Αν υπάρχει ζευγάρι που δεν τσακώνεται να μας πει πώς γίνεται

Το να ξεσπάμε κάποιες φορές την ένταση στον σύντροφό μας δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Είναι από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, αυτόματα αυτό μας κάνει να μοιραζόμαστε ανησυχίες, κρυμμένες ανασφάλειες, λόγους για τους οποίους διαφωνούμε μαζί του, λάθη της καθημερινότητας. Οι αιτίες ποτέ δε λείπουν από ένα ζευγάρι που τρίβεται καθημερινά. Όλα έχουν να κάνουν με τη διαφορετικότητα που μας χαρακτηρίζει. Δε γίνεται να συμφωνούμε σε όλα. Η ζωή μας θα ήταν κάθε άλλο από μονότονη και αναμενόμενη.

Οι καβγάδες φαινομενικά μας απομακρύνουν αλλά μόνο για λίγο. Η παρουσία του ανθρώπου μας εκείνη την στιγμή κοντά μας, ακόμα κι ο αέρας που αναπνέει μας πνίγει. Ο θυμός δύσκολα συγκρατείται και εν βρασμώ λέμε πράγματα που μπορεί να μην εννοούμε. Η αποστροφή αυτή τελειώνει με το να πάρουμε τον χρόνο μας, να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε πιο καθαρά. Η διαφορά ανάμεσα στα ζευγάρια που τσακώνονται και τα βρίσκουν από εκείνους που τσακώνονται και επικοινωνούν για να τα βρούνε κάνει και τη διαφορά στην ποιότητα της σχέσης.

Είναι όπως λέμε πως η ρήξη συχνά είναι άνευ σημασίας κι αυτό που ουσιαστικά μετράει είναι η αποκατάσταση. Με λίγα λόγια είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δύο σύντροφοι λύνουν μια διαφωνία. Πολλοί επιλέγουν να μονιάσουν γιατί απλά κουράζονται να αποστασιοποιούνται και η ανάγκη τους για συντροφικότητα τους φέρνει και πάλι μαζί. Κάποιοι άλλοι δε δίνουν καν βάση στον λόγο για τον οποίο μαλώσανε. Στο μυαλό τους σημασία έχει η επανασύνδεση και όχι η λύση. Οι ευθυνόφοβοι άνθρωποι προτιμούν να ξεχνάνε αν φταίνε και προτιμούν να προσπερνούν.

Υπάρχουν επίσης εκείνοι που τρέφονται από τους ίδιους τους καβγάδες. Στο αίμα τους κυλάει η κόντρα με τους άλλους. Δείχνουν σαν να μην αγαπούν την ηρεμία και τη γαλήνη της σχέσης αποζητώντας την ώθηση και το πάθος που τους λείπει στα ερωτικά ξεσπάσματα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα άτομα δεν οφείλουν να αναλύσουν λόγους ούτε να δώσουν εξηγήσεις. Η ερμηνεία των πραγμάτων δεν αποτελεί γι’ αυτούς προτεραιότητα κι έτσι σαν να μη συμβαίνει τίποτα προχωρούν παρακάτω θάβοντας στο παρελθόν τυχόν κενά που δημιουργούνται από τα άλυτα ζητήματα.

Αντιθέτως εκείνοι που νοιάζονται να μάθουν τον σύντροφό τους είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται να τον γνωρίζουν μέσα από κάθε επερχόμενο τσακωμό όχι μόνο μιλώντας μα και ακούγοντάς τον. Μέσα από τη συζήτηση ο καθένας ανοίγει τα χαρτιά του και αναφέρει τι τον ενοχλεί και κυρίως πώς τον κάνει ο άλλος να αισθάνεται. Όταν φανερώνουμε τις προθέσεις και τις προσδοκίες μας δίνουμε στον άλλον τη δυνατότητα να αντιληφθεί αν μπορεί ή αν θέλει να δώσει όσα ζητάμε. Αντίστοιχα εκφράζεται κι εκείνος. Δείχνει να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Μοιράζεται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του.

Μόνο εκείνοι που δε φοβούνται να πουν τι θέλουν και τι δε θέλουν, να αναλύσουν σε βάθος μια διαφωνία έχουν πιθανότητες να φτιάξουν πραγματικά τη σχέση που θα τους καλύπτει. Γιατί θα ξέρουν πως ανά πάσα στιγμή υπάρχει η πρόθεση από τον σύντροφό τους να τους δεχθεί και να μάθει τα όριά τους. Να τους αγαπήσει επειδή είναι πραγματικά ο εαυτός τους και δε διστάζουν να αναλάβουν το βάρος των πράξεών τους, να επανορθώσουν, να τολμήσουν να εκφραστούν και να κερδίσουν με αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη. Μα κυρίως γιατί έχει απόλυτη σημασία και για τους δυο να δείχνουν πως παλεύουν καθημερινά για να κρατήσουν αυτήν τη σχέση ζωντανή. Να απογειώνουν την επικοινωνία μέσω της επίλυσης των διαφωνιών.

Συχνά συναντάμε ζευγάρια αποξενωμένα. Ανθρώπους που είναι μαζί και ουσιαστικά δε γνωρίζονται. Δε μιλούν, δεν ανοίγουν την ψυχή τους, κρύβονται τόσο από τον σύντροφό τους όσο κι απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο τρόπος με τον οποίο ένα ζευγάρι επικοινωνεί και συναισθάνεται ο ένας τον άλλον δηλώνει πολλά για την ποιότητα αλλά και το μέλλον της σχέσης. Είναι υγιές και εποικοδομητικό μέσα από τις ρήξεις να μαθαίνει ο ένας τον άλλον περισσότερο. Και είναι ακόμα πιο όμορφο αν μέσα από τον τρόπο με τον οποίο απομακρύνονται για λίγο εξαιτίας ενός καβγά, αυτό να γίνεται τελικά η αιτία να έρθουν στο τέλος ακόμη πιο κοντά κι αυτό να κρατήσει σε βάθος χρόνου.