Θέλει χρόνο να γίνουμε ξανά όπως πριν

Μία υγιής φυσιολογική σχέση εκτός από όμορφες στιγμές γέλιου, πάθους, τρυφερότητας, φέρνει ρήξεις και εκρήξεις. Διαφωνίες που χρωματίζουν με γκρίζα χρώματα την κοινή σας καθημερινότητα δίνοντάς σας την δυνατότητα να πάρετε μετά μια γομολάστιχα και να σβήσετε τα σκούρους τόνους καλύπτοντάς τους με πιο ζωηρούς κι έντονους. Οι ρήξεις σας δεν είναι παρά κομμάτια δικά σας, νεύρα και εντάσεις που αν μη τι άλλο ξεσπούν με τρόπο άτσαλο ανάμεσά σας. Ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλο γιατί έτσι είθισται στα ζευγάρια. Κάποιες στιγμές θα σας βρουν μουτρωμένους και κάποιες επόμενες μονιασμένους σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Τα λόγια είναι πάντα λόγια και μονάχα όταν υπάρχει αγάπη και κοινή λογική ξεχνιούνται εύκολα και παραμερίζονται στην άκρη χωρίς να καταφέρουν να σε αγγίξουν.

Όσο περισσότερο είσαι δεμένος με τον σύντροφό σου, τόσο πιο πολύ ελεύθερος αισθάνεσαι να αφεθείς και να δείξεις και τη δύσκολή σου πλευρά. Αυτή που όλοι μας έχουμε αλλά σχεδόν πάντα είναι κρυμμένη στο καβούκι της και σκάει μύτη έτσι απροκάλυπτα κι απρόσκλητα σαν τον κλέφτη. Όσο ο καιρός περνάει, οι καβγάδες μεταξύ του ζευγαριού μπορεί να αποκτούν λίγο πιο έντονο περιεχόμενο καθώς «παραγνωρίζεσαι» και δίνεις το δικαίωμα στον άλλο να «κρίνει» την τακτική σου και να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του καθώς και και τις αντιρρήσεις που μπορεί να έχει. Συνήθως στην πορεία εκτυλίσσεται ένα παιχνίδι μάχης στο οποίο κανένας από τους δύο δεν έχει διάθεση να ακούσει αλλά να μιλά ταυτόχρονα, οι ομιλίες γίνονται φωνές, οι ψίθυροι ουρλιαχτά και η ηρεμία αγανάκτηση.

Ουσιαστικά οι περισσότερες αντιλογίες μας ξεφυτρώνουν μαζί με την ανάγκη μας να υπερισχύσουμε του άλλου με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Υψώνοντας μια δυνατή τσιρίδα ή με μια αδιαφορία που ενδεχομένως πληγώσει τον σύντροφο, μία αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά που καθόλου δε μας χαρακτηρίζει, αλλά ποιος μίλησε για λογική; Πάντα στο παρασκήνιο να είμαστε οι ριγμένοι, οι αδικημένοι ή οι προδομένοι, όλα σημάδια εγωισμού και μιας μικρής παραφροσύνης, όπλων χρήσιμων για να προστατευτούμε και μετά να σημαδέψουμε εμείς περνώντας στην αντεπίθεση. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όλα είναι απαραίτητα για να μας οδηγήσουν στη γνωριμία μας με τον άλλον ανεξάρτητα αν ωφελούμαστε διπλά γνωρίζοντας εν τέλει μαζί του και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Μεγάλο πράγμα να πλησιάζεις τα ίδια σου τα όρια θεωρώντας πως ήξερες πο;y τελειώνουν ενώ τελικά σε οδηγούν πιο μακρiά. Αυτός είναι κι ο λόγος που μετά από κάποιο τσακωμό χρειάζεσαι να πάρεις την απόστασή σου για να επανέλθεις ενεργά με καθαρό μυαλό ξανά πίσω. Ίσως ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε μια ρήξη να είναι και ο πιο πολύτιμος για σκέψη και συμμόρφωση. Η «επουλωτική» αυτή περίοδος ξεκινά τη στιγμή που νιώθεις πως θέλεις ν’ απομακρυνθείς, να μείνεις μόνος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι απλώς θα βρίσκεσαι στο διπλανό δωμάτιο. Στην περίπτωση αυτή η σιωπή είναι χρυσός. Η απόλυτη ηρεμία είναι το φάρμακο που θα αδειάσει το μυαλό σας με σκοπό να το γεμίσει μόνο με λογικές κι ωφέλιμες σκέψεις που αφορούν το κοινό σας καλό αλλά και τη βελτίωσή σου.

Θα πάρετε χρόνο και χώρο ώσπου να νιώσετε ξανά έτοιμοι να πλησιάσετε ο ένας τον άλλο με μια προϋπόθεση: Να καταλαγιάσουν οι περηφάνιες σας αφήνοντας πίσω ό, τι συνέβη. Ακόμα κι αν ο ένας νιώσει έτοιμος αυτό δεν αρκεί. Πολλές φορές η πίεση που μπορεί να ασκήσουμε καλοπροαίρετα στον άλλον για να επανορθώσουμε πρώτοι δεν είναι ωφέλιμη. Βεβιασμένα και βιαστικά ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να νιώσει καλά. Δε γυρνάς απλά έναν διακόπτη περνώντας από τη μία στην άλλη διάσταση. Δεν επουλώνεις χωρίς υπομονή τα πληγωμένα συναισθήματα. Δεν κατανοείς βιαστικά ένα επερχόμενο πρόβλημα. Ούτε γνωρίζεις τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί να εξελιχθεί η σχέση μετά από την παρούσα ρήξη.

Υπάρχει η περίπτωση που θα αισθανθείς άσχημα για όσα είπες, θα σκύψεις το κεφάλι και θα ζητήσεις συγνώμη, θα αναθεωρήσεις, μα αν το δίκιο είναι με το μέρος σου θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πίσω χωρίς την υποχώρηση της άλλης πλευράς. Πάντα θα υπάρχει η ανησυχία για το μέλλον της σχέσης καθώς επάνω στον θυμό μας βγάζουμε αι αληθινά μέρη του χαρακτήρα μας που πιθανότατα να μην αρέσουν.

Όπως και να χει μετά από ορισμένο διάστημα, όσο ο καθένας έχει ανάγκη, μιλήστε. Μη συσσωρεύετε μέσα σας θυμό που πνίγει. Όποια κι αν είναι η κατάληξη της σχέσης, από το απόλυτο ανούσιο καβγαδάκι μέχρι τον χωρισμό, ανοίξτε την καρδιά σας. Πείτε πώς σας έκανε ο άλλος να αισθάνεστε, εκφράστε τους φόβους και τις σκέψεις σας. Οι εχθρότητες πουθενά δεν οδηγούν και πάντα γίνονται λάθη και από τις δυο πλευρές. Όσο αυτά τα λάθη είναι ανίκανα να κλονίσουν τα συναισθήματά σας κι υπάρχει πρόθεση για υποχωρήσεις και προσπάθεια για βελτίωση όλα θα κυλούν όμορφα. Αν όμως κάθε τσακωμός γίνεται η αφορμή για σταδιακή απομάκρυνση των συντρόφων, εκεί υπάρχουν άλλες λύσεις. Πάντα για το καλό της σχέσης και του καθενός ξεχωριστά. Γιατί δεν έχει νόημα να χάνεσαι και να χάνεις τον εαυτό σου. Σε καμία περίπτωση.