Καμιά φορά οι δρόμοι πρέπει να χωρίζουν

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα όμορφα αυτά ζευγάρια που όλοι μας αξιοζήλευτα θαυμάζουμε και χαιρόμαστε να παρατηρούμε στο δρόμο να περπατούν γεμάτα έρωτα. Μοιάζουν πρωταγωνιστές μυθιστορήματος. Δύο εραστές που όταν κοιτιούνται, μέσα από ένα βλέμμα κάνουν δεκάδες κουβέντες και λόγια να σωπαίνουν για πάντα. Βλέποντάς τους θαρρείς πως η τύχη συνωμότησε για να βρεθούν κι αν τους ρωτήσεις θα διαπιστώσεις πως το ίδιο πιστεύουν κι εκείνοι αφού θα έκαναν τα πάντα για να της αποδείξουν πως θα μείνουν αιώνια μαζί.

Το μαζί όμως έχει πολλές παραμέτρους. Μια διαφορετική πτυχή του θέλει κάποιους ευτυχισμένους μαζί κι άλλους ευτυχισμένους χώρια. Ή μάλλον δεν πρέπει να ‘ναι μαζί. Ή μπορούν αλλά δεν πρέπει. Και κάπου εκεί μια απόφαση περιπλέκεται ανάμεσα σε σωρούς από επιθυμίες και λογικές σκέψεις στην πορεία συγκρούεται με χιλιάδες συναισθήματα και πάντα να καταλήγει σε ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Θα ήταν καλύτερα κάποιοι να είναι χωριστά για να ευτυχήσουν. Συμβαίνει όταν η παρουσία του ενός στη ζωή του άλλου του στοιχίζει μερικές απραγματοποίητες ευχές και τα θέλω του άλλου καταλαμβάνουν το χώρο που θέλει για να ανασάνει με αποτέλεσμα σιγά-σιγά να ασφυκτιά.

Αποχώρησε αν δεν αντέχεις άλλο πια να υποχωρείς. Όταν μέσα σου έχεις καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να κρατήσεις την αγκαλιά σου γεμάτη. Δώσε και πάρε χώρο, χρόνο, εφοδιάσου με μπόλικη υπομονή. Αγαπά με όλη σου την δύναμη. Διεκδίκησε τον άνθρωπό σου, κράτα τον ξανά σφιχτά, κάνε του έρωτα, μίλησε του για όσα θες άλλα κυρίως για όσα δε θες και δεν αντέχεις. Σε ακούει; Σε αντιλαμβάνεται; Σε νιώθει; Σε συναισθάνεται; Αντέχει να σε έχει; Σε θέλει, θέλει να το προσπαθήσει; Εάν οι απαντήσεις που σου δίνει είναι αρνητικές τότε τι κάνεις εδώ; Αν δεν μπορείς να ράψεις του άλλου τις πληγές. Αν κι εκείνος δεν μπορεί να ενώσει τα κομμάτια του δικού σου παζλ. Αν δεν μπορείτε να ανήκετε εκείνος στην πραγματικότητά σου κι εσύ στον δικό του κόσμο.

Αν δεν αντέχουν μαζί, καλύτερα το χώρια. Αν είναι να φθείρονται και να μειώνουν τους εαυτούς τους σε κάθε επερχόμενο, καυγά ή διαφωνία. Εάν είναι να υπομένουν λόγια που τους πληγώνουν ωθώντας τους να ακολουθήσουν συμπεριφορές που εν τέλει φαίνονται να αποκλίνουν από τον πραγματικό τους χαρακτήρα. Εάν οδηγούνται να κάνουν πράγματα που δεν πιστεύουν ή δεν ευχαριστιούνται. Να φεύγουν αντί να χάνουν κομμάτια της προσωπικότητάς τους. Μένοντας να βλέπουν ένα κενό να παίρνει τη θέση της πληρότητας κι εκείνους με χέρια αδειανά.

Ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω πως δε γίνεται να αλλάξεις για να αρέσεις σε κάποιον και ταυτόχρονα να είσαι μέσα σου γεμάτος. Είσαι δίπλα του για να σέβεται τις επιθυμίες σου και τα όριά σου αλλά και να σου δίνει το ελεύθερο να εξελιχθείς βάσει των δικών σου -και ιδανικά- δικών σας κοινών θέλω. Αν χρειαστεί, να σου αφήσει το χέρι να πλησιάσεις τα δικά σου όνειρα χωρίς εκείνον θα είναι γιατί οι δυο σας μέχρι εκεί μπορείτε να φτάσετε μαζί. Εκείνος σταματάει ένα βήμα πριν κι εσύ βαδίζεις μπροστά.

Να είστε χωριστά με ό,τι κι αν συνεπάγεται. Μόνος του ο καθένας είναι πιο αποδοτικός απ’ ότι με λάθος σύντροφο. Μπορείς να του αφιερώσεις εκείνο το ρεφρέν από το αγαπημένο σου τραγούδι, όχι όμως τη ζωή σου. Μετά πες στον άνθρωπο που σε άγγιξε πόσο τον νοιάζεσαι και φύγε. Σίγουρα πονάει να πάρετε τη σωστή απόφαση και να αποχωριστείτε αμοιβαία στιγμιότυπα ευτυχίας που αν τα δείτε ξανά, δεν ήταν παρά μεμονωμένα κλικ. Εικόνες που ο φακός των συναισθημάτων σας εστίασε και απαθανάτισε αδυνατώντας στο τέλος να εμφανίσει τελικά το φιλμ.

Όπως και να το κάνουμε αν οριοθετούμε τον αυθορμητισμό του άλλου, μόνο ο εαυτός του δε μπορεί να ναι. Κι αν δεν είναι ο εαυτός του μαζί μας τότε πώς μπορούμε εμείς οι δύο να συνυπάρξουμε χωρίς να μετατρέψουμε σε αρένα τις κοινές μας συμμαχίες; Πώς γίνεται τα θέλω μας να δώσουν τα χέρια; Αγνοώντας κάθε τρόπαιο δίνοντας άπλετο χώρο στα δύο εγώ μας να κάνουν ανακωχή; Δε σου μένει παρά να κάνεις ειρήνη με τη μοναξιά σου, εκείνη σου συμπεριφέρεται όπως εσύ ορίζεις. Να τολμάς να χωρίσεις όταν η αγάπη μόνο δεν είναι αρκετή να γεφυρώσει συναισθηματικές αποστάσεις. Φύγε με το κεφάλι ψηλά εξακολουθώντας να αγαπάς και να νοιάζεσαι με τον ίδιο τρόπο όπως πάντοτε.

Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να έρθεις αντιμέτωπος με την αλήθεια, εκείνη, αν και σκληρή, θα δε δικαιώσει σε βάθος χρόνου γι’ αυτήν σου την απόφαση. Θα σου ανοίξει δρόμο να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και τις φωνές μέσα σου που πάντοτε σε παρότρυναν να σε αγαπήσεις λιγάκι περισσότερο. Κι όσο θα συστήνεσαι ξανά με τα θέλω σου, να σου υποσχεθείς πως θα κάνεις τα πάντα για να τα ικανοποιήσεις. Μη μετανιώσεις για εκείνον που δεν είναι πια κοντά σου. Θα βρίσκεται πάντα μέσα σου κι αυτό ίσως να είναι ο σημαντικότερος καρπός που έδωσε ποτέ η σχέση σας. Και η ωριμότητα που αντιμετωπίσατε κάποτε το χωρισμό των δρόμων σας επιβεβαιώνει περίτρανα πόσο σωστά φερθήκατε. Μέχρι το τέλος.