Δύσκολα αλλάζεις πια αυτό που είσαι

Κάποτε ίσως να μην ήξερες ποιος είσαι. Ούτε και τι θέλεις. Οι άπειρες αναζητήσεις σου, τα όνειρα που έβλεπες τα βράδια παλεύοντας με το υποσυνείδητό σου, σε έβρισκαν το πρωί, μούσκεμα απ’ τον ιδρώτα, να προσπαθείς να θυμηθείς και να ερμηνεύσεις τις καταστάσεις.

Η αλληλεπίδρασή σου με ανθρώπους που ηθελημένα ή μη σου πήραν κάτι και σου έδωσαν μαθήματα, ο κόσμος που σου έταξε άλλα, αλλά στο τέλος συνειδητοποίησες πως μόνο με πυγμή αντεπεξέρχεσαι στα δύσκολα, όλα αυτά που απαριθμείς στη μνήμη σου ως δικά σου έργα, αυτά λοιπόν διαμόρφωσαν τον άνθρωπο που στον καθρέφτη βλέπεις το είδωλό του σήμερα.

Ίσως να σε κουράζει αυτή η αδικαιολόγητη, αλλά συνάμα δικαιολογημένη δυσκολία σου να προσαρμοστείς στην εκάστοτε νέα κατάσταση κι αλλαγή που μπορεί να προκύψει στη ζωή σου. Πιθανότατα, κάθε φορά, να αισθάνεσαι πως ενώ γνωρίζεις ήδη πολλά, κάτι θα σε προσγειώσει και θα σε τοποθετήσει πιο χαμηλά απ’ όσο πίστευες πως βρίσκεσαι. Ο υπερβολικός σου ζήλος να δημιουργήσεις ασπίδες ασφαλείας και να οπλιστείς με εφόδια για να είσαι προετοιμασμένος να σταθείς στα πόδια σου την επόμενη φορά, σε πεισμώνει όλο και περισσότερο.

Κάθε φορά, η θέση που βρίσκεσαι φανερώνει ένα βαθμό δυσκολίας που εξαρτάται από σένα και κατά πόσο ο εγωισμός σου σού επιτρέπει να παραδεχθείς πως πάντα η ζωή θα σου φανερώνει κάτι καινούριο. Μια πτυχή της που δεν έχεις ξαναδεί. Σε κάθε περίπτωση, όσο μεγαλώνεις και χτίζεις άμυνες, τόσο πιο δυνατός είναι ο έλεγχος που ασκείς στον εαυτό σου. Η σιγουριά κι η αυτοπεποίθησή σου δυναμώνουν. Είναι φανερό πως εσύ ορίζεις τόσο τη μοίρα σου όσο και τα λάθη σου. Η κριτική που σου ασκεί ο καθένας χωρίς την άδειά σου δεν είναι πλέον αποδεκτή.

Όχι πως σνομπάρεις και δε δέχεσαι τη γνώμη των άλλων, αλλά αυτό που μετράει πλέον για σένα είναι η άποψη μόνο όσων έχεις αποφασίσει πως είναι σημαντικοί για σένα. Έχεις μάθει να ακούς. Να ανοίγεις τα αφτιά σου και να φιλτράρεις τα λόγια τους. Και καθώς ο καιρός περνάει με ώριμη σκέψη, ζυγίζοντάς τα στο μυαλό σου, διαφοροποιείς τον τρόπο αντιμετώπισης κάποιων πραγμάτων. Πάντα προσαρμόζεις στα μέτρα σου καθετί που μαθαίνεις, κρατώντας το καλούπι του εαυτού σου ανέπαφο.

Γιατί είναι δύσκολο να αλλάξεις πλέον αυτό που είσαι. Το βιβλίο της ζωής σου έχει ήδη γράψει αρκετά κεφάλαια. Οι γονείς σου σε έχουν αποδεχτεί χρόνια τώρα. Σε αγάπησαν απ’ την πρώτη μέρα. Κάθε άνθρωπος, όμως, που σε πλησιάζει –κουβαλώντας κι αυτός στις πλάτες του μια ιστορία– πάντα θα βρίσκει λόγους να διαφωνεί και να μη δέχεται εσένα ή όσα πιστεύεις. Θα διαφωνεί, θα επεμβαίνει στον τρόπο που διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις, θα σε αμφισβητεί. Όλα αυτά στην προσπάθειά του να έρθει πιο κοντά σου.

Όσο, λοιπόν, πιο πολύ έχεις παλέψει με τα θηρία για να γίνεις αυτό που είσαι, τόσο πιο δύσκολα αρνείσαι τα πιστεύω σου. Καθένας που θα θελήσει να σε πλάσει, θα αποτύχει. Και στην προσπάθειά του, ο συμβιβασμός θα φαίνεται να είναι η μόνη λύση στις προσδοκίες του. Οι αμοιβαίες υποχωρήσεις κι η κατανόηση σε όσα αγαπάς ή μισείς είναι το κλειδί για να προχωρήσει και να ανθίσει κάθε σχέση που δημιουργείται. Όποιος σε πονάει, θα πρέπει να κατανοήσει τους λόγους που έφτασες ως εδώ. Να σε δεχθεί όπως ακριβώς είσαι -κι εσύ το ίδιο.

Κάθε φορά, στον εγκέφαλό μας παγιώνονται ιδανικά που μας κρατούν στο ασφαλές, δικό μας, οικείο και γνώριμο περιβάλλον. Οι δυσκολίες μάς έχουν προετοιμάσει να είμαστε σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε ό,τι θεωρείται απειλή και κίνδυνος για την ψυχική μας ηρεμία και γαλήνη. Οτιδήποτε βρεθεί να μας ταράζει τα νερά, ο οργανισμός μας το ξεφορτώνεται σαν ιό. Το καταπολεμά με κάθε όπλο. Κάθε κύτταρό μας καταστρέφει το DNA του και δημιουργεί αντιγόνα και φρουρούς μνήμης που θα διασφαλίσουν το καλό μας.

Είναι φρόνιμο να παίρνεις τα μέτρα σου, δε λέω, μα οι φόβοι μας πολλές φορές δημιουργούν εμπόδια και μας δυσκολεύουν να δούμε καθαρά. Ίσως μια αλλαγή να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα και να μας δείξει έναν άλλο δρόμο που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αφήσουμε τους ανθρώπους να μας πλησιάσουν. Δεν τους δίνουμε την ευκαιρία να μας δείξουν και την άλλη όψη του νομίσματος. Ορμάμε να κατασπαράξουμε το διαφορετικό απ’ το φόβο μας και διώχνουμε τις ευκαιρίες, λες και μας παρουσιάζονται κάθε μέρα.

Ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα μπορεί να γίνει πολύ διαφορετικός αν παραμερίσεις για μια στιγμή τις παρωπίδες σου. Καμιά φορά δεν είναι κακό να ρίχνουμε και λίγο νερό στο κρασί μας, εξετάζοντας και μια άλλη οπτική. Κρατώντας πάντα τις αρχές και τα ήθη μας, πάντοτε υπάρχει χώρος για κάτι νέο. Κάτι που ίσως να μας αλλάξει τη ζωή. Όσων χρονών κι αν είμαστε. Ίσως μας φέρει κοντά με κάποιον που ούτε καν το φανταζόμασταν. Ίσως ταυτιστούμε πιο πολύ με τις απόψεις του, εν τέλει.

Ας γίνουμε λιγάκι πιο διαλλακτικοί. Κι ας μη φοβόμαστε. Γιατί τότε είναι που θα μας αγαπήσουν γι’ αυτό που είμαστε.