Πρώτες φιλίες και πρώτα καρδιοχτύπια δεν ξεχνιούνται ποτέ

Η αλήθεια είναι πως μετά από τη μετάβαση μιας ηλικίας ή μιας σχολικής τάξης συχνά οι παρέες μας άλλαζαν, είτε εσκεμμένα είτε επειδή τύχαινε, όπως και εξακολουθεί να τυχαίνει, να μην ταιριάζουμε όλοι με όλους. Το σίγουρο όμως είναι ότι το φιλαράκι που σου έκανε παρέα στο δημοτικό και ύστερα στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου δε θα το ξεχάσεις ποτέ. Φέρε λίγο στη μνήμη σου εκείνες τις στιγμή στο δημοτικό την ώρα της γυμναστικής, που όσο οι αρχηγοί διάλεγαν τις ομάδες κάρφωνες το κολλητάρι στα μάτια και περίμενες με ανυπομονησία να ακούσεις αν θα είστε μαζί. Ή τα καλοκαίρια μετά από την τελική γιορτή, που μαζευόσασταν όλοι μαζί να παίξετε μπουγέλο.

Στιγμές ξέγνοιαστες, αληθινές κι αθώες. Επαναφέροντας αυτές τις μνήμες στο μυαλό σου συνήθως πρώτο θα κάνει εμφάνιση ένα σπασμωδικό γέλιο και ύστερα θα έρθει ακάλεστη και η μελαγχολία. Σκέψεις όπως «πού να βρίσκονται τώρα άραγε;» και πόσο θα ήθελες να ζήσεις ξανά αυτές τις στιγμές, είναι σχεδόν βέβαιες. Και μετά θα κάνει εμφάνιση και η επόμενη ανάμνηση. Εκείνος ο πρώτος παιδικός έρωτας στο δημοτικό που επειδή ντρεπόσουν και μπερδευόσουν λιγάκι σου έβγαινε με πειράγματα. Εκείνος ο εφηβικός έρωτας στο λύκειο, που άραζε στο κυλικείο και σε είχε κάνει να φας τόσες τυρόπιτες που πλέον δεν αντέχεις ούτε να τις βλέπεις. Εκείνο το φιλαράκι από το πανεπιστήμιο που βγάλατε τετραετία ο ένας στο σπίτι του άλλου και που κάνατε παρέα τα πιο δυνατά μεθύσια. Κι όμως τώρα πια όλα αυτά είναι μόνο αναμνήσεις. Για αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε σήμερα.

Κάποια στιγμή για κάποιους λόγους φτάνεις στο σημείο να απομακρυνθείς από κάποια άτομα, είτε επειδή μεγαλώνεις και έχεις άλλες προτεραιότητες, είτε επειδή οι συνήθειες αλλάζουν και οι άνθρωποι επίσης. Παρόλα αυτά είναι μερικές στιγμές οι οποίες είναι τόσο καλά χαραγμένες στο μυαλό μας που όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα τις ξεχάσεις. Θα περάσεις από ένα στέκι που συνήθιζες να πηγαίνεις παλαιότερα, θα βρεις κάποια φωτογραφία από μια αξέχαστη εκδρομή, θα βρεθούν στα χέρια σου μικρά αντικείμενα τα οποία συμβολίζουν κάτι για εσένα και θα χαθείς στο παρελθόν.

Έρωτες και φιλίες του παρελθόντος μεταξύ τους μοιάζουν κι ας υπάρχει μια λεπτή, αόρατη σχεδόν, γραμμή να τα διαχωρίζει. Η θέση τους στην καρδιά μας είναι reserve και τα συναισθήματα που νιώθουμε κάθε φορά που η σκέψη πάει κατά ‘κει είναι σχεδόν ταυτόσημα. Ακόμη κι αν τη στιγμή που τα ζούμε απέχουν έναν μαραθώνιο απόσταση, όταν ο καιρός περάσει η απόσταση αυτή εκμηδενίζεται. Και μεταξύ μας τώρα, δεν το λες και λιγάκι άδικο ότι παρ’ ότι επανέρχονται άνθρωποι στο κεφάλι μας, εμείς επιλέγουμε να το προσπεράσουμε; Γιατί να το κάνουμε αυτό;

Και κάπου εδώ βρίσκεται και η γραμμή που λέγαμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκουμε χαζές δικαιολογίες για να στείλουμε ένα μήνυμα στην πρώην σχέση μας. Κάθε Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά με ένα «χρόνια πολλά» στο πληκτρολόγιο είμαστε. Πόσοι όμως θα στείλουμε μήνυμα ή θα πάρουμε τηλέφωνο ένα παλιό φιλαράκι χρησιμοποιώντας την ίδια δικαιολογία; Δεν είναι τελικά όντως  λίγο άδικο; Η απάντηση μου προσωπικά πάντως είναι ναι και μάλιστα πολύ! Και είναι και λίγο ειρωνικό αν υπολογίσουμε ότι όταν είμασταν όντως μικρούλια δηλώναμε με πάθος πως «πάνω από τον κολλητό κανένας».

Προχωράνε οι ζωές μας αναπόφευκτα. Οι αναμνήσεις όμως μένουν κι έρχονται πού και πού σε αμπαλαρισμένο πακέτο μαζί με νοσταλγία. Αγαπημένο το συναίσθημα του έρωτα κι αξέχαστο, ειδικά όταν πρόκειται για τον πρώτο. Αντίστοιχα όμως σημαντικό είναι κι εκείνο της φιλίας. Κάπου μέσα στην καρδούλα μας υπάρχει χαραγμένη μια μικρή λίστα με ονόματα από έρωτες και φιλίες μαζί.  Ας την ξεθάβουμε μία στο τόσο όχι μόνο για να αναπολούμε, αλλά για να μας δίνεται και η ευκαιρία να λέμε ένα «γειά» και να θυμόμαστε τελικά παρέα τις στιγμές που έμειναν αξέχαστες.