Μη μετανιώνεις για τις επιλογές σου

Ο ερχομός μας σε αυτόν τον κόσμο μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα σωρό επιλογές απ’ τη μέρα που γεννιόμαστε. Σε κάθε διαφορετικό τομέα της πραγματικότητας είθισται να παίρνουμε αποφάσεις που καθορίζουν το καθετί. Άλλοτε μπορεί να αφορούν ασήμαντα γεγονότα κι άλλοτε καθοριστικά για το μέλλον μας. Μπορεί να έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, σε τι συνθήκες θα ζήσουμε, ποιους ανθρώπους θα έχουμε δίπλα μας. Βάσει της κρίσης μας καθοδηγούμε ό,τι συμβαίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας πάνω απ’ όλα και μετά τους γύρω μας. Κάθε μας πράξη έχει κι έναν σκοπό. Να θέσουμε και να πετύχουμε κάτι που έχουμε βάλει στο μυαλό μας.

Έτσι αργά ή γρήγορα μπαίνουμε στο νόημα κι αντιλαμβανόμαστε πως όταν φτάνουμε στο σημείο να διαλέγουμε κάτι, ταυτόχρονα η επιλογή αναιρεί κάτι άλλο. Κάτι το οποίο παραμερίζουμε και το πετάμε στη λίστα των απορριμάτων. Οι συνέπειες αυτής μας της πράξης φαίνονται αργά ή γρήγορα. Και κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα και βάσει αυτών που επιθυμήσαμε να έχουμε διαμορφώνεται κι η ζωή μας. Είναι σαν ένα όραμα. Τα θέλω μας μπαίνουν σε πρωταρχική θέση ενώ αποστασιοποιείται οτιδήποτε σε αποσπά και σε αποσυντονίζει. Κρίνεις, κρατάς, ζυγίζεις, αφήνεις.

Κάποιοι άνθρωποι ωστόσο, δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πετυχαίνουν αυτό που θέλουν. Απλά έχουν ένα δικό τους μοναδικό τρόπο να λειτουργούν και να επιλέγουν. Δεν προβλέπουν και δεν προνοούν. Περνάνε κατευθείαν απ’ τη σκέψη στην υλοποίηση χωρίς μια παύση για προϋπολογισμό. Όσο εκπλήσσονται με τον εαυτό τους και τις πράξεις τους, τόσο αναμοχλεύεται η ανάγκη μέσα τους να συνεχίσουν να πορεύονται αναζητώντας. Δεν επαναπαύονται ποτέ. Αμφιταλαντεύονται, επανεξετάζουν τα πράγματα, βρίσκονται συνεχώς σε μια ασίγαστη ανησυχία για το αν όλα πάνε καλά. Ψάχνοντας, αξιολογούν όλα εκείνα τα οποία συνέβαλλαν στη δημιουργία του δικού τους σήμερα. Κι εκ των υστέρων κρίνουν τι θέλουν να κρατήσουν και τι να πετάξουν ώστε να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο.

Υπάρχουν όμως κι οι άλλες περιπτώσεις ανθρώπων που λειτουργούν περισσότερο συναισθηματικά παρά ρεαλιστικά. Όταν αισθάνονται πως τα γεγονότα που συμβαίνουν έχουν πάρει μια διαφορετική τροπή απ΄ ό,τι θα ήθελαν κι εξελίσσονται, καθώς περνάει ο χρόνος μαζί τους έρχεται η στιγμή που προσγειώνονται από μια ανάμνηση της περασμένης τους ταυτότητας. Κάποιο υπόλειμμα το οποίο τους ανάγκασε να διαλέξουν βεβιασμένα μια λάθος διαδρομή και το διαπίστωσαν την πορεία.

Έτσι αλλάζουν τελείως τακτική και υιοθετώντας πια ένα διαφορετικό πλάνο προσδοκούν καλύτερα αποτελέσματα. Είναι οι απρόβλεπτοι παράγοντες όπως λέμε. Κάποιες εικόνες που με το χρόνο ξεθωριάζουν σαν πολυδιαβασμένο βιβλίο. Που στις σελίδες του αφιερώνεις ώρες αφοσίωσης και μελέτης και όταν κάποια μέρα γυρίσεις τις σελίδες προς τα πίσω και ξανά βλέπεις τι έχεις περάσει είναι σαν να θυμάσαι ξανά μια πλευρά του εαυτού σου που έχεις πια ξεχάσει. Ώρες και χρόνια, στιγμές που επένδυσες απλά για να απαρνηθείς τον εαυτό σου και να πεισθείς πως μπορείς να γίνεις κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που ήσουν. Κι όντως φτάνεις στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου νιώθοντας υπερήφανος για όλα όσα προσπάθησες και δικαιώθηκες. Τι γίνεται όμως με όλα αυτά που άφησες πίσω σου;

