Υπάρχουν πολλά ανεξίτηλα σημάδια που σου αφήνει ο έρωτας. Πρώτα καταλαμβάνει τις αισθήσεις σου μία προς μία. Τις καταδικάζει να εκδηλώνονται. Έπειτα καταδυναστεύει όλα σου τα κύτταρα. Δεσμεύει το γενετικό τους υλικό και κατευνάζει τις άμυνες. Εξουσιάζει το μυαλό σου, ξορκίζει τη λογική σου να σου ψιθυρίζει το όνομα ενός μοναχά ανθρώπου. Θες να αγγίζεις τον άλλον σαν να ήταν πάντοτε κτήμα σου, λαχταράς να τον μυρίζεις, να τον φιλάς. Θες να αφήνεις τα ίχνη σου σε όλο το κορμί και ιδιαίτερα στον λαιμό. Ο λαιμός, το πιο ελκυστικό κι όχι «ασύνηθες ύποπτο» σημείο που φέρει στην κατοχή του τα περισσότερα από τα ανεξίτηλα σημάδια του πάθους.

Όχι αδίκως, αφού οι που οι περισσότερες ερωτογενείς ζώνες κατοικούν σ’ αυτό το ιδιαίτερο τμήμα του σώματος. Αυτός ο λόγος είναι από μόνος του ικανός για να το κάνει να δέχεται πολιορκία από τα παθιασμένα αλλά και παιχνιδιάρικα βέλη του άλλου. Κάθε αίσθηση, κάθε άγγιγμα στο λαιμό κορυφώνει την έντασή του. Κοιτάζοντάς τα ίχνη που μας άφησαν στον καθρέφτη, ο νους μας ταξιδεύει φέρνοντας ξανά στην επιφάνεια εικόνες που χαιρόμαστε αναβιώνουμε. Ερωτευμένες στιγμές που αφεθήκαμε στα χέρια μιας αγάπης, εκεί που ο χρόνος σταματούσε, όλα παγώνανε.

Ένα φανερά εκτεθειμένο σημείο που δύσκολα κρύβεται μέσα από τα ρούχα. Τα «παράσημά» μας είναι ο λόγος για τον οποίο θα επιδιώκαμε ηθελημένα να φανούν στον περίγυρο. Σημάδια ηθελημένης παραβίασης του κορμιού μας, που με δήθεν προσπάθεια παλεύουμε να από κρύψουμε από το κοινό αλλά αφήνουμε λίγο να εκτεθεί, αφήνοντας στοιχεία ίσα ίσα για να μην προκαλέσουμε, αλλά να αφήσουμε να το ανακαλύψουν. Αυτά είναι τα μικρά μας «κατορθώματα». Μπορούν να δηλώσουν ότι υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή μας χωρίς να ξεστομίσουμε λέξη. Έτσι, τη στιγμή που κάποιοι το προσέξουν, η υπερηφάνεια δεν κρύβεται πίσω από το ντροπαλό μας χαμόγελο. Δεχόμαστε πειράγματα θέλοντας και μη, απαντάμε με υπονοούμενα και παιχνιδιάρικα σχόλια. Εντάξει μετά από όλα αυτά όλοι όσοι μας είδαν γνωρίζουν πως επιτέλους κάναμε το ανομολόγητο. Είναι ένας λόγος για να νιώσεις ευτυχής.

Είναι κι ένας τρόπος να προστατευτούμε από τον κίνδυνο της υπάρχουσας απειλής. Να απομακρύνουμε κάθε είδους ανεπιθύμητη προσέλκυση. Κάποια πράγματα άλλωστε είναι πολύ πιο ισχυρά από τα λόγια μιας απόρριψης γιατί όσο και να μην πτοείται κάποιος από τα συνεχόμενα «όχι», με τις αποδείξεις δεν έχει παρά να αποχωρήσει. Τα λόγια πολλές φορές δεν πείθουν, τα σημάδια όμως άλλα δείχνουν.

Άλλωστε κι εκείνος που επιδιώκει να μας σημαδέψει το σώμα, πέρα από τον πόθο και την έλξη που αισθάνεται για εμάς δεν το κάνει εντελώς ασυνείδητα. Είναι ένας τρόπος για να δηλώσει κτητικότητα προς εμάς. Η προστασία που μας προσφέρει ενάντια σ’ εκείνους που έρχονται με την προσδοκία να μας σαγηνεύσουν όταν εκείνος δεν είναι παρόν για να μας διεκδικήσει φανερά. Είναι λες κι ανήκουμε σε εκείνον και μόνο. Όχι μόνο εμείς, μα και το σώμα μας, όλες οι προσωπικές μας στιγμές. Μ’ αυτόν τον τρόπο αισθάνεται περισσότερη ασφάλεια καθώς νιώθει πως έχει περάσει το μήνυμα που θέλει χωρίς καν να εμφανιστεί.

Τα σημάδια στον λαιμό μας μπορούν να προδώσουν τις πιο κρυφές μας στιγμές. Εμφανίζονται ανενόχλητα την ώρα εκείνη που αρκεί ν’ αφεθούμε στον έρωτα. Σε άλλους κάνουν καλό κι άλλους τους βλάπτουν. Συχνά θεωρείται ως σαρκική αποσκευή, ένας τρόπος να δείξουμε την αγάπη μας, να κάνουμε τον άλλον δικό μας. Αποτελούν σημάδια πάθους, μα και συμφορών. Θέλουν κι αυτά την προσοχή τους, σωστά;

 

Συντάκτης: Μαίρη Νταουξή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου