Οι ξαφνικές φιλικές επισκέψεις σημαίνουν τσακωμό, χωρισμό ή καψούρα

Είναι πάλι μία από εκείνες τις ατέλειωτες ημέρες που ανυπομονείς να γυρίσεις σπίτι και να χαλαρώσεις απλώνοντας κάθε μέλος του σώματός σου στον αναπαυτικό σου καναπέ. Η κούραση κι η ένταση της ημέρας σου κρατούν ίσα-ίσα τις τελευταίες σου δυνάμεις για να πάρεις τον εαυτό σου και να ανεβείτε της σκάλες του σπιτιού. Μπαίνεις και χύνεσαι στην πολυθρόνα σου. Ό,τι σου έχει απομείνει αυτή τη στιγμή να χαρείς είναι η ζεστή σου κουβέρτα και η απόλαυση του φαγητού σου. Τα μάτια σου γλαρώνουν βλέποντας την αγαπημένη σου σειρά. Κάτι, όμως, διακόπτει την ιεροτελεστία σου.

Ένα πετραδάκι στο τζάμι, η συνήθεια του παλιού συνθηματικού και μετά το χτύπημα της πόρτας. Κι εκεί είναι που ξαφνικά φαντάζει το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου η απόσταση απ’ το σαλόνι ως την πόρτα. Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό κουμπί κι η πόρτα να ξεκλείδωνε από μόνη της. Ξέρεις καλά ποιος είναι. Έχεις καταλάβει απ’ την πρώτη στιγμή. Παίρνεις τη μεγάλη απόφαση να σηκωθείς να ανοίξεις κι αυτόματα μετανιώνεις που δεν του έχεις δώσει δεύτερα κλειδιά -είναι πάντα χρήσιμα όταν δίνονται στα σωστά χέρια!

Το αγαπημένο σου φιλαράκι στέκεται μπροστά σου. Με αυτό το βλέμμα της ντροπής και της δειλίας, μα και της ταυτόχρονης ανυπομονησίας να σου εξομολογηθεί τι έχει συμβεί. Σίγουρα κάτι σοβαρό πρέπει να έχει γίνει για να έρχεται, έτσι, απροειδοποίητα. Η κούραση μπροστά στη φιλική αγάπη πάει περίπατο και μια ρυτίδα γέλιου σηματοδοτεί το πράσινο φως για να διαβεί το κατώφλι σου.

Αυτοσεβρίρεται και ξεκινάει τους αναστεναγμούς. Οι εκδοχές είναι πολλές για το τι μπορεί να του συμβαίνει, μα εκείνο που σου πάει κατευθείαν στο μυαλό είναι πως μάλλον κάτι αιφνίδιο έχει προκύψει. Είτε αυτό λέγεται έρωτας είτε απογοήτευση, ξέρεις πως η νύχτα προβλέπεται μεγάλη κι η συζήτηση ατέλειωτη.

Εφοδιάζεσαι με όλα τα απαραίτητα σύνεργα του εγκλήματος∙ σοκολάτες, παγωτό, πατατάκια για την αλλαγή, μαξιλάρια και κουβέρτες και ξεκινά ο μαραθώνιος. Νύσταζες, μα τώρα το μάτι σου είναι γαρίδα. Οτιδήποτε απασχολεί τον καλύτερό σου φίλο αποτελεί και ζήτημα δικό σου. Η λύση θα βρεθεί από κοινού κι η συμπαράσταση στο πρόβλημα είναι το λιγότερο που μπορείς να του προσφέρεις.

Ξέρεις πως θα αναφερθούν χιλιοειπωμένες συμβουλές. Πράγματα που έχετε ξαναπεί. Που έχει μαλλιάσει η γλώσσα σου να του αναφέρεις συνεχώς. Όσο όμως και να ζεις για τη στιγμή που θα σκεφτείς το περιβόητο «στα ‘λεγα εγώ», θα κοιτάξεις να απαλύνεις τον πόνο του και να δεις το πρόσωπό του να χαμογελάει ξανά. Θα σκαρφιστείς την πιο περίεργη πλάκα. Θα ξεθάψεις απ’ το σεντούκι με το παρελθόν σας κάθε είδους τρέλα για να θυμηθείτε τα παλιά. Θα του πεις για ακόμη μια φορά πως νοιάζεσαι για εκείνον, ώσπου να τον πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι σου κι εσύ να τον σκεπάσεις.

Αλλά και τις φορές εκείνες που πετώντας στα σύννεφα εξ αιτίας του κεραυνοβόλου έρωτα χτύπησε το κουδούνι σου θέλοντας να μοιραστεί την ευτυχία του μαζί σου, όσο κι αν το σώμα σου φώναζε «είμαι κομμάτια απ’ την κούραση» έβρισκες πάντα δύναμη να πανηγυρίσετε μαζί τη χαρά, σαν να ήταν δική σου. Είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ακούσεις κάθε καψουροτράγουδο που του αφιέρωσαν, αλλά και κάθε λεπτομέρεια της καυτής νέας ερωτικής του κατάστασης.

Δε θα ξεχάσεις ποτέ τις μέρες εκείνες που σου συμπαραστάθηκε κι εκείνος όταν χρειαζόσουν έναν άνθρωπο δικό σου να βιώσει μαζί σου το καθετί. Το μυαλό σου πάει σε όλες εκείνες τις στιγμές που απλώς άκουσες απ’ τα χείλη του εκείνο το «δεν πειράζει» και το «όλα θα πάνε καλά». Τότε που ξαφνικά ένιωσες να δυναμώνεις απ’ τη βοήθεια που ακόμα και ψυχικά σου προσέφερε η παρουσία του.

Ακόμα κι αν βλέπεις γύρω σου τις σχέσεις να γκρεμίζονται τη μία μετά την άλλη, εσύ μέσα σου νιώθεις δυνατός και τυχερός. Ακόμα κι αν θολωμένος απ’ την κούραση σκέφτηκες πόσο απαλό είναι εκείνη την ώρα το στρώμα σου, αποζητάς περισσότερο το χτύπημα εκείνο στο κουδούνι. Την παρουσία του καλύτερού σου φίλου στο σπίτι σου. Τη χαρά να το νιώθει δικό του. Την ευτυχία να μοιράζεστε. Και τότε η κόπωση μαλακώνει και σιγά-σιγά απομακρύνεται.