Η συγκατοίκηση δένει το ζευγάρι

Χρόνια τώρα αναμασάται από πολλούς η έκφραση πως η συγκατοίκηση σκοτώνει τον έρωτα. Σίγουρα, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τη γνώμη κάποιων, που η εμπειρία τους στο θέμα συγκατοίκησης είναι άσχημη. Μα πάντοτε υπάρχει κι η άλλη όψη του νομίσματος, όπως για κάθε κανόνα υπάρχει και μία εξαίρεση. Αν υπάρχει κοινή θέληση, βρίσκεις τρόπο να μη χαθεί η μαγεία -ή ακόμα κι αν χαθεί, να δημιουργήσεις τις βάσεις για να ευτυχήσεις μέσα από άλλα σημαντικά πράγματα.

Το πιο ενδιαφέρον και συνάμα όμορφο κομμάτι της ερωτικής πλοκής ανήκει στο καινούριο κοσκινάκι που κατέχεις στα χέρια σου. Στα πρώτα φτερουγίσματα, τα αναπάντεχα αγγίγματα και την αμηχανία των πρώτων συναντήσεων. Η αγωνία για την ανακάλυψη του χαρακτήρα και την εξερεύνηση του σώματος του άλλου -κι αυτό το χαμόγελο που κατακτά τα χείλη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξαφνικά, η απουσία του άλλου φαντάζει ανυπόφορο μαρτύριο. Πρωτόγνωρα και τρυφερά ερεθίσματα σε κάνουν να απογειώνεσαι βρίσκοντάς σε αξημέρωτα να ακούς ερωτικά κομμάτια χαζεύοντας με τις ώρες φωτογραφίες σας.

Στην πορεία, καθώς ο καιρός περνάει, οι προϋποθέσεις για να προχωρήσει η σχέση στο επόμενο και πιο ουσιαστικό στάδιο διαφοροποιούνται σε σχέση με τις πρώτες ενθουσιώδεις κι επιπόλαιες στιγμές. Εκεί έρχεται το πραγματικό δέσιμο. Οι δυσκολίες, οι φόβοι κι ό,τι άλλο θέσει ένα ζευγάρι σε μια διαδικασία να κριθεί και να θεωρηθεί αν είναι ιδανικές οι συνθήκες για να βιώσουν πιο βαθιά συναισθήματα.

Το πώς, δηλαδή, ο κάθε σύντροφος αντιδρά στα ερεθίσματα, ειδικά όταν από αυτές τις αντιδράσεις εκτιμάται κι η μετέπειτα συμπεριφορά του σε θέματα μείζονος σημασίας.  Ακόμα κι ο χρόνος που περνάτε μαζί είναι πλέον σχετικός και πολύτιμος, αλλά κυρίως πιο ουσιαστικός.

Πλέον μια ολιγόωρη βόλτα δεν είναι αρκετή για να χορτάσεις και να μάθεις το ταίρι σου. Ούτε και φτάνει για να κρίνεις αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να πας ένα βήμα παρακάτω. Και φτάνεις σε ένα σημείο που αισθάνεσαι πως δεν μπορείς απλά να περνάς κάποιες στιγμές μαζί του και μετά να γυρνάει ο καθένας στη διαφορετική του ζωή. Προσδοκάς να φτιάξεις μια κοινή.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να φέρεις όλα τα υπέροχα ερωτικά συναισθήματα που ανήκουν στην αρχή μιας σχέσης και να τους δώσεις μια όμορφη θέση στο σπιτικό που θα φτιάξετε μαζί. Θα πρέπει να αποτελούν βασικές αρχές για να διατηρήσουν τη σχέση αυτή δυνατή στο χρόνο. Κι αυτό είναι στο χέρι και των δύο. Πλέον ζεις τον άλλο σε κάθε καθημερινή καλή ή κακή συνήθεια.

Απαιτεί κόπο κι αγώνα για να εντάξεις τις επιθυμίες και των δυο κάτω από μια στέγη. Όπως επίσης να παραβλέψεις τις ατομικές ανάγκες του καθενός σας για να θέσεις κανόνες που θα καθορίζουν και θα ικανοποιούν τον κοινό σας σκοπό. Για να αγαπήσεις ολοκληρωτικά κάποιον, πρέπει να κατανοήσεις αυτά τα οποία δεν αντέχει κι όχι να τα πολεμάς. Να καταλάβεις τις ανοχές και τις παραξενιές του, κάνοντας υποχωρήσεις και δίνοντάς του το περιθώριο να αποφασίζει μαζί σου.

Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχθούν ο ένας τον πραγματικό εαυτό του άλλου, θα αποτύχουν να ζήσουν μαζί. Αν η διαφορετικότητα μεταξύ των δυο είναι εμφανής, τίποτα δε θα είναι ποτέ αρκετό για να τους δέσει. Όσο ο έρωτας κι αν λαβώσει τις καρδιές τους και θολώσει τα νερά σε πρώτη φάση, τόσο ο χρόνος θα δείξει πως η φθορά θα έρθει να καλύψει τις μεταξύ τους διαφορές.

Μια συμβίωση έχει πιθανότητες να πετύχει όταν ο καθένας μπορεί να ζει ελεύθερα στον ίδιο χώρο χωρίς να παραβιάζει την προσωπική ελευθερία του άλλου. Όταν σέβεται τα όριά του και κατανοεί τις πραγματικές του ανάγκες. Τον κόπο, την κούραση, αλλά και την συνεχή προσπάθεια να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της συμβίωσής τους.

Κανένα νυσταγμένο πρωινό πρόσωπο δε σκότωσε ποτέ τον έρωτα. Κανένα ατημέλητο χτένισμα δεν πήρε τον πόθο να τον πετάξει μακριά.  Ποτέ το πέρασμα του χρόνου δεν κατέστρεψε δεσμούς ουσιαστικούς. Καμία αγκαλιά δεν παγώνει κάτω απ’ τα σεντόνια όταν τα σώματα καίνε απ’ τη χημεία κι η καλημέρα γίνεται όμορφη όταν βγαίνει από χείλη που εσύ έχεις προκαλέσει το χαμόγελο.

Ο πραγματικός υποψήφιος «δολοφόνος» στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί ο εγωισμός, η ζήλια, η απουσία σεβασμού κι ένα σωρό άσχημες συμπεριφορές, που πληγώνουν κι εκθέτουν τη σχέση καθιστώντας την αδύναμη να αντέξει στο χρόνο. Αφορμές που δεν περιμένουν να προκληθούν με την καθημερινή τριβή στο σπίτι, αλλά σε κάθε φάση της ζωής και της σχέσης, όταν φυσικά ένας απ’ τους δύο συντρόφους απέχει μίλια μακριά από τον άλλο.

Ο φόβος, λοιπόν, κι οι δισταγμοί για το επόμενο βήμα είναι για εκείνους που παραμυθιάζονται πως ο πρώτος ενθουσιασμός θα κρατήσει για πάντα, αν κρατηθούν οι κατάλληλες αποστάσεις. Γι’ αυτούς που πιστεύουν πως κάνοντας τον άλλο να σου λείπει συνεχώς, περνάς μαζί του φανταστικά. Πράγμα φυσικό, εφόσον βιώνεις ένα απειροελάχιστο κομμάτι της ημέρας του που δεν είναι αντιπροσωπευτικό του χαρακτήρα του.

Όταν, λοιπόν, ο ένας έχει γεννηθεί να είναι στο πλευρό του άλλου, θα τα βρουν στη συμβίωση, θα τα βρουν και στη ζωή. Για ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να δεχθούν πως όλη η διαδικασία δεν είναι ένα παιχνίδι, αλλά μια δοκιμασία να εγκριθεί το μεταξύ τους ταίριασμα. Για άλλους που η συγκατοίκηση αποτελεί μια καλή δικαιολογία για να παραιτηθούν της προσπάθειας να είναι μαζί με κάποιον ή ακόμη κι αιτία χωρισμού, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως το τέλος θα έρθει έτσι κι αλλιώς, απλά σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά αφορμές.