Στον έρωτα παρανοείς

Καταλαβαίνω πώς είναι να νιώθεις δυνατά. Όλοι το ‘χουμε περάσει, σωστά; Μπροστά στον έρωτα έχουν εξασθενήσει ακόμη κι οι πιο ισχυρές δυνάμεις του σύμπαντος. Έρχεται και κατσικώνεται στο κεφάλι σου αδιαφορώντας για εσύ αν το θέλεις ή όχι, αν είσαι έτοιμος ή παντελώς απροετοίμαστος. Κι όταν συμβαίνει, όλα είναι τόσο όμορφα. Είναι η στιγμή που φοβάσαι πως θα σε τσιμπήσουν και θα ξυπνήσεις απότομα απ’ το όνειρο. Τρέμεις στην ιδέα πως θα έρθει κάποιος και θα σου πει πως αυτό που ζεις δεν είναι αληθινό. Και τότε θα αναγκαστείς να μαζέψεις τα κουβαδάκια σου για άλλη παραλία.

Είναι που όταν ερωτευόμαστε δε δίνουμε περιθώρια στον εγκέφαλό μας να γραπωθεί σε σκέψεις λογικές. Παραδινόμαστε στη δίνη αυτής της απόλαυσης και την αφήνουμε να μας παρασύρει. Κι εκείνη μας αποπλανεί με τη δική μας συναίνεση σε κόσμους χρωματισμένους στις πιο παλ αποχρώσεις. Αυτή είναι η μαγεία. Να γευόμαστε τη γλύκα του έρωτα στο έπακρο. Με όλες τις συνέπειες που έχει όλο αυτό το ταξίδι, υψώνεις λευκό πανί κι ακόμα κι αν ο προορισμός είναι άγνωστος, εσύ βάζεις πλώρη κι όπου σε πάει.

Κι έρχεται η στιγμή που σε παγιδεύει στα δίχτυα της αυτή η ύπαρξη. Εκείνος που σου κλέβει τις σκέψεις για τα καλά αποτρέποντάς τις απ’ το να ποθήσουν άλλα σώματα ή να τολμήσουν να ονειρευτούν άλλα μάτια. Αυτός ο άνθρωπος γίνεται ο ένας και μοναδικός, ο πιο όμορφος του κόσμου όλου, ο δικός σου άνθρωπος. Ελέγχει τις αισθήσεις σου μία προς μία. Τον θέλεις τόσο πολύ που αρχίζεις να ‘χεις παράλογους φόβους. Ανησυχείς για το παραμικρό.

Αυτοί οι φόβοι σου σε οδηγούν σε παραλογισμούς. Μοιάζει ένας μικρός θεός στα μάτια σου κι εσύ ένας θνητός. Τον κοιτάζεις κι αναρωτιέσαι αν του αξίζεις -για φαντάσου. Αρχίζει να σου γίνεται απαραίτητος. Μια εξάρτηση που σε έχει εθίσει για τα καλά στις αγκαλιές και τα φιλιά σας. Τρέμεις στην ιδέα πως κάτι μπορεί να συμβεί και να τον χάσεις. Κάθε λάθος σου γίνεται ο εφιάλτης σου και γι’ αυτό κατηγορείς συχνά τον εαυτό σου, αυτομαστιγώνοντάς σε.

Αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας που σε ορίζει, σε ωθεί να αποζητάς μεγαλύτερη επιβεβαίωση. Τα βράδια που είστε χωριστά τρέμεις για το πού μπορεί να βρίσκεται. Παντού βλέπεις απειλές. Αμφισβητείς κάθε του κίνηση. Τις παρέες του, τα άτομα που συναναστρέφεται, τους συναδέλφους του. Τον βομβαρδίζεις με ερωτήσεις και συνεχόμενα τηλεφωνήματα, βρίσκεις αφορμές εκεί που ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Η ανασφάλεια σου θολώνει την κρίση. Το μυαλό σου πλάθει σενάρια και τέρατα, το σκηνικό αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με ταινία τρόμου πάρα με ιστορία αγάπης.