Διχάζεσαι. Μπαίνεις στο δίλημμα να αναρωτηθείς πότε ήσουν πιο ευτυχισμένος. Τότε ή τώρα. Κατακλύζεσαι από περασμένα όνειρα και ψάχνεις ακόμα τα κίνητρα που χρησιμοποίησες για να προχωρήσεις. Δε μετανιώνεις για τις πράξεις σου, στοχάζεσαι όμως βαθιά κι οδηγείσαι ξανά στα αποτελέσματα αυτών.

Ανατρέχεις σε κάποια γνωμικά. Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα ευκαιριών κι επιλογών. Ποια ευκαιρία είναι ιδανική για τον καθένα είναι όμως καθαρά ζήτημα υποκειμενικό, όπως και ο τρόπος που καθένας μας θα την αδράξει. Άλλοι είναι ποιο θρασείς, άλλοι πιο δειλοί. Την ευτυχία πολλοί την επιδιώκουν. Το πώς την έχει φανταστεί όμως ο καθένας μας διαφέρει. Μια κίνηση ρουά για σένα μπορεί να θεωρείται μία λάθος κίνηση ματ από κάποιον άλλο.

Επίσης υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων οι λεγόμενοι ευθυνόφοβοι. Ο μόνος υπαίτιος για οτιδήποτε συμβαίνει δεν είναι άλλος από τους γύρω τους. Το φίλο που τον συμβούλεψε, τον συγγενή που διάλεξε για εκείνον γιατί τον νοιάζεται, ακόμα κι ο ξένος που από φθόνο έγινε εμπόδιο στα σχέδιά του. Σαφώς και λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν τον παράγοντα εξωτερικές επιρροές μα δεν είναι από μόνο του αρκετό για να μας κάνει να αποποιούμαστε κάθε μας ευθύνη. Στην ανήλικη ζωή, ναι, ίσως αποκτά κάποιο νόημα, αλλά όχι και στη φάση που παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Πάντα θα υπάρχουν γύρω μας αστάθμητοι παράγοντες. Είτε αυτό ονομάζεται άνθρωποι, είτε συνθήκες, είτε η κακιά η ώρα. Αν θέλουμε όμως να καθοριζόμαστε από έναν α’ δείκτη ωριμότητας και νοημοσύνης κι απαιτούμε από τους άλλους να μας αντιμετωπίζουν σοβαρά, τότε θα πρέπει να κατανοήσουμε πως εμείς οι ίδιοι έχουμε το χειριστήριο της ζωής μας στα χέρια μας και πως εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε το επιτρεπτό και το μη.

Το ζήτημα είναι πως δεν υπάρχουν λάθος και σωστές πράξεις απ’ τη στιγμή που έχεις φτάσει στο σημείο να πάρεις μια απόφαση. Για να κατέληξες εκεί σημαίνει πως το ήθελες πραγματικά. Έστω και τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αν αργότερα αναρωτηθείς για ποιο λόγο το έκανες αυτό τότε θα πρέπει να αναλογιστείς πως όσο ο χρόνος κυλάει και τα γεγονότα τρέχουν μαζί τους εξελίσσεσαι κι εσύ αλλά και τα θέλω σου.

Το παν είναι να ασκείς την ανάλογη αυτοκριτική. Είναι ο μόνος τρόπος να επενδύσεις σε ακόμα πιο σωστές μελλοντικές επιλογές, Έτσι μειώνεις τις πιθανότητες να κάνεις λάθος. Όσο ζούμε μαθαίνουμε. Κανένας δεν είναι ούτε τέλειος ούτε έμπειρος

Κάνεις τον απολογισμό σου απαριθμώντας τι έχασες και τι κέρδισες. Δε βασίζεσαι σε ξένες επιρροές Ποιος έφυγε και ποιος ρίσκαρε τα πάντα για να είναι ακόμα εδώ. Μαζί σου. Ακόμα και αν ποιος θέλησε να είναι και ποιος απλά αποχώρησε. Και κρίνεις , ξανακρίνεις και καταλαβαίνεις πως ευθύνεσαι. Είσαι υπεύθυνος για όλα όσα σου έχουν συμβεί. Τα προκάλεσες και τα διαχειρίστηκες με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπεις τώρα ακριβώς μπροστά σου τι προκάλεσες. Και τότε αναλογίζεσαι…Έκανα καλά;