής, της πραγματικής, εκείνης που τα σώματα γίνονται ένα, που παραληρείς, που νιώθεις τα κορμιά να καίγονται. Να καίγονται στη γέννα και στην αποκάλυψη των συναισθημάτων.

Από την αγκαλιά μπορείς να καταλάβεις και να νιώσεις πόσο κοντά είσαι με τον άλλον, πόσο ειλικρινά είναι τα συναισθήματά σας. Πόσο βαθιά είναι η ένωσή σας. Οι άνθρωποι δεν αγκαλιάζουν πια και τόσο. Θες η τεχνολογία, οι γρήγοροι ρυθμοί, η απόσταση από τους εαυτούς μας, μάς έχει απομακρύνει. Φαντάσου, όμως, έναν κόσμο δίχως χέρια, δίχως να μπορεί να αγκαλιάζει. Θα ήταν δυστυχισμένος, μόνος μέσα σε άλλους τόσους μόνους. Μην τις φοβάσαι τις αγκαλιές, να τις δίνεις με περηφάνια, μην τις λυπάσαι ακόμη και αν δεν έχεις την ανταπόκριση που περιμένεις, εσύ να τις δίνεις με όλη σου την ψυχή, να ενώνεσαι και τότε θα καταλάβεις πως και οι άλλοι τις έχουν τελικά τόσο ανάγκη όσο εσύ.

Μα να θυμάσαι, από πού ξεκίνησες. Πριν από όλους να έχεις αγκαλιάσει εσένα. Με τρυφερότητα, να σε καταλαβαίνεις, να σε αγαπάς για να μπορείς να αγαπήσεις. Η αγκαλιά είναι συγχώρεση, αγάπη, ένωση, έρωτας, πίστη. Μην την αφήνεις να πάει χαμένη, μην την προσπερνάς, να της δίνεις χρόνο, να στέκεσαι εκεί, να τη νιώθεις, να υπάρχεις, να ηρεμείς μέσα της και να την τιμάς. Γιατί είναι αλήθεια, προνόμιο να αγκαλιάζεις.