Με τον άνθρωπό σου κάνεις κι έρωτα και παρέα

Οι έρωτες περαστικοί καθώς είναι, μπορεί να ριζώσουν μέσα σου καταφέρνοντας να κλέψουν κομμάτια σου κάνοντάς τα δικά τους. Μερικές φορές μαζί τους χάνεις κάθε έλεγχο. Ο νους σου εξουσιάζεται από τις μικρές τους παρανομίες που ακόμα κι δεν οδηγήσουν πουθενά, αφήνουν μια γεύση γλυκόπικρη. Χωρίς να καταφέρεις να εκμαιεύσεις κάτι παραπάνω απ’ αυτούς διαβαίνουν το κατώφλι της εξόδου κι εσύ σιωπηλά τους αφήνεις να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Ρόλος τους είναι να σε κάνουν να διευρύνεις τα όρια και τα σταθμά σου και όχι να σε πληγώσουν όπως λανθασμένα πιστεύεις γιατί εσύ επιλέγεις.

Όπως επίσης επιλέγεις και σε επιλέγει εκείνον που θα μείνει. Αυτόν τον άνθρωπο που καθώς θα βλέπει τον έρωτα να φεύγει θα πάει να φέρει την αγάπη. Εκείνη τη μικρή ανατολή που κρύβει μέσα της απέραντα χρώματα. Τα βράδια αυτά που θες να καλύψεις το σώμα σου με κάτι που θα σου προσφέρει ασφάλεια και ζεστασιά. Αυτόν λοιπόν τον τον άνθρωπο που θα φέρει στην κοινή σας πορεία αλληλένδετα συναισθήματα και θα γίνει η αφορμή για να ακολουθήσουν πολλές κρίσιμες στιγμές δικές σας. Όσο θα τον γνωρίζεις τόσο θα συνειδητοποιείς πως εκτός από τον ενθουσιασμό του πρώτου καιρού, τις ανατριχίλες και τα ατέλειωτα βράδια υπάρχουν πτυχές της σχέσης σας που την κάνουν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Βρίσκουν τους δυο σας αγκαλιά στο κρεββάτι να εξιστορείτε τις πιο μικρές σας περιπετειώδεις ανυμνήσεις τρώγοντας ό, τι απέμεινε στο ψυγείο. Μετά να πέφτετε σε σιωπές που διαρκούν όσο ο καθένας έχει ανάγκη. Να χωριστείτε, περνώντας όμορφα με τους κοινούς σας φίλους και μετά να ξανασμίξετε. Να ξενυχτίσετε μέχρι πρωίας βλέποντας σειρές και ταινίες. Να γνωριστείτε όπως ποτέ δεν έχετε αφήσει κανείς να σας γνωρίσει.

Με τον σύντροφό σου κάνεις τα πάντα. Κάνετε κι έρωτα και παρέα. Δίνετε ο ένας στον άλλον χώρο, χρόνο και την εικόνα αυτή του εαυτού σας που μόνο οι κολλητοί σας βλέπουν. Σπάτε πλάκα, γελάτε με την ψυχή σας, κάνετε τρέλες, μαλώνετε και μονοιάζετε πάλι. Μοιράζεστε, εκτός από το ίδιο στρώμα, όλο σας το είναι. Κάποιοι φοβούνται να εκτεθούν, να ανοιχθούν και να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι. Κρύβουν ελαττώματα πιστεύοντας πως εκείνα θα παραμείνουν αιωνίως στο σκοτάδι. Διστάζουν να συνεχίσουν όταν το πάθος μετριάζεται. Ξεδιψούν από τον ίδιο τον έρωτα αφήνοντας το μέλλον να πάρει μακριά αυτά που ακολουθούν.

Τα ζευγάρια θα πρέπει να εξοικειώνονται και στην ιδέα της «όμορφης συνήθειας». Εκείνη που αδίκως κάποιοι έχουν συνδέσει με το νόημα της ρουτίνας. Βρίσκουν δήθεν δικαιολογίες πως αφανίζει τον έρωτα. Πιστεύουν πως τον ευνουχίζει, αλλοιώνοντας τα πρώτα παρορμητικά συναισθήματα. Είναι γιατί δεν έμειναν να ζήσουν την αληθινή συμβίωση. Τις σημαντικές εκείνες στιγμές που ο άνθρωπός σου έχει την ανάγκη να στηριχτεί πραγματικά στα πόδια του αντλώντας από σένα δύναμη. Τότε που η επαφή έχει κι αυτή δικαίωμα να γίνει πιο γλυκιά, περισσότερο τρυφερή, ενίοτε παιχνιδιάρα, ειλικρινής, μα πάνω απ’ όλα αληθινή.

Θα ήταν ψέμα αν ισχυριζόμασταν πως το πάθος από ένα σημείο και μετά δε γίνεται βαρετό. Αν λέγαμε πως είναι ικανό να κρατήσει δεσμούς δυνατούς που δε σπάνε στο πρώτο χτύπημα σαν σκουριασμένο μέταλλο. Σαφώς και δεν μπορεί να λείπει από μια πετυχημένη ερωτική σχέση όμως δεν αποτελεί την κινητήριο δύναμη για να ακολουθήσουν βαθιά συναισθήματα οικειότητας κι αγάπης. Το πάθος από μόνο του δεν αρκεί για να χρωματίσει τις άχαρες μέρες του χρόνου, να φέρει μια μελωδία στ’ αυτιά σας που θα κρατήσει. Δε γνωρίζει τις ανησυχίες σας, τη γεύση από το αγαπημένο σας ρόφημα, το πιο μεγάλο σας όνειρο, τη μυρωδιά από το άρωμα που σας στιγμάτισε τα παιδικά σας χρόνια. Ο ενθουσιασμός και ο έρωτας, σάς ανοίγει την πόρτα κι εσείς επιλέγετε αν θα μείνετε στο κατώφλι ή αν θα πάτε παρακάτω γνωρίζοντας ή αγνοώντας.