Υποσχεθήκαμε πολλά, μα τηρήσαμε ελάχιστα

Είναι εκείνες οι μέρες που νιώθεις πλήρη απογοήτευση από τον εαυτό σου που δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο που του είχες βάλει. Τις περισσότερες φορές όμως, δε μας απογοητεύει ο στόχος που δεν καταφέραμε να πετύχουμε αλλά ίσως οι προσδοκίες που είχαμε για τον εαυτό μας και τις δυνατότητές του.

Είναι όμορφο, όμως, να ονειρευόμαστε την επιτυχία κι ας ελπίσουμε τα όνειρα να μη σταματήσουν ποτέ διότι είναι μεγάλη κινητήριος δύναμη, αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται και μελέτη για την κάθε μας νέα προσπάθεια. Μελέτη κι οργάνωση προς την επίτευξη του στόχου μας.

Όλοι ανεξαιρέτως αξίζουν μια νέα αρχή. Αυτή η νέα αρχή σίγουρα θα έχει μαζί της αγκαλιά τον φόβο. Είναι εκεί ίσως για να σε προστατεύει από τις βεβιασμένες κινήσεις, σου υπενθυμίζει να κάνεις προσεκτικά αυτό που είναι να κάνεις. Χρειάζονται μικρά, αργά και σταθερά βήματα που πηγαίνουν μόνο μπροστά χωρίς σταματημό με τον φόβο μας σύμμαχο κι όχι αντίπαλο, να δημιουργεί αυτή τη μικρή γλυκιά έξαρση.

Κοινός παρανομαστής κάθε στόχου η πειθαρχία. Μια συνεχής, ατέρμονη προσπάθεια που χρειάζεται εκπαίδευση για να λειτουργήσει, από εμάς προς εμάς. Θέλει δύναμη να σηκώνεσαι και να πραγματοποιείς κάθε μέρα μικρά βήματα που βραχυπρόθεσμα δε φέρουν ορατό αποτέλεσμα. Βασίζεσαι στο «θα γίνει». Ακούγεται εύκολο κι απλό και ναι, είναι στην αρχή του, η δυσκολία βρίσκεται όμως στη συνεχή προσπάθεια και στη διαδρομή. Οι άνθρωποι θέλουν να συμβαίνουν τα πράγματα από την μια στιγμή στην άλλη εύκολα, χωρίς να χρειαστεί να κάνουν -ιδανικά- τίποτα, εξαιτίας της ανυπομονησίας τους, όμως τίποτε δεν έφερε αποτέλεσμα που κράτησε, ενώ έγινε άτσαλα και βιαστικά, ούτε εκτιμήθηκε αντίστοιχα χωρίς κόπο.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν δίνουμε υποσχέσεις και δεν μπορούμε να τις κρατήσουμε. Απογοητεύουμε έναν άλλο άνθρωπο κι αποδυναμώνουμε την αξιοπιστία μας. Αισθανόμαστε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, ενθουσιαζόμαστε και δίνουμε υποσχέσεις που διαρκούν όσο κι ο ενθουσιασμός μας.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται γοητευτικό κανείς να δίνει μεγάλες υποσχέσεις, λίγο ή πολύ όλοι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι, πόσο μάλλον στα λόγια που δημιουργούν απευθείας εικόνες και συναισθήματα. Μα με τις υποσχέσεις που εμείς δώσαμε και δεν κρατήσαμε στους ίδιους μας τους εαυτούς; Εκεί τι γίνεται; Δείχνουμε ότι δε γνωρίζουμε τα όριά μας, μέχρι πού μπορούμε να σταθούμε και βρισκόμαστε χαμένοι κι εκτεθειμένοι σε λόγια που δεν τα θυμόμαστε εμείς οι ίδιοι.

Πριν θέσουμε έναν στόχο ή δώσουμε μια υπόσχεση, ας κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, ν’ ακούσουμε ήρεμα τον εαυτό μας χωρίς να τον πιέσουμε. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα με βεβαιότητα. Μην καταπιέζετε τους εαυτούς σας για να πείσετε τους άλλους ότι μπορείτε. Ο άνθρωπος διαθέτει σύστημα αυτοπροστασία φυσικό και σε προειδοποιεί το ίδιο σου το σώμα και το μυαλό σου για όλα όσα πας να κάνεις. Όμως όλα θέλουν τον χρόνο τους, ειδικά η αυτοπαρατήρηση. Μην τα παρατάτε ποτέ, απολαύστε τη διαδρομή χωρίς να λαχανιάζετε άσκοπα. Υπάρχουν φορές που χρειάζεται να κάνετε λίγα βήματα σε αργό ρυθμό κι άλλες που θα πρέπει να τρέξετε με μεγάλη ταχύτητα. Το μόνο που μένει είναι ν΄αναγνωρίσετε ποια στιγμή ταιριάζει σε ποιο ρυθμό κίνησης.

Κι αν μπορείτε να στοχεύσετε σε κάτι με βεβαιότητα και να δώσετε την πιο αληθινή σας υπόσχεση, είναι το «ένα βήμα τη φορά». Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σας. Ξεκινώντας με λίγα, όμορφα κι απλά πράγματα με τεράστια αξία που θέλουν κόπο, αγάπη, φροντίδα και προσπάθεια. Αυτή είναι η ζωή, ένα μεγάλο όνειρο με στόχους κι υποσχέσεις. Ας την κατακτήσουμε!