Όταν δε γουστάρεις και πολύ το ρίχνεις στο κακό timing

Σου έχει τύχει ποτέ να γνωρίσεις έναν σωστό άνθρωπο τη λάθος στιγμή; Σου έχει τύχει να έρθει στη ζωή σου ένα συγκεκριμένο άτομο και ενώ ένιωθες ευγνώμων που το βρήκες και είχες την αίσθηση ότι λογικά ανώτερες δυνάμεις συνωμότησαν ώστε να βρεθείτε, εσύ αδυνατούσες να το κρατήσεις; Ή μήπως σου έχει τύχει να εμφανιστεί ένα μαγικό και θεόσταλτο πλάσμα που μόνο καλύτερη θα σου έκανε τη ζωή, αλλά ενώ οι συνθήκες ευνοούσαν, λόγω λάθος χειρισμών να απέτυχες να το κάνεις να λειτουργήσει;

Αναμφίβολα έρχεται μια στιγμή στη ζωή του καθένας μας ξεχωριστά, που αντιμετωπίζει μια κατάσταση τέτοιου είδους. Βιώνοντάς την, έρχεσαι στη δύσκολη θέση να πρέπει, θεωρητικά, να απομακρύνεις ό,τι πάντα ήθελες και κυνηγούσες ή να απαρνηθείς μια εμπειρία καινούργια και μοναδική και να βολευτείς στα δεδομένα που εσύ εξαρχής ήξερες.

Η λάθος χρονική στιγμή, ή αλλιώς το λάθος timing, είναι μια από τις στιγμές που πολλά ερωτηματικά γεννιούνται στο μυαλό σου. Το αίσθημα της αδικίας κάνει την εμφάνισή του. Νιώθεις θυμό, μόνο που αυτή τη φορά δε το νιώθεις για κάποιον άλλον αλλά για εσένα τον ίδιο. Ρίχνεις το φταίξιμο πάνω σου και αναρωτιέσαι γιατί δεν μπόρεσες να το χειριστείς σωστότερα. Γιατί δεν κατάφερες να κάνεις πέρα όλα όσα σε κράτησαν πίσω και απλώς να το ζήσεις.

Και μετά αλλάζεις τροπάρι και ξεκινάς να αναρωτιέσαι γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν ήρθε στη ζωή σου την ώρα που έπρεπε.  Γιατί δεν εμφανίστηκε όταν όλα ευδοκιμούσαν για εσένα, όταν τα είχες όλα τακτοποιημένα και τοποθετημένα στρατηγικά στη θέση τους, με μόνη θέση κενή αυτή που θα του επέτρεπες να καταλάβει. Χτυπάς το κεφάλι σου για την ατυχία σου. Και μετά θυμώνεις και μαζί του που δεν μπόρεσε να εμφανιστεί όταν έπρεπε. Που δεν τον γνώρισες δέκα χρόνια πριν, ή δέκα χρόνια μετά, ή σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο που όλα θα ήταν λίγο ευκολότερα. Που δε θα υπήρχε τίποτα άλλο να βαραίνει τα κεφάλια σας και το επίκεντρο θα ήσασταν εσείς και μόνο.

Αναρωτιέσαι και σκέφτεσαι και τελικά το μόνο που καταφέρνεις είναι να μπερδεύεσαι. Να νιώθεις ότι μετανιώνεις αλλά αυτό αντί να σε κινητοποιεί για να αλλάξεις τα πράγματα, να σου φέρνει μόνο τύψεις. Αλήθεια όμως, μήπως θα ήταν πιο χρήσιμο να σκεφτείς τι ήταν αυτό που σε σταμάτησε;

Δεν ήταν όντως η σωστή στιγμή ή απλά το χρησιμοποίησες ως μια δικαιολογία; Αυτό που σε σταμάτησε δεν ήταν η «λάθος στιγμή» αλλά η έλλειψη θέλησης. Η θέληση είναι άτιμη. Άπαξ και κάνει την εμφάνισή της δεν την εξαφανίζεις παρά μόνο εάν της κάνεις τη χάρη. Η θέληση και βουνά κινεί, είναι πεισματάρα και δυνατή. Και πώς η θέληση συνδέεται με το λάθος timing; Πολύ απλά δε συνδέονται. Όταν η δικαιολογία του λάθος timing εμφανίζεται, τότε η θέληση απλά είναι απούσα!