Όσο πιο κοντά έρχεστε και συνειδητοποιείς πόσο γουστάρεις, αρχίζεις να πιστεύεις πως δεν μπορείς να ζήσεις μακριά του. Φαντάζεσαι πως είσαι ανεπαρκής κι αυτή σου η ανασφάλεια βγαίνει προς τα έξω. Τον τεστάρεις συχνά, κι αυτή σου η μανία γίνεται μια πιεστική συμπεριφορά που δεν αντιπροσωπεύει εσένα. Και τότε έρχονται οι συχνοί τσακωμοί. Φυσικά σε κάθε σας καβγά είσαι ευάλωτος. Κλαψουρίζεις σαν μικρό παιδί που δε θέλει να του πάρουν το παιχνίδι. Όλα πηγάζουν απ’ τις αμφιβολίες που τρέφεις μέσα σου, μα εκείνος δεν μπορεί να το γνωρίζει. Θίγεται καθώς οι ανησυχίες σου είναι αδικαιολόγητες. Γίνεσαι υπερβολικός, τον ελέγχεις, ζηλεύεις και τη σκιά σου κι αυτή σου η καχυποψία πνίγει και προσβάλλει.

Όλο αυτό το σκηνικό που επαναλαμβάνεται δε σε αφήνει να απολαύσεις τα συναισθήματά σου ούτε επιτρέπει στον άνθρωπο δίπλα σου να γνωρίσει τον πραγματικό σου εαυτό. Εκείνον τον χαλαρό και θελκτικό άνθρωπο για τον οποίο σε πλησίασε. Βλέπει τις αντιδράσεις ενός ατόμου που αναπτύσσει απέναντί του μια φοβική κι εξαρτητική συμπεριφορά. Όλο αυτό δεν είναι ούτε ερωτεύσιμο ούτε ελκυστικό, δεν είναι εσύ. Κι αντί να τον φέρεις κοντά σου εσύ τον απομακρύνεις από ‘σένα όσο εσύ απομακρύνεσαι απ’ το ίδιο σου το εγώ.

Δε σε αναγνωρίζεις. Χάνεις τον εαυτό σου κι έτσι αυτό που ξεκίνησε όμορφα δεν μπορεί να ελπίζει σε μια εξίσου ωραία κατάληξη. Αυτός ο έρωτας σε καταπίνει μέρα με την ημέρα μέχρι να σε αφανίσει. Ίσως πρέπει να το πάρεις πάλι απ’ την αρχή. Συζητώντας μαζί του και δίνοντάς του να καταλάβει πως αυτό που έχετε είναι πολύ σημαντικό για ‘σένα και θες να προσπαθήσεις να δαμάσεις όλους σου τους φόβους αντικαθιστώντας τους με υγιή συναισθήματα.

Σίγουρα, δεν είναι τόσο απλό να φτάσεις στην αγάπη. Χρειάζεται να περάσεις από διάφορα στάδια πριν φτάσεις στο επίπεδο να αγαπάς αληθινά και χωρίς όρους έναν άνθρωπο με τον οποίο συνδέεσαι ερωτικά. Γι’ αυτό και θα πρέπει να μάθεις να ‘σαι ειλικρινής, να παραδέχεσαι τα σφάλματά σου και να συγχωρείς. Γι’ αυτό μίλα του και θα καταλάβει.

Άλλωστε, ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να απολαμβάνουμε. Δεν υπάρχει ωραιότερο από αυτό που νιώθουν δύο ερωτευμένοι. Μπορούν μέσω του έρωτά τους να κατακτήσουν το σύμπαν. Νιώθουν τόσο ζωντανοί, που είναι σίγουροι, ο καθένας μόνος του, πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Να ονειρεύονται, να επαναπροσδιορίζουν τα «πιστεύω» τους και φυσικά να μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους. Να κάνουν βήματα που φοβόντουσαν να κάνουν πριν. Να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσω του άλλου και να τον εξελίξουν, όχι να τον χάσουν.