Αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ τι βρίσκεται πίσω από τις πράξεις μας; Τι κρύβεται στις αποφάσεις που παίρνουμε καθημερινά; Ποιος καθορίζει πώς αισθανόμαστε αλλά και πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους; Όλα αυτά καθορίζονται από τις σκέψεις μας. Από το πιο ισχυρό κέντρο ελέγχου στον εγκέφαλό μας που παίρνει τα ερεθίσματα και τα μετατρέπει σε κάτι που ονομάζουμε λογική. Τη δική μας λογική. Που κι αυτή με τη σειρά της είναι «εμείς» με όλες τις έννοιές της.
Ακούγεται πολύπλοκο όμως δεν είναι. Αν αναλογιστούμε ότι καθένας από εμάς αναπτύσσει από πολύ μικρή ηλικία τη δική του συμπεριφορά και βάσει αυτής κάνει φιλίες, συνδέεται κοινωνικά με άλλα άτομα, αποφασίζει για τη ζωή του τι είναι σωστό. Θα λέγαμε πως αποτελεί θεμέλιο για την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
Πάντα μας καθόριζαν και θα μας καθορίζουν οι σκέψεις μας. Πόσες φορές έχουμε πει σε κάποιον «άσε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω». Άλλες φορές μας ρωτούν διερευνητικά «τι σκέφτεσαι;» Σίγουρα έχουμε ακούσει να λένε «μα τι στο καλό σκεφτόταν και λειτούργησε κατ’ αυτόν τον τρόπο;» Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι έχουμε χαρακτηρίσει κάποιον με συγκεκριμένο κοσμητικό επίθετο μόνο και μόνο από τον τρόπο που σκέφτεται. Ιδιότροπο, αισιόδοξο, δυσλειτουργικό, αδιάκριτο, ευγενή, ρομαντικό. Όλες αυτές οι εικόνες είναι χιλιάδες σκέψεις που περνούν κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου από τον νου μας.
Ποια είναι η δύναμή τους; Πανίσχυρη. Οι σκέψεις μας είναι ικανές να επηρεάσουν οτιδήποτε. Ξεκινάμε να σκεφτόμαστε από την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μετά το πρωινό ξύπνημα. Η διάθεσή μας επηρεάζεται από το πρώτο πράγμα που θα έρθει στο μυαλό μας εκείνη την ώρα. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μας απασχολούν ή μας αγχώνουν και άλλα που μας κάνουν να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι όλο χαρά. Διαφορετικά θα ξεκινήσει τη μέρα του εκείνος που ξέρει πως έχει ευχάριστα πράγματα να κάνει και διαφορετικά εκείνος που βλέπει τα γκρίζα σύννεφα να πλησιάζουν στον ορίζοντά του.
Οι σκέψεις μας επηρεάζουν το πρώτο μας χαμόγελο. Ακριβώς εκείνο το νεύμα που θα κάνει κάποιον όταν μας δει να μας χαρακτηρίσει πρόσχαρο ή μουρτζούφλη. Στην πορεία φυσικά ακολουθούν δεκάδες στιγμές της ημέρας που επιλέγουμε να χαμογελάμε γιατί νιώθουμε όμορφα ή που κάτι που μας απασχολεί μας έχει χαλάσει τη διάθεση κι έτσι τα χείλη μας δε γελούν με τίποτα. Από αυτό εξαρτάται και η πορεία της ημέρας. Δεχόμαστε ή απορρίπτουμε προτάσεις από γνωστούς ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε κάθε στιγμή. Επιλέγουμε να συνεχίσουμε να είμαστε σκυθρωποί ή να βγούμε να περάσουμε όμορφα χωρίς να σκεφτόμαστε ό,τι μας ρίχνει.
Ίσως μπορούμε να επιλέξουμε τι είναι αυτό που θα σκεφτούμε ή τι θα μας επηρεάσει. Σίγουρα δεν μπορούμε να καθορίσουμε τις σκέψεις που έρχονται κατά καιρούς στο κεφάλι μας. Ο ερχομός τους δείχνει να είναι αυτόματος και ανεπηρέαστος, μα κάπως έτσι καταλαβαίνουμε και την έννοια του φίλτρου. Όταν για παράδειγμα ο αγαπημένος μας φίλος πει κάτι που θα μας στεναχωρήσει στιγμιαία, θα έρθουν σκέψεις απογοήτευσης. Θα τον κρίνουμε και άθελά μας μπορεί να τον κακοχαρακτηρίσουμε. Εκεί είναι που θα παρέμβει η λογική να βάλει σε τάξη όσα δεν εννοούμε πραγματικά.
Είναι το μεσοδιάστημα ανάμεσα σε μια αυθόρμητη κακή πρώτη σκέψη έως το πώς τελικά θα καταλήξουμε να αισθανθούμε εκλογικεύοντάς την. Η θετική εκδοχή μάς προτρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά βλέποντας ποιος έχει δίκιο και αναζητώντας τους λόγους που έκανε κάτι. Μας επιτρέπει να τρυπώσουμε στη δική μας συμπεριφορά και να διαπιστώσουμε αν εμείς έχουμε κάνει τελικά το λάθος. Το μόνο βέβαιο είναι πως αν δε σκεφτόμασταν και δεν ακολουθούσαμε τη σειρά της λογικής, η ζωή μας θα διέφερε αν βασιζόμασταν μόνο στις εντυπώσεις που μας αφήνουν οι πρώτες σκέψεις.
Από την άλλη υπάρχουν και φορές που όταν σκεφτόμαστε πολύ αλλοιώνουμε την έννοια της ενσυναίσθησης. Χάνουμε δηλαδή την πολυτιμότητα της στιγμής. Προσπερνάμε κάτι όμορφο, ακολουθούμε παρακλάδια σκέψεων, μόνοι μας φτιάχνουμε σενάρια μέσα από αυτές. Μας απασχολεί το μετά περισσότερο από το τώρα και κάπως έτσι φαντάζει πολύ εύκολο να κυριευτείς από τις σκέψεις και να χαθείς στην ίδια σου τη φαντασία.
Μια σκέψη μπορεί να γεννήσει το θάρρος, την ελπίδα να προσπαθήσεις, είναι ικανή να σου κόψει τα φτερά, να στα πάρει όλα πίσω. Εσύ διαλέγεις το είδος των σκέψεων που θέλεις να καταλήξουν στο βάθρο της λογικής σου και τελικά να γίνουν η αφετηρία των συναισθημάτων σου. Κι αυτό είναι σημαντικό επειδή μαζί τους καταλήγεις να πορεύεσαι.
Συντάκτης: Μαίρη Νταουξή
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
