Το μόνο που δεν παλεύεται στον έρωτα

Κάθε ιδανικό είναι ένα μικρό δικό μας δημιούργημα. Το έχουμε πλάσει με φαντασία, προσωπικές επιθυμίες και όνειρα. Το αν ταυτίζεται το ιδανικό αυτό με τον εκάστοτε σύντροφο που θα βρεθεί στο πλάι μας σαφώς και είναι θέμα τύχης αφενός αλλά και ιδιοσυγκρασίας αφετέρου.

Είναι που δε διαλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε. Μας τραβάει η αύρα του, ο τρόπος που μας προσεγγίζει, η χημεία στο βλέμμα. Στα πρώτα μας ραντεβού τρυπώνουμε στο τσεπάκι και παίρνουμε μαζί μας το ιδανικό μας. Ο ενθουσιασμός όμως αλλάζει το σκηνικό, θολώνει τα νερά. Μας συνεπαίρνει σε ένα ταξίδι που το τελευταίο πράγμα που μας απασχολεί είναι τα σχέδια που κάναμε στο μικρό μας κεφαλάκι όταν ήμασταν μόνοι. Όταν πριν κοιμηθούμε, φανταζόμασταν τι θα συναντήσουμε στην πορεία.

Και αυτή η πορεία είναι όντως που καθορίζει τα πράγματα. Κάπου στα μέσα μιας γνωριμίας, ξετρυπώνει από αυτό το τσεπάκι εκείνο το ανθρωπάκι και σου μιλάει ακατάπαυστα. Σε ρωτάει ανά πάσα στιγμή πώς αισθάνεσαι. Δίνει βάση σε όλα εκείνα που σε κάνουν και νιώθεις κενός. Όλα όσα θα ήθελες ο άνθρωπος που έχεις κοντά σου να σε καταλαβαίνει ίσως λίγο περισσότερο. Κάπου εδώ έρχεται και η αμφιβολία. Τη δέχεσαι κι εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη. Από αυτό το σημείο και μετά αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις τον σύντροφό σου και όχι απαραίτητα κείνος ο ίδιος ως άνθρωπος.

Δε φταίει κανένας απ’ τους δύο. Πάντα υπήρχαν διαφορές. Πάντα υπάρχουν ανάμεσα σε όλους. Οι διαφορές δε γεφυρώνονται πάντα με την αγάπη. Κι εκείνη δεν είναι ποτέ αρκετή για να τις εξαλείψει. Ορθώνουν ανάστημα ανάμεσα στους δυο και προκαλούν συχνά αλλαγές στην εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας, στον τρόπο που κοιτάζουμε τον άνθρωπό μας, ακόμα και στον τόνο της φωνής μας. Από γλυκός και τρυφερός ξαφνικά γίνεται ψυχρός, απότομος. Εισχωρεί στα συναισθήματά μας και τα παγώνει κι αυτά. Κάθε πρωινό μήνυμα δε φέρνει πλέον χαμόγελο. Οι αγκαλιές λιγοστεύουν.

Μα γιατί; Τι άλλαξε; Πιστεύεις πως όντως κάτι άλλαξε ή εν τέλει είναι εκείνος που θα ήθελες να αλλάξει; Δεν είναι πως δεν τον αγαπάς τον άνθρωπό σου. Είναι που η αγάπη για τα θέλω σου είναι λίγο πιο δυνατή. Δεν μπορείς να αγνοήσεις τα κομμάτια εκείνα του παζλ που ήθελες να ταιριάξουν με τα δικά σου. Ούτε όλα εκείνα τα σπασμένα που δεν κατάφερε να σου κολλήσει. Είναι που τόσο καιρό αδιαφορείς για όλα όσα σου φωνάζουν πως δεν ταιριάζετε σε όσα θεωρείς σημαντικά.

Οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε μια κατάσταση μόνο αν εκείνοι το θέλουν χωρίς να χρειαστεί να το ζητήσεις. Εκείνος που θέλει να μείνει βρίσκει όλους εκείνους τους λόγους που θα είχε για να φύγει περιττούς. Δε σε αφήνει καν να διαπιστώσεις ό, τι δεν κολλάτε σε πράγματα που αφορούν κοινές επιλογές. Απλώς μπαίνει στην ψυχοσύνθεσή σου, διαβάζει όσα θες να πεις, αντιλαμβάνεται κι έχει αποφασίσει αν μπορεί να δείξει ανοχή πριν καν το καταλάβεις. Το αν δε δείχνει τελικά είναι αποτέλεσμα που έχει δώσει μετά από δουλειά με τον ίδιο του τον εαυτό. Και μια μάχη που κέρδισε ή έχασε ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά πριν το κάνεις εσύ.

Αν η μάχη είναι κοινή και ξέρεις πως κι εσύ απ’ την πλευρά σου σιωπηλά δουλεύεις μέσα σου όλα όσα θες να αποδεχθείς για να είστε μαζί τότε οι ισορροπίες είναι ιδανικές. Δε θα νιώσεις στιγμή πως θες να του ζητήσεις να αλλάξει. Μην αισθανθείς ενοχές αν όλα όσα σου προσφέρει φαίνονται να μην αρκούν γιατί αυτό που αποζητάς είναι σίγουρα αυτό που λείπει σε σένα για να νιώσεις πληρότητα και ευτυχία. Και το να θες να φροντίσεις τον εαυτό σου είναι το πιο βασικό. Το να πιέζεις κάποιον να γίνει κάτι που δεν είναι ή να τον αμφισβητείς φέρνει πάντοτε δυσάρεστα συναισθήματα, πικρία, λύπη και θυμό. Αναζωπυρώνει ανασφάλειες και οδηγεί σε ρήξη και σίγουρα δεν ταιριάζει σε δυο ανθρώπους που καταβάλλουν προσπάθεια για να είναι μαζί.

Είναι άδικο να χάνεις τον εαυτό σου σε μια σχέση. Είτε γιατί συμβιβάζεσαι, είτε γιατί υπερβαίνεις τις αντοχές σου κάθε φορά που ένα απλό ζήτημα που θα προκύψει επιλύεται με κόπο. Όσο όμορφες κι αν είναι κάποιες φορές οι υποσχέσεις που μας κάνουν να ελπίζουμε, είναι μόνο λόγια που αφήνεις να επηρεάσουν την κρίση σου. Έτσι χάνεις τη ζωή σου περιμένοντας πάντα μια ανατροπή.

Η συναισθηματική κάλυψη είναι το κυριότερο συστατικό μιας ευτυχισμένης σχέσης. Προσπαθείς και δίνεις ευκαιρίες, είναι όμορφο να μην τα παρατάς όμως μη ζητάς κάτι που ποτέ δεν είχες γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να το έχεις τώρα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να παραμένεις στάσιμος αποζητώντας να σου προσφέρουν ένα παρόν και ένα μέλλον που δε θα είναι ποτέ πραγματικά δικό σου.  Κι ίσως αυτό είναι το μόνο που δεν παλεύεται στον έρωτα.