Τα ασχημόπαπα γίνονται κύκνοι

Καμιά φορά φεύγεις και χάνεσαι. Αφαιρείσαι στις σκέψεις σου και δε γνωρίζεις πού πας. Δε θες να σε ρωτάνε, αλλά και να μη σου θυμώνουν αν δεν μπορείς να τους πεις. Έχεις μια ολόκληρη ζωή να θυμηθείς, χιλιάδες πράξεις να αριθμήσεις. Κενά να ενώσεις κι αν αρχίσεις ίσως δεν ξέρεις πού να τελειώσεις. Μα όσο κι αν ανησυχούν εσύ θα τη βρεις την άκρη, γιατί  φαίνεται πως είσαι δυνατός, όσο ευάλωτος κι ευαίσθητος αν δείχνεις. Έχεις κι εσύ τις άμυνές σου. Όμως, αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου ίσως παραδεχθείς πως εφηβεία είναι και θα περάσει.

Με πόσα και πόσα προσωπικά αδιέξοδα δεν έχεις έρθει αντιμέτωπος! Αμέτρητα κομμάτια παζλ σκορπισμένα στο πάτωμα που χρειάστηκε να τα μαζέψεις ώσπου να τα ενώσεις και να βρεις λύσεις. Δεκάδες ανησυχίες κι ανασφάλειες κατακλύζουν το μυαλό σου. Πότε σου δεν αμφέβαλλες τόσο για τα πάντα. Ακόμα κι εκείνα που φαντάζανε βέβαια στα μάτια σου, ξαφνικά απομυθοποιούνται όσο φανατικά κι αν τα δόξασες έως τώρα.

Μέσα στο σώμα σου συμβαίνουν μια σειρά από αλλεπάλληλες εκρήξεις. Οι ορμόνες σου περιφέρονται στο αίμα σου σαν επισκέπτες που αποφάσισαν να μην ανήκουν πλέον σε αυτό. Αντιδράς κι αναρωτιέσαι γιατί πιάνεις τον εαυτό σου να θυμώνει τόσο πολύ. Να θλίβεται χωρίς λόγο κι αιτία. Η κρίση σου έχει αρχίσει να παλεύει με τα σωστά και τα λάθος. Όλα αλλάζουν. Ακόμα και το κορμί σου.

Η σάρκα σου ακούσια διακατέχεται από συνεχόμενες αλλαγές. Ανυποψίαστος μένεις ως απλός παρατηρητής σε όλα όσα προς το παρόν δοκιμάζουν το ένα καλούπι μετά το άλλο μέχρι να καταλήξουν στο τελικό αποτέλεσμα. Τον ώριμο πλέον πνευματικό, αλλά κι εξωτερικό σου εαυτό.

Είναι φορές που δεν μπορείς να ανεχτείς ούτε καν εσένα. Η εικόνα σου για τους άλλους θαρρείς πως αποτελεί ένα εχθρικό τοπίο. Νομίζεις πως όλοι γύρω σου σε βλέπουν με προκατάληψη. Αρνείσαι ακόμα να περάσεις μέσα απ’ το πλήθος από φόβο μήπως σε χλευάσουν. Είναι μια φάση της ζωής σου που το να είσαι αρεστός στους άλλους και κυρίως στα άτομα του αντιθέτου φίλου έχει πρωταρχική σημασία. Δε νιώθεις, όμως, έτσι.

Σκύβεις το κεφάλι πιστεύοντας πως η ακμή σου θα επηρεάσει την άποψη του κόσμου. Τα παραπάνω ίσως κιλά που έβαλες γίνονται η αιτία να πιστεύεις πως νιώθεις παραμερισμένος. Δε θα φορέσεις εκείνα τα στενά τζιν που είναι της μόδας, δεν είναι για σένα, πιστεύεις. Και λοιπόν; Μήπως εκείνος που σ’ ενδιαφέρει προτιμήσει κάποιον άλλο μόνο και μόνο κρίνοντας τον τρόπο που ντύνεται; Η ομορφιά είναι πάντα υποκειμενική. Η εξωτερική κυρίως. Αν ήξερες πως δεν έχει σημασία το εξώφυλλο που τόσο δίνεις βάση, αλλά ο εσωτερικός σου κόσμος. Αλλά δεν είσαι σε θέση να διακρίνεις ακόμα καθαρά.

Ώσπου η χρυσαλλίδα να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα! Σε ένα όμορφο πλάσμα που όλοι πλέον θαυμάζουν, ακόμα κι εκείνοι οι λίγοι που το υποτίμησαν. Μεγάλωσες, δεν είσαι πλέον το ασχημόπαπο, μα ένας μεγαλοπρεπής κύκνος. Όσοι σε έκριναν βάσει μιας εικόνας, το μετανιώνουν. Άτομα που σε αγνόησαν ή και σε παραγκώνισαν, τώρα σε προσεγγίζουν με όποιον τρόπο μπορούν. Κι εσύ χαμογελάς.

Ξέρω, είναι στιγμές ακόμα και τώρα που πιστεύεις πως δεν είσαι εσύ αλλά κάποιος άλλος. Ξεπετάγεται απ’ το πουθενά και σφετερίζεται τις πιο ωραίες σου αναμνήσεις μετατρέποντάς τις σε μακρινό παρελθόν. Καθώς γυρίζεις πίσω θυμάσαι εκείνες τις μέρες που τόσο οικεία γαλούχησαν τις παιδικές σου στιγμές. Ο κόσμος αυτός που σου ταίριαζε κάποτε, τώρα απλώνεται και κρύβει στοιχεία διάσπαρτα, στιγμές γεμάτες ευγνωμοσύνη κι αγάπη.

Αντικρίζεις χαμόγελα κι όχι σφιγμένα ανέκφραστα προσωπεία. Εκδηλώσεις χαράς, αυθόρμητους συναισθηματισμούς. Κάποτε νόμιζες πως αυτός ο άλλος έχει θάψει βαθιά τον πραγματικό σου εαυτό.  Αναρωτιέσαι τι τον ώθησε να το κάνει αυτό και ποια γεγονότα συντέλεσαν στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας που έχεις μπροστά στα μάτια σου. Αυτή η μεταμόρφωση που χαρμόσυνα έφερε το πρόσωπο της ωριμότητας επιτέλους μπροστά στον καθρέπτη σου.

Είναι όπως λέμε ξανά, μια καινούρια αρχή! Ξεκινάς να προσπαθείς να γίνεις όσο το δυνατό καλύτερος και να εξασκείς τις κλίσεις σου! Αν έτσι νιώθεις ολοκληρωμένος τότε έχεις πετύχει το σκοπό σου κι είσαι ένα βήμα πιο πάνω στην επιτυχία των προσωπικών σου στόχων και της αυτογνωσίας.

Είναι, λοιπόν, στο χέρι σου και στη δική σου κρίση αν θα δεχθείς πίσω εκείνους που σε αρνήθηκαν κάποτε. Θα μπορούσες να έρθεις στη θέση τους σκεπτόμενος πως πέρναγαν κι εκείνοι το δικό τους μικρό Γολγοθά όπως κι εσύ. Ζύγισε τα προτερήματά τους. Αναλογίσου πόσο αυστηρά μπορεί να τους έκρινες κι εσύ.

Εξάλλου τα μειονεκτήματα είναι μηδαμινά και λεπτεπίλεπτα όταν καταφέρουμε να μην αμαυρώνουν την εικόνα μας και το χαρακτήρα μας. Είναι ικανά να χαρακτηριστούν ως χαριτωμένες αδυναμίες. Είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι ακούγεται, όταν το αποτέλεσμα όμως δικαιώνει την προσπάθεια ο χρόνος γίνεται κέρδος.

Γιατί το νόημα είναι πως δεν αλλάξαμε ποτέ. Απλά εμείς όπως και κάποιοι άλλοι άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο μας έβλεπαν. Κι είναι πλέον στη δική μας κρίση αν θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο τους βλέπουμε κι εμείς σήμερα.