Η συμβίωση θέλει συμμετοχικότητα

Όταν έχεις δημιουργήσει μια όμορφη σχέση και προβλέπεις πως υπάρχουν προοπτικές να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω, προτού βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα για το πόσο ταιριάζετε μεταξύ σας, καλό θα ήταν να δώσεις στη σχέση αυτή κίνητρα να αποδείξει πως μπορεί να τα καταφέρει παντού και να ανταποκριθεί σε όλες τις προκλήσεις. Δώσε της μία διάσταση διαφορετική. Τη διάσταση της συμβίωσης.

Όλο το νόημα αυτής της λέξης κρύβεται στο περιεχόμενό της. Ζήσε «μαζί» με τον άλλο. Δώσ’ του λόγους να καταλάβει πως μπορείς να αντιμετωπίσεις πράγματα και καταστάσεις που οδηγούν την επαφή σας παραπέρα απ’ την επιφάνεια των πρώτων γλυκών στιγμών και γνωριμιών. Μάθετε να παραμένετε ενωμένοι σε θέματα που αφορούν το κοινό σας μέλλον, αλλά και τις αποφάσεις που θα παίρνετε κατόπιν συζήτησης και συμφωνίας.

Γιατί «συγκατοικώ» δε σημαίνει «διαχωρίζω τα καθήκοντά μου απ’ τα δικά σου». Δεν πάει να πει πως ο καθένας σε αυτό το σπίτι έχει στιγματιστεί με έναν συγκεκριμένο ρόλο κι ο χαρακτήρας του δεν πάει παραπέρα. Είναι λάθος να μην προσπαθεί για κάτι πάνω από αυτό που δύναται. Γιατί αν δεν το δοκιμάσει, πώς θα κρίνει για τι είναι ικανός να πετύχει; Ποτέ δεν πρέπει να αποκλείουμε μια εκδοχή απ’ το μυαλό μας, αν πρώτα δεν έχουμε πειστεί πως στην πράξη είναι αδύνατο να επιτευχθεί.

Σαφώς και κάτω απ’ την ίδια στέγη ο καθένας θα αποδώσει περισσότερο σε αυτό που είναι καλός, αλλά στις δύσκολες περιστάσεις είναι πολύ βασικό να υπάρχει συμμετοχή κι απ’ τους δύο σε όλες τις κοινές «υποχρεώσεις» και σε όλα τα μεταξύ του ζευγαριού ζητήματα. Ακόμα και σε κάτι που πιστεύεις πως δε θα τα καταφέρεις, η βοήθεια που θα προσφέρεις στο ταίρι σου, αν το προσπαθήσεις, μπορεί να είναι πολύτιμη.

Διότι φυσικά η προσπάθεια είναι που μετράει κι όχι το αποτέλεσμα. Και μόνο η διάθεση να υπάρχει, μπορούν να γίνουν θαύματα. Όταν βγάλεις απ’ το μυαλό σου στερεότυπα που χωρίζουν τις ασχολίες σε «γυναικείες» κι «ανδρικές», τότε βλέπεις πως η ουσία βρίσκεται σε όλα αυτά που κάνετε από κοινού, στο «μαζί», στο να συμπαραστέκεσαι στον άλλο.

Δεν είναι δίκαιο να διαχωρίζεις τους ρόλους του καθενός και να ορίζεις υποχρέωση ξεκάθαρα του ενός το πλύσιμο των πιάτων ή το σιδέρωμα. Είναι στο δικό σου χέρι να τελειώνουν οι δουλειές ακόμη πιο γρήγορα όταν βάζεις τα δυνατά σου. Όταν μοιράζεται η κούραση στα δύο κι αναλαμβάνεις να τελειώσεις κάτι ακόμα κι αν ο άλλος το άρχισε. Όταν κι οι δύο σύντροφοι αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας όλα τα καθήκοντα του νοικοκυριού από κοινού το δέσιμο είναι ακόμα πιο μεγάλο.

Απέχει το να λέγεσαι συγκάτοικος-σύντροφος και να τηρείς πραγματικά τη σημασία των λέξεων αυτών με τις πράξεις σου. Είναι πολύ σημαντικό όποτε μπορείς να διευκολύνεις την καθημερινότητα του άλλου πρώτα απ’ όλα με το να αναγνωρίζεις τον προσωπικό του κόπο να προσφέρει. Όταν δεν αδιαφορεί κι έχει πάνω απ’ όλα τη διάθεση να θυσιάσει έστω και μία ώρα χαλάρωσής του για να κάνει πράγματα που αφορούν και τους δύο σας.

Σε αυτή τη σχέση δε χωρούν εγωισμοί, δικά σου και δικά μου. Ό,τι ανήκει στον έναν αποτελεί δικαίωμα κι υποχρέωση και των δυο. Ό,τι ξεκινάει ο ένας, το τελειώνει ο άλλος. Η αλληλοσυμπλήρωση είναι χαρακτηριστικό της σχέσης κι ό,τι χωρίζει καλό είναι να παραμένει μακριά. Όσα μαζί φτιάχνει το ζευγάρι βασισμένα στους δικούς του κανόνες, είναι ικανά να γεφυρώσουν την οποιαδήποτε διαφορά δημιουργείται στην πορεία όταν παραμένουν ενωμένοι.

Δεν υπάρχουν μυστικά για μια ομαλή κι ευτυχισμένη συμβίωση. Ο καθένας δημιουργεί συνθήκες και προϋποθέσεις ώστε να μπορεί να προσφέρει αλλά και να παίρνει αντίστοιχα μικρά ή μεγάλα οφέλη απ’ τη σχέση αυτή. Φανερώνοντας την πραγματικά καλή πρόθεση και διάθεση να γίνει σύμμαχος του συντρόφου του κι όχι αντίπαλός του. Αποδεικνύοντάς το καθημερινά.