Κανένας καβγάς δεν αλλοιώνει όσα νιώθω για ‘σένα

Ποτέ δε γνώριζα πώς είναι να μαλώνεις με κάποιον. Η ηρεμία που κυριαρχούσε μέσα μου είχε αλλάξει παντελώς τον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα. Ζούσα προστατευμένη μέσα σε έναν ήσυχο, άνευρο ίσως, κλοιό. Απομακρυνόμουν από οτιδήποτε τάραζε τα νερά μου. Σε κάθε ύψωμα της φωνής τρόμαζα. Σε οτιδήποτε ερχόταν κόντρα στα δεδομένα μου, φοβόμουν. Μα δε δείλιασα στιγμή με ‘σένα στο πλευρό μου, αφού μου έδειξες την άλλη όψη του νομίσματος. Μαζί σου κατάλαβα πως η ζωή έχει και μια αλλιώτικη πλευρά.

Μου έμαθες πως τα ζευγάρια που αγαπιούνται πολύ, ακόμα κι όταν μαλώνουν, ακόμα κι αν ανταλλάξουν σκληρές κουβέντες, πάντα στο τέλος νιώθουν ακόμη πιο δεμένοι. Ξέρουν πως τίποτα απ’ όσα ειπώθηκαν επάνω στην ένταση της στιγμής δεν εννοούνταν, ήταν όλα φιοριτούρες πάνω στον θυμό. Οι αντιπαραθέσεις είναι κομμάτι της σχέσης τους άρρηκτα συνδεδεμένο με την επικοινωνία που αναπτύσσουν μέρα με τη μέρα.

Χωρίς αμφιβολία, οι υγιείς τσακωμοί συντελούν στο να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο. Αν μπορώ να θυμάμαι πως όσα θα πεις είναι παρόρμηση της στιγμής, κάτι επιφανειακό επάνω στα νεύρα σου, δε θα αμφισβητήσω ξανά το αν με εκτιμάς. Δε θα βάλω σαν παιδί τα κλάματα. Θα σε κοιτάξω στα μάτια κι όσες κουβέντες και να ανταλλάξουμε, ό,τι κι αν ειπωθεί μεταξύ μας, εγώ θα ξέρω ποιος είσαι. Ακόμη κι αν πληγωθεί προσωρινά ο εγωισμός μου, η αγκαλιά μου θα ‘ναι ανοιχτή, όσο ξέρω πως η δική σου με περιμένει.

«Μη θυμώνεις» μου λες. Θα συμβούν κι αυτά. Δε μαλώνουμε, απλώς διαφωνούμε. Δεν παύουμε, όμως, ακόμα και τότε να αγαπιόμαστε. Απλά δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα. Κι αυτές οι διαφωνίες μας μάς βοηθούν και μας ενώνουν, φέρνοντάς μας στο τέλος πιο κοντά. Μας κάνει καλό να δοκιμάζουμε και –γιατί όχι;– να αναδιαμορφώνουμε τα όριά μας.

Είναι στιγμές που φοβάμαι πως ένας καβγάς ίσως είναι ικανός να βλάψει το μεταξύ μας. Είναι, όμως, και συνάμα μαγικό το πώς μπορεί επίσης και να το δυναμώσει. Αυτή η ανασφάλεια ίσως να ευθύνεται για την αίσθηση φόβου που έχω εκείνη τη στιγμή∙ ανησυχώ μήπως σε χάσω. Είναι εκεί που ο εγωισμός μου χτυπάει κι αυτός την πόρτα. Ανοίγει και μπαίνουν μέσα κι οι αμφιβολίες. Εκείνες, οι πιο ύπουλες, με κάνουν να φτιάχνω σενάρια με ‘σένα μακριά μου. Και τότε αισθάνομαι πως σε θέλω περισσότερο. Κι όλα σβήνουν κι είμαστε πάλι μαζί, πιο δεμένοι.

Σε μια σχέση, άλλωστε, όλα χρειάζονται. Δεν είναι εφικτό να ‘ναι διαρκώς όλα ρόδινα. Εξάλλου, με τους δικούς μας ανθρώπους νιώθουμε άνετα να εξωτερικεύουμε κάθε μας προβληματισμό, να ξετυλίγουμε κάθε πτυχή μας. Γιατί εκείνοι ξέρουμε πως δε θα μας παρεξηγήσουν. Είναι εκεί για να μας ακούσουν, για να μας καταλάβουν και για να μας δώσουν το εκατό τις εκατό του εαυτού τους.

Είμαστε δυο σύντροφοι που ταιριάζουμε, σαφώς, μα δεν μπορούμε να μοιάζουμε σε όλα. Ως δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, με κοινό παρονομαστή τον έρωτα, την αγάπη, την κοινή μας πορεία προς την ευτυχία, οφείλουμε να συμβιβαστούμε και να προσπαθήσουμε. Να μιλάμε για όσα θέλουμε κι όσα δε μας αρέσουν, για το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το καθετί και τι τον ενοχλεί. Να παραθέσουμε τις απόψεις μας ανοιχτά, μέχρι να βρούμε μια μέση λύση για πράγματα που αφορούν το καλό και των δύο μας.

Μας ενώνουν ή μας χωρίζουν κάποιες διαφορές, εμείς από μόνοι μας θα γεφυρώσουμε αυτές τις αποστάσεις. Και καθώς οι απαιτήσεις μας θα κάνουν ειρήνη μεταξύ τους, θα προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Αν θέλουμε να βγούμε νικητές μέσα από κάθε μικρή μας μάχη. Να πούμε πως δεν αφήσαμε τα προβλήματά μας να μπουν ανάμεσά μας.

Απ’ τη στιγμή που τα λόγια μας δεν προσβάλλουν ούτε τον ένα μα ούτε και τον άλλο, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορώ να σου συγχωρήσω. Μια διένεξη δε θα σε κάνει να πάψεις να ‘σαι ο άνθρωπος που με αγκαλιάζει σφιχτά τα βραδιά, που με χαϊδεύει μέχρι να αποκοιμηθώ. Εκείνος που με προσέχει και με νοιάζεται. Ό,τι και να γίνει, στο τέλος σου χαμογελάω, γιατί είσαι πάντοτε εκείνος που διάλεξα να αγαπώ. Όλα τα καλά σου στοιχεία δεν αναιρούνται και δε χάνονται, απλώς κρύβονται για λίγο κι έπειτα βγαίνουν ξανά στο φως.

Όποιος ενδιαφέρεται για κάποιον παλεύει καθημερινά τη σχέση που έχει μαζί του. Δίνει σημασία σε κάθε του παράπονο, ασχολείται με τους προβληματισμούς του, κάνει υπομονή και βελτιώνεται. Το μεγάλο ζήτημα είναι να καταφέρεις να τα αντιμετωπίζεις όλες τις δυσκολίες και τις διαφωνίες που θα προκύψουν, με αγάπη, κατανόηση, ειλικρίνεια και διάθεση αμοιβαίων υποχωρήσεων. Τότε όλα διορθώνονται κι όλα αλλάζουν∙ εκτός απ’ τα συναισθήματα, εκείνα μένουν πάντα ίδια.