Είναι όντως κακό προαίσθημα ή απλώς υποθέτεις το χειρότερο;

Ήρθε η στιγμή να ανοίξεις τα φτερά σου. Να συνειδητοποιήσεις τη δύναμη της βούλησης του να πετάς ελεύθερος. Κι εκεί ψηλά καθώς θα είσαι να αποφασίσεις πάνω από ποια μέρη θα περάσεις και πού θα διαλέξεις να ξαποστάσεις, να μείνεις ή να είσαι περαστικός. Στην αρχή της διαδρομής οδηγείσαι από το ίδιο σου το προαίσθημα. Είναι το μόνο που έχεις. Στην πορεία το να αποφεύγεις όμως κινδύνους, το έμαθες από τις φορές που τραυματίστηκες σε κάποιο κλαδί ή από τον δυνατό αέρα. Διαμόρφωσες τις άμυνές σου από τον χρόνο, μόνος ή με παρέα. Εκεί άρχισες να χτίζεις τις πρώτες σου εμπειρίες.

Μέσα σου ξαφνικά ήρθε να φωλιάσει και ένα ακόμα συναίσθημα, ο φόβος. Μέχρι πρότινος δεν είχατε πλησιάσει ο ένας τον άλλο, δε χρειάστηκε άλλωστε. Ο ενθουσιασμός και η άγνοιά σου σού έδωσαν φόρα να ξεκινάς να κατακτάς τον κόσμο απερίσπαστος. Αγνόησες τον άνεμο, την καταιγίδα, τα άλλα πουλιά. Μετά τις πρώτες σου αποτυχίες εκείνος μπήκε σαν ένα μικρό φρένο στο υποσυνείδητό σου. Σου υποσχέθηκε πως θα σε προσέχει αρκεί να πορεύεστε παρέα. Ο φόβος είναι αποτέλεσμα διαφόρων συμβάντων που τώρα έχεις μάθει πως έχουν την ικανότητα να σε βλάψουν. Κάποιες φορές εκείνος σου κατευθύνει τη σκέψη σου και τις αποφάσεις σου. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως έπαψες να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Πώς θα μπορούσες άλλωστε; Αυτό σε παρότρυνε να ξεκινήσεις το ταξίδι σου.

Προς το παρόν το κρατάς μέσα σου σαν φυλαχτό αφού οι φοβίες σου σε προστατεύουν ενώ εκείνο σε αφήνει ελεύθερο. Προτιμάς να φυλάγεσαι. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να εκθέσεις κι άλλο τον εαυτό σου σε σημείο που να αποδυναμωθεί. Έχεις πολύ δρόμο ακόμα και πρέπει να σταθείς γερά στα πόδια σου. Έμαθες να σε φροντίζεις μόνος ακόμα κι αν καθημερινά γνωρίζεις ο, τι είναι καλό για σένα. Τον έφτιαξες όμορφα τον κόσμο σου κι ας έχεις πολλά ακόμα να μάθεις, δε σταματάς να παίρνεις φόρα. Τα παθήματα γίνονται μαθήματα για μερικούς, δεν τους πτοούν να συνεχίσουν να παλεύουν, να σηκώνονται όσες φορές κι αν πέσουν, το πείσμα τους δυναμώνει και μαζί δυναμώνουν και οι αντοχές. Ακόμα κι αν τους κοίταξαν κατάματα εκατοντάδες απειλές, τις νίκησαν και υποτιμημένες καθώς ένιωσαν έκαναν πίσω.

Φυσικά κανένας δεν μπορεί να σου πει να μη φοβάσαι. Κάποιοι διαχειρίζονται διαφορετικά τις ανησυχίες τους. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι πρόκειται να μας συμβεί. Η τύχη μας εκπλήσσει και αυτό είναι αναπόφευκτο και μυστηριώδες ταυτόχρονα. Άρα, μας είναι αδύνατο και να αναγνωρίσουμε τις προθέσεις κάποιου με την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη ματιά. Ακόμα κι αν πρόκειται για τον πιο εντυπωσιακό άνθρωπο που έχεις συναντήσει. Μπορεί στ’ αλήθεια να δείχνει αυτός που πραγματικά είναι, μα εσύ δεν έχεις ξεχάσει κι εκείνους που του έμοιαζαν πολύ και τελικά δεν ήταν όσα έδειχναν. Ακόμα κι αν μια κατάσταση φαντάζει ιδανική, παίρνεις τον χρόνο σου να αποφασίσεις αν θα γίνεις μέρος της κι αν σου ταιριάζει.

Κάτι απ’ όλα αυτά που έμειναν στο χθες σέ τραβάει απ’ το πέτο αναγκάζοντάς σε να μην ανοίξεις τα χαρτιά σου όλα. Κι αν σου αποδεικνύει μέρα με την ημέρα πως αξίζει, είναι φορές που βλέπεις το ενδιαφέρον ως πρόφαση. Η προκατάληψη κι ο φόβος γίνονται τώρα ένα. Πιστεύεις πως του δίνεις ευκαιρίες μα ουσιαστικά πάνε χαμένες αφού δεν «πιστεύεις» πια ό, τι ακούς κι ό, τι βλέπεις. Περιμένεις την απόδειξη. Θες να δεις εκείνη με τα μάτια σου. Έχεις ανάγκη να δεις πράξεις πριν αφεθείς, είναι απόλυτα λογικό. Τα λόγια είναι ελαφριά σαν φύλα και σκορπούν στο πρώτο αεράκι. Έχεις νιώσει αυτόν τον άνεμο να σε διαπερνά αρκετές φορές.

Αξίζει όμως να αφεθείς και λίγο. Το ταξίδι της αναζήτησης σού επέτρεψε να έχεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου ανοιχτά μαζί με όλες σου τις αισθήσεις. Δε σου έμαθε να είσαι τόσο επιφυλακτικός και να αποφασίζεις μετά δυσκολίας και φόβων. Λάβε υπόψιν σου όσα έμαθες, μα μην αφήσεις τις άσχημες εμπειρίες σου να γίνουν εμπόδια στον όμορφο παιδικό γεμάτο ενδιαφέροντα αυθορμητισμό σου. Βάλε και το ένστικτο να δουλέψει παράλληλα. Κι όλα θα γίνουν.