Τι θα πει ότι κάποιος ήρθε τη λάθος στιγμή; Τη λάθος στιγμή για ποιο πράγμα; Από τι σε διέκοψε; Σε ενόχλησε σε κάτι, σου στάθηκε εμπόδιο ή μήπως χρειάζεται ραντεβού για να έρθει κάποιος στη ζωή σου; Τεράστιος και απατηλός ο μύθος του timing. Καραδοκεί πάνω από τα κεφάλια μας με τη μορφή βάρους ασήκωτου, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα πέρα από μια δικαιολογία. Κάτι σαν ένα έτοιμο γεύμα που απλά το ζεσταίνεις για να το σερβίρεις .

Ένας μύθος ανάμεσα σε πολλούς άλλους που πρέπει να καταρριφθούν. Όταν βρίσκεις κάτι που πραγματικά θες δεν το αφήνεις για κανένα λάθος παράγοντα. Τη στιγμή που συναντάς αυτό που εκ βαθέων επιθυμείς, αυτό που σε ξαγρυπνούσε από παιδί καθώς το σκεφτόσουν και αυτό που σε όλη σου τη ζωή περίμενες, δεν το παρατάς ούτε το παραγκωνίζεις εξαιτίας ενός κακού συγχρονισμού. Δεν αφήνεις τίποτα να σε σταματήσει από αυτό. Ρισκάρεις και το ζεις. Δε σκέφτεσαι ούτε σωστά και λάθη, ούτε περιορισμούς.

Αν δε βρεις αυτό που θες, τότε και μόνο τότε χρησιμοποιείς τη δικαιολογία του λάθος timing εννοώντας ουσιαστικά ότι δεν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις άλλα κομμάτια του εαυτού σου προκειμένου να ζήσεις κάτι που δεν είναι ακριβώς αυτό που ήθελες. Και αυτό γιατί ουσιαστικά ξέρεις ποιες είναι οι προτεραιότητές σου και τι μπορεί να τις καταρρίψει. Θες να κάνεις τη ζωή σου, να περάσεις όσο καλύτερα μπορείς, να ανθήσεις επαγγελματικά ή να ζήσεις πράγματα που μόνο εσύ ξέρεις πρώτου αφιερωθείς ολοκληρωτικά κάπου και αυτό δεν είσαι διατεθειμένος να το αφήσεις παρά μόνο για τη δική σου εκδοχή του απόλυτου.

Οι σχέσεις είναι παιχνίδι για τολμηρούς παίκτες και εσύ πρέπει πρώτα να είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις και έπειτα να είσαι έτοιμος να δεχτείς αυτό που θες, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Οποιαδήποτε στιγμή και να έρθει. Να αφήσεις τον άνθρωπο αυτό να γίνει μέρος της ζωής σου, να δει τα προβλήματά σου, κάνοντάς τα δικά του. Μη χάσεις την ευκαιρία να χτίσεις μια ζωή μαζί του εάν αυτό είναι που θες πραγματικά. Μην αφήσεις το όνομά του να υπάρχει στο μυαλό σου σαν ένα απλό «αν» μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν άλλοι παράγοντες που ένιωσες ότι δεν μπορούσες να διαχειριστείς ταυτόχρονα. Να θυμάσαι, ο χρόνος είναι ρευστός. Τρέχει και δεν τον φτάνουμε. Λάθος όμως δεν είναι ποτέ